گروه تجسمی خبرگزاری هنر ایران: همین جریان باعث شده تا هر کدام از آنها با هر شکل و شمایلی، دارای شخصیتی باشند که حرف‌ها دارند برای گفتن. شاید مهم‌ترین حرف و پیامی که در دل هرکدام از آنها است، تنهایی در تصویری برآمده از بستر جاری زندگی و حیات در طبیعت باشد. تنهایی به گسترده‌ترین و ناب‌ترین شکل آن که درست مثل اصل ذات آدمی آن را در قالب دیگری به تصویر کشیده است.
این روزها هم یکی از هنرمندانی که ید طولایی دارد در انعکاس گستردگی و عمق این تنهایی با درخت‌ها، دست به کار شده و وجوه دیگری از این تصویر ابدی را روی بوم به رقص درآورده است.
نمایشگاه نقاشیخط‌های امید خاکباز با عنوان «نام من درخت» به خوبی توانسته تقابل نزدیک همان تنهایی معروف را با انسان و گستردگی که در این فضا وجود دارد را به تصویر بکشد.
۱۳ درخت تنومند، روی ۱۳ بوم که هرکدام بخشی از این پیچیدگی پر از سادگی را منعکس می‌کنند.
خاکباز در خصوص این آثار و ماجرای خلق درخت‌های روی بوم، به دیالوگی از عباس کیارستمی اشاره کرده، آنجا که می‌گوید: «انسان در تنهایی‌اش انسان‌تر است، همان‌طور که یک درخت در تنهایی‌اش درخت‌تر است» و این فلسفه درخت‌های تنهای «نام من درخت» را شکل داده است.
این هنرمند معتقد است که با شنیدن آن دیالوگ معروف درخت‌هایش هویت پیدا کرده و سیر تکاملی به خود گرفته‌اند، آنقدر که گویی از بلاتکلیفی و تزئینی‌بودن رها شدند.
او در این مسیر واژه‌ای خاص را دستمایه کار خود قرار داده؛ «هو» که علاوه بر ارزش معنایی و ارجاعات عرفانی دارای فرمی دوار و پر انرژی هم هست.
علاوه بر آن استفاده از خطوط ضخیم، باریک و کشیده در ترکیبی ساختارمند باعث شده تا مفهومی از همان درخت را شاهد باشیم که خالق اثر به دنبال آن بوده و درباره‌اش اینطور عنوان کرده است: «من می‌خواستم خالق درخت‌هایی باشم که هم در تنهایی درخت‌تر باشند و هم بتوانند این تنهایی را به مخاطب نشان دهند. درخت‌هایی بزرگ و پر‌پیچ‌و‌خم که هیچ بوم و کادری برای آنها کافی نباشد.»
ترکیب انتزاع با فرم باعث شده تا درخت‌های این مجموعه مصداقی از فیگور انسان که از ترکیب‌های مستقیم و عمودی خود خارج شده و شکلی مواج و سیال به خود گرفته‌اند، باشند. ترکیبی که نقطه پیوند انسان و درخت در تنهایی مشترکشان محسوب می‌شود.
نکته دیگری که در مورد این آثار می‌توان گفت، جوشش ایده‌ها از ذات این هنرمند است، چرا که او بدون استاد و آموزش ویژه‌ای، تنها با قریحه و استعداد ذاتی در کنار تجربه و تمرین مدام به خلق این آثار رسیده است، اتفاقی که طبیعتا با بکر بودن ایده و اجرای آثارش همراه می‌شود.
انتهای پیام