به گزارش هنرآنلاین، به نقل از ایسنا، در پنجمین نشست گفتگوی اجتماعی هنرمندان طاهر شریفی، معاون سیاسی امنیتی و اجتماعی استاندار با بیان این مطلب گفت: گروه‌های مختلف جامعه استانی شناسنامه اجتماعی ندارند و تفکرشان را به عنوان هویت نشان نمی‌دهند.
وی افزود: شاخص‌های کشورهای نیمه پیرامونی و جامعه آنها عدم تشخص یافتگی آنها است در حالی که مردم کشورهای توسعه یافته در چندین کلوپ عضو هستند و با معرفی خود و این عضویت‌ها شخصیت خود را نشان می دهند.
شریفی تأکید کرد: در جامعه ما این تشخص وجود ندارد و وجود این تشخص نیازمند قدم‌هایی است که هنرمندان می توانند در این امر پیش گام باشند.
به گفته وی؛ هنرمندان این شهر ثابت کرده‌اند که در هر عرصه‌ای وارد شوند موفق هستند و برای این فرصت می توان روی هنرمندان این شهر حساب کرد.
حسین رحمتی، کاریکاتوریست با تأکید بر اهیمت ساختارهای موجود، گفت: هنرمندان هیچ وقت در مرکز توجه جامعه قرار نگرفته اند. به طوریکه در استان اردبیل شناسنامه هنری وجود ندارد و متولی این امر هم شناخته نیست چرا که در این زمینه حمایتی صورت نمی گیرد.
وی خاطرنشان کرد: هنرمندانی که بازنشسته می شوند، از جامعه خارج می شوند و فرصت ادامه حضور و جریان سازی در جامعه ندارند.
زیبایی شناسی و فضای شهری
علیزاده با اشاره به اینکه در سیستم شهرسازی مهندسان آماتور فعالند، گفت: با این رویه مشکلات شهرسازی روز به روز زیادتر خواهد شد چرا که به نخبگان فرصت فعالیت داده نمی شود و بیشتر فرصت‌ها به جوانبی سوق داده می شود که تفکری در خصوص فرهنگ سازی ندارند.
این هنرمند خوشنویسی یادآور شد: چیدمان اردبیل به معضل اساسی تبدیل شده بطوریکه علی رغم نقشه‌های متناسب و کارشناسی که تهیه شده این مورد نتوانسته به خوبی جای خود را پیدا کند.
وی اظهار کرد: در جامعه ما تولید فکر و اندیشه جایگاه خود را پیدا نکرده و ما در میان شرقی و غربی بودن در جا زده و نتوانسته‌ایم هویت خاصی برای خود انتخاب کنیم.
غیبت هنر در بسته بندی‌های بازار این شهر نمایان است
کریم عظیمی فیلمساز نیز گفت: در فضاهای شهری ما احساس نشاط وجود ندارد و به همین خاطر بازار بیشتر در این مسئله نقش پیدا می‌کند در حالی که حتی پوسترها و شکل ویترین‌ها هم می تواند در احساس نشاط عمومی مردم نقش داشته باشد.
به گفته وی علاوه بر فضاهای شهری، غیبت هنر در بسته بندی تولیدات کشور هم خودنمایی می کند.
وی خاطر نشان کرد: حتی سیاستمدارها هم برای بیان اندیشه‌های خود دست به دامن سیاست می شوند، اما شهر ما نمی تواند از هنر برای کالبد خود استفاده کند.
سلیم معزی هنرمند فیلمساز نیز گفت: برای فعالیت هنرمند مرزی وجود ندارد و در این میان آن چه مهم است، اندیشه سازی او است.
وی افزود: اگرچه آئئینهای بومی در پاس داشت عزاداری حسینی موفق بوده‌اند، اما فعالیت‌های هنری نتوانسته اند در خصوص بزرگداشت میلاد حضرت رسول یک شب شهر چراغانی در شهر خلق کرده و فرهنگ سازی کنند.
معزی گفت: هنرمندان به دو قشر روحانیون و دولت مردان مدیون و وابسته هستند اما نتوانسته اند افکار روحانیت و اسلام را پایه ریزی کرده و برای مردم خوراک تهیه کنند.
وی افزود: زمانی که هنرمندان تفکر واحدی برای فرهنگ اجتماعی و افکار عمومی نداشته باشند، مبلمان شهر هم بد خواهد شد.
هنر راه خود را پیدا می کند
حسین درازی هنرمند فیلمساز نیز با اشاره به راه اندازی کمپین سینما گفت: اهل سینمای استان خود از این صنعت استفاده می کنند اما این گروه تاکنون نتوانسته آن را به خانوداه‌های خود تسری دهد.
وی افزود: حداقل می توانیم خانواده هنری را با سینماگران آشتی داده و بسته فرهنگی ایجاد کرده و به سینما اختصاص دهیم.
درازی گفت: دیگر نباید دنبال بلیط‌های رایگان سینما باشیم و این فکر اصلا خوب نیست که مردم هنری را به خاطر ارزانی آن استفاده کنند و باید سبد مصرف آن در زندگی روزمره مردم به تدریج به فرهنگ عمومی تبدیل شود .
محمدزینالی اُناری، کارشناس ارشد علوم اجتماعی گفت: برخی تحولات در جامعه باعث شده هنر مترقی مخاطبان خود را از دست داده و جای خود را به بازارهای جدید هنری دهد که عمدتاً مصرف طبقات ضعیف جامعه را هدف قرار می‌دهد، در نتیجه هنرمندان و هنر ارزشی در حاشیه قرار می گیرد.
وی افزود: هنر مترقی می تواند ذهن‌ها را توسعه داده و دنیا را به صورت عمیق تر به مردم نشان دهد و این هنر مورد استفاده طبقات بالای فرهنگی است که تعداد آن در جامعه کم است.
وی خاطر نشان کرد: مردمی شدن هنر، راه خود را از توسعه مطبوعات و حضور فعال هنرمندان در آن خواهد یافت تا هنرمندان به جای این که توده از هم پاشیده باشند، بتوانند به کنش جمعی برای کمک به ارتقای هنر و ارتقای جامعه دست یابند.
خسرو حیدری، گرافیست و مربی هنر نیز گفت: هنر یک سیستم است و باید خودش بتواند راه کارهایی برای مشکل خودش پیداکند که چرا گاه اقشار خاصی با در آمدی از آن استفاده می کنند و الان این مسئله صورت نمی گیرد.
وی افزود: در حال حاضر وضعیت عوض شده و پدیده‌های خاص و اقشار جدیدی ظهور پیدا کرده اند که نمی توانند به هنر بها بدهد ولی می بینیم که بعد از جنگ جهانی دوم زبان هنر در اروپا عوض شده و نسلهای جدیدی از هنر ظهور کردند.
وی خاطر نشان کرد: هنرمندان باید زبان جدید و شیوه‌های جدید داشته باشند و آن را بشناسند تا وسائل لازم برای زبانی تازه را در خود تدارک ببیند.
رحیمی، کارگردان تئاتر نیز گفت: هنرمند قبل از این که هنرمند باشد، باید دردمند باشد و درد مردم را متوجه شود، دردی که عموم مردم متوجه نیستند.
وی افزود: هنرمند مشکلات را می بیند ولی نمی تواند کاری کند و به این خاطر ناراحت است، در حالی که می تواند ظرافت را نشان بدهد و جامعه را مهربان تر کند.
رحیمی اضافه کرد: در جامعه ای که هنرمند غیب شود، خشونت و نابهنجاری بیشتر می شود و اگر بتوان مشارکت آنها را بیشتر به کار گرفت، می توان جامعه بهتری ساخت.
وی یادآور شد: احمد فیضی به عنوان اولین هنرمند این شهر که وارد سینما شد، امروز از یاد جامعه هنری فراموش شده است و متاسفانه پس از این که ما را ترک می کنند، برای مان مهم می شوند.