رضا آشفته: نسیم احمدپور معتقد است؛ دراماتورژی یعنی "سرکشی مداوم" که آن را به هر حالت دیگری در زندگی و حرفه‌اش ترجیج می‌دهد.
رضا آشفته: حسن باستانی زبان ویژه خود را در درام‌نویسی دارد، زبانی که متکی بر روایت داستان است چیزی که این روزها در تئاتر به آن بها داده نمی‌شود.
رضا آشفته: میلاد حسینی معتقد است، بخاطر اینکه ایران از دوره مادها تا جمهوری اسلامی درگیر بیش از هزار و صد جنگ بوده، اگر بخواهیم صرفاً بگوییم جنگ بد است، به نظر می‌آید که ایرانی نیستیم یا شناختی از ایران نداریم.
رضا آشفته: محمد ابراهیمیان معتقد است، در هیچ جای دنیا، مثل ایران نمایشنامه‌نویس وجود ندارد و این خود یک معضل است و نیاز به استانداردسازی دارد.
رضا آشفته: فرزانه سهیلی که با نمایشنامه "عروسک‌های سکوت" نام خود را در عرصه نمایشنامه‌نویسی مطرح کرد معتقد است؛ در زمینه درام‌نویسی نیازمند آموزش هستیم زیرا در این عرصه معلم کم داریم.
رضا آشفته: امید طاهری که در چند سال اخیر نام خود را به عنوان یک کمدی‌نویس مطرح کرده، معتقد است؛ تنها چیزی که می‌تواند هنرمندان را به حرکت وادارد، جریان است ولی متأسفانه در ایران هیچ چیزی به جریان تبدیل نمی‌شود. واقعیت این است که در ایران تئاتر خوب تولید می‌شود و وضعیت‌مان از این حیث خوب است ولی این تئاترهای خوب هیچ‌وقت به یک جریان تبدیل نشده‌اند.
رضا آشفته: آرش عباسی معتقد است؛ در دنیا دولت‌ها برای مطرح کردن درام‌نویسان هزینه می‌کنند اما در ایران هنوز فرهنگ صدقه دادن به نمایشنامه‌نویس مطرح است.
رضا آشفته: مهرداد کوروش‌نیا می‌گوید علت ارجاعات‌اش به اسطوره‌ها، به خاطر این است که ریشه‌ها، رفتارها و باورهای ما در آن‌جاست.
رضا آشفته: محمد نباتی نمایشنامه‌نویس جوانی است که در سال‌های اخیر علاوه بر متون نمایشی تلاش جدی در زمینه کشف استعدادهای درام‌نویسی در شهرستان‌ها داشته است.
رضا آشفته: علی عابدی معتقد است، به خاطر موقعیت مدیریتی‌اش بعضی مواقع جایگاه هنری‌اش را از دست داده است.
