به گزارش هنرآنلاین، معمار فنلاندی آلوار آلتو (۱۹۷۶–۱۸۹۸) به معماری از منظر بعد توپوگرافی می‌نگریست و همواره ویژگی‌های خاص محیط پیرامون را نقطه آغازین کار خود قرار می‌داد. او بر روی محوطه‌سازی محیط اطراف ساختمان‌های خود به عنوان بخشی از ادامه طراحی داخلی ساختمان کار می کرد.
نمایشگاه آلتو در فرهنگسرای نیاوران حدود ۴۰ عکس بایگانی‌شده از مجموعه‌های بنیاد آلوار آلتو را شامل می‌شود که بسان پلی است میان جنبه‌های اصلی تفکر معماری منظر آلتو و طراحی موزه هنر شیراز که هرگز به مرحله ساخت نرسید.
این نمایشگاه متمرکز بر موضوعاتی مانند درک محیط و کانتور، طبیعت و استفاده از سنگ بستر، پوشش‌های گیاهی، آب و همچنین نحوه برخورد آلتو با باغ‌ها و تراس‌های محصور تمرکز دارد. طی سال های ۱۹۷۰_۱۹۶۹ آلتو پس از سفر به ایران موزه هنری جدیدی را برای شیراز طراحی کرد که قرار بود در دامنه کوه‌های زاگرس در شمال شهر، در دشتی سرسبز بالای تپه‌ای کوچک ساخته شود.
کیوریتور این نمایشگاه تیا ایسوهاوتا،مورخ هنر، گفته است: «آلتو بر طبیعی بودن مناظر اطراف و پوشش گیاهی تأکید داشت، روشی که در آن ساختمان می‌توانست در آرامش پیر شود و به بخشی از طبیعت پیرامون خود تبدیل گردد. آلتو همچنین از مضمون آب به وفور در معماری خود استفاده می‌کرد، چیزی که در سنت معماری فنلاند یافت نمی‌شود. با تمام جهانگرایی خود، آلتو«فرزند جنگل» بود. دنیای صدا را که آب با خود به همراه می آورد و با آن اِلمانی زنده را به محیط شهری می افزود را به خوبی می فهمید.»
در بیانیه نمایشگاه آمده است: «بناهای ما نباید فقط از یک یا دو هنجار زیبا شناختی پیروی کنند. آن‌ها باید به شکلی طبیعی و در هماهنگی با خطوط کلی اطراف در چشم‌انداز قرار گیرند. »
کیو نوروانتو سفیر فنلاند در ایران گفته است: «آلتو در ایران بسیار مورد احترام است، اما دیدگاه و مهارت او در معماری منظر کمتر شناخته شده است. متخصصان ایرانی در طراحی ساختمان در کشوری که ساخت‌وساز در آن بسیار زیاد است از همین روش برای ارج نهادن به طبیعت و محیط زیست استفاده می‌کنند. ما انتظار داریم دانشجویان جوان و معماران، هنرمندان و طراحانی که در آغاز دوره حرفه‌ای خود هستند از این نمایشگاه بازدید کنند. این بازدید می تواند به افزایش علاقه به همکاری میان فنلاند و ایران منتج شود. در طول برگزاری این نمایشگاه، ما در حال برنامه‌ریزی برای اکران مستند جدید آلتو در محل فرهنگسرای نیاوران و همچنین در فضای هنری کارخانه آرگو در تهران هستیم. هنگامی که آلتو به ایران سفر کرد، از او خواسته شد علاوه بر طراحی موزه در شیراز، طراحی کتابخانه اصلی تهران را هم به عهده بگیرد. در آن زمان هیچ یک از این پروژه‌ها محقق نشدند، اما امروز کماکان متخصصان از معماری آلتو الهام می‌گیرند.»
آلوار آلتو (۱۹۷۶-۱۸۹۸) یکی از مشهورترین معماران فنلاندی است که به عنوان معمار و طراح در زمینه‌های چند وجهی معماری شناخته شده است. گستره‌ی آثار او از دهه ۱۹۲۰ تا ۱۹۷۰ با رویکردی یکپارچه در طراحی که شامل بناهای عمومی، خانه‌های شخصی، برنامه‌ریزی منطقه‌ای و مبلمان و طراحی شیشه است، مشخص می‌شود. استفاده آزادانه از فضا و بکارگیری مواد طبیعی از ویژگی‌های معماری آلتو است. آلتو در طراحی بناها، محیط اطراف هر ساختمان را در نظر می‌گرفت بدون آن‌که نقش کاربرپذیری و عملکرد آن را از یاد ببرد.
آلتو با همسر اول خود معمار آینو آلتو همکاری نزدیکی داشت و طرح های این دو از دهه ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۰ نشان دهنده‌ی علاقه‌ی آنان به گرایش‌های جدید مدرنیسم بین المللی و مسائل مربوط به توسعه زندگی مسکونی است. آلتو در سال ۱۹۵۲ با همسر دوم خود معمار الیسا آلتو ازدواج کرد. این دو در دهه‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ روی پروژه های بزرگ بناهای عمومی در فنلاند و خارج از کشور کار کردند.
این نمایشگاه با رعایت کامل شیوه‌نامه‌های بهداشتی یکشنبه ۲۰ تیر افتتاح شد و تا هشتم مرداد میزبان علاقمندان است.