به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی انجمن موسیقی ایران، کنسرت بداههنوازی تنبور "فرمهای بیپایان" به نوازندگی رضا علیآبادی روز جمعه 25 مردادماه در تالار رودکی تهران میزبان علاقهمندان موسیقی ایرانی است.
علیآبادی در مورد این برنامه توضیح داد: این کنسرت برخلاف تمام اجراهای قبل است، زیرا در آن تنها بر روی صحنه خواهم رفت، تصمیمی که ده سال قبل در ذهن داشتم و تمامی کنسرتهای دونوازی و سهنوازی قبلی برای رسیدن به این کنسرت بودهاند.
این نوازنده تنبور ادامه داد: ده سال صبوری برای رسیدن به نقطهای که بسیار برایم در عین شیرینی ترس دارد؛ یک تضاد بسیار زیبا. هرچند در این مسیر بسیاری سنگاندازی کردند تا به مقصد برسم. شصت دقیقه با یک تنبور روی صحنه تالار رودکی، که شاید در حوزه موسیقی کلاسیک ما هم این اتفاق بسیار اندک افتاده است که یک نوازنده تنها حتی بدون ساز کوبهای روی صحنه برود. این اتفاق را بسیار دوست دارم.
علیآبادی افزود: قطعاً در ابتدا چالش جذب مخاطب و اطلاعرسانی گسترده و بازتاب همگانی است تا بتوانم از پس این موضوع بربیایم، و دوم با تجربیات کنسرتهای قبلی کاری انجام دهم که مخاطبم کاملاً راضی سالن را ترک کند. درواقع مخاطبی که در سالهای سال کارم را شنیده است بسیار از من توقع دارد.
وی همچنین بیان داشت: در این سالها دغدغه موسیقی بیکلام را داشتم و دیگر این موضوع در حد حرف نیست و اگر به گذشته کاریام نگاه کنید این موضوع را کاملاً در کارنامه من خواهید دید. من بیتوجه به بُعد مادی تنها و تنها تلاش کردم برای رسیدن به حد مطلوب و آنچه تفکرم بوده است.
وی خاطرنشان کرد: اکنون بیش از پیش برای کارهایم مصمم هستم و شاید بیشتر از هر بار احتیاج به حمایت همهجانبه دارم. تا امسال کلی مخاطب را جذب کردم و همه این مخاطبین انتظار کار بیشتر دارند و این مهم گاهی بهتنهایی از دست من برنمیآید. در سال کاری جدید یک کتاب منتشر کردم و به امید خدا کتاب بعدی نزدیک به چاپ است. احتمالاً در این سال یک سی دی هم از بنده منتشر شود. همکاران عزیزم میدانند که تولید این حجم از کار چقدر کار سنگینی است و فقط این توضیح را بدهم که این حجم کار بدون هیچ اسپانسر و تهیهکننده است. من حتی مدیر برنامه ندارم و تمام کارها از کوچک تا بزرگ را خود بر عهده دارم.
او در پایان گفت: تشکر و قدردانی میکنم از مدیریت بنیاد رودکی جناب دکتر صفیپور، مدیرعامل انجمن موسیقی ایران جناب آقای ثابتنیا که یک لحظه بنده را تنها نگذاشتند. از همه میخواهم در اطلاعرسانی و حمایت دریغ نکنند و من هم بر روی صحنه ذرهای کم نخواهم گذاشت و هر چه دارم تا آخرین توانم خواهم نواخت. زیبایی در نواختن فرمهای بیپایان است.