به گزارش هنرآنلاین، آثار به نمایش در آمده در نمایشگاه گنج بان وام دار روحیه شرقی نگر در گذار از تکنیک های معاصر هستند. در همه آثار بافت نقش فراوانی دارد. تار وپود موجود در نقاشی ها، با طبیعت انتزاعی هم نشین هستند.
تماشای خاک یکی از عناصر چهارگانه حیات و نظاره آن در جایگاه ببینده ای که پایش روی خاک است. در برخی آثار تلاش هایی در جهت به کارگیری ادوات امروزین تر شده است مثل استفاده از سنجاق ها، فلزات و … که متراکم تر شده و بر جنبه های تزیینی اثر افزوده اند.
بیتا وکیلی در نقاشی هایش داعیه چیزی را دارد. نوعی محاط کردن و در بر گرفتن؛ برکنده شدن وبرآورده شدن.
همچنان که می بینیم سرزمینش را که در هیات گربه ای ست مویه کنان درآغوش کشیده. نقاشی ها نگاه سمبلیک و سورئال دارند و در بین این دو جهان در حرکت هستند. طبیعت در آثار بیتا وکیلی حرمان است و امید. در اثری نقشی از چلیپا (گردونه مهر) نمایان است که در دل آن نوستالژی روایتگر است.
باغچه ای و صندلی ای خالی .سوزن منگنه در تابلوها نشانه های تکرار شونده ای هستند که عصیانی بر خودشان هستند بر تار ک برج ها، ساختمان ها و آسمانی که از گوشه کادر سرک می شود. مشاهدات زمین شناسانه و جغرافیایی مثل جلگه، رود، طاقدیس و ناودیس، دره، به شکل بافت های پراکنده و مجتمع فضای نقاشی را می گسترانند. مرزهای فراموشی و آگاهی در چنین آثاری به هم متصل هستند و انفصال زمانی صورت می پذیرد که نقاش/ هنرمند بخواهد زبان بیان دیگری را انتخاب کند.
نویسنده: آیسا حکمت