رئالیتی‌شوها در شبکه نمایش خانگی از ماجراجویی و تغییرات بزرگ در زندگی و چیدمان خانه گرفته تا تمرین خوانندگی و محک زدن اطلاعات عمومی را در دل خود جای داده‌اند، در کنار سریال‌ها و فیلم‌های شبکه نمایش خانگی خودنمایی می‌کنند و طرفداران بسیاری را جذب کرده‌اند.
«جوکر» به طور کلی برنامه‌ای است که حضور آن به شبکه نمایش خانگی رونق می‌بخشد و می‌تواند به فضای هنری گونه کمدی کمک شایانی کند. اما نباید فراموش کرد که اثر هنری باید بتواند سطحی از آموزندگی را در خود جای دهد و از عناصر نامطلوب مثل شوخی‌های جنسی تا حد امکان فاصله بگیرد.
رئالیتی‌شو «همزاد من» با اجرای یوسف تیموری و کارگردانی مسعود حقی در ایام نوروز از پلتفرمی داخلی پخش می‌شود.
بارها پیش آمده که حضور مداوم یک چهره در برنامه‌های مختلف تلویزیونی، بحث برانگیز شده و بعضا حتی به کنایه و متلک گفتن به آن بازیگر منجر شده که چرا در همه کانال‌ها حضور دارد، غیر از کانال کولر! حال این مسئله گریبان‌گیر سریال‌ها و رئالیتی‌شو های شبکه نمایش خانگی شده است که انگار بازیگران را کپی و در برنامه دیگری آن را جایگذاری می‌کنند.
قبل از هرچیز باید بپرسیم چرا اسکار و چرا سیمرغ نه؟ مشخص است که به واسطه این که اسکار جایزه مهمی در حوزه سینما است، برای یک دورهمی و مسابقه بین افراد سینماگر و بازیگر می‌تواند یک نماد باشد؛ اما مسئله این است که غیر از طراحی صحنه این برنامه و وجود تابلو عکس‌هایی از چهره‌های شاخص سینمای جهان و یک آیتم تولید سکانس سینمایی، دیگر بخش‌های مسابقه هیچ اِلِمان و خط و ربطی به سینما ندارد. بنابراین چه اصراری وجود دارد که حتما جایزه‌ای که به برنده داده می‌شود، یک مجسمه اسکار باشد و نام برنامه هم وام‌دار این مسئله باشد؟ چرا اصلا سیمرغ بلورین که نمونه ایرانی است نباشد؟
مخاطب «بازی مرکب: چالش» شاید با تماشای قسمت پایانی این رئالیتی‌شو به حال برنده غبطه بخورد؛ ولی این مخاطب، تنها یک بعد از زندگی شرکت‌کننده برنده را می‌بیند و از دیگر ابعاد مطلع نخواهد شد.
مسئله نبود تنوع ژانر و عدم تنظیم‌گری پخش تولیدات ،مسئله‌ای است که سال‌ها در تلویزیون و سینمای کشور با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم و اکنون به شبکه نمایش خانگی هم سرایت پیدا کرده است.
قطعا با اجرای «پدرخوانده» در سالن سینما بقیه رئالیتی‌شوهای بازی مافیا نیز به اجرای بازی هایشان در سالن های سینما وسوسه می شوند. این اتفاق بسیار ناخوشایندی است که سالن‌های سینما که باید باید برای نمایش آثاری که قرار است قدمی برای اعتلای فرهنگ کشور بردارند و به فیلم های روز سینمای ایران اختصاص یابند، خرج بازی های مافیایی شود.
