به گزارش هنرآنلاین به نقل از مهر، فاضل جشمیدی خواننده گفت: متاسفانه با خبر شدیم استاد عبدالکریم مهرافشان از بزرگان آهنگسازی موسیقی ایرانی که سابقه همکاری با هنرمندان بزرگی چون فریدون شهبازیان، محمد سریر، فرهاد فخرالدینی و محمد سریر را در کارنامه خود داشت ۲ روز پیش در مظلومی تمام درگذشت.

وی اعلام کرد: ایشان به دلیل کهولت سن و مبارزه طولانی مدت با بیماری دار فانی را وداع کرد.

این خواننده در پایان عنوان کرد: قرار است با مساعدت هایی که از سوی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام گرفته مراسم تشییع این هنرمند ساعت ۹ صبح روز چهارشنبه نهم اسفند ماه  از مقابل تالار وحدت برگزار شود. همچنین قرار است مراسم ترحیمی نیز برای این هنرمند شریف موسیقی ایرانی در منزل ایشان برگزار شود که اطلاعات تکمیلی آن به زودی اعلام می شود.

در بیوگرافی که از زبان مرحوم مهرافشان منتشر شده، آمده است: من در سن بیست و پنج سالگی به پیشنهاد استاد مشیر همایون شهردار، رسماً در رادیو ایران استخدام شدم و در ارکستر شماره دو و ارکستر ویژه که توسط مشیر همایون تأسیس شده بود، نوازنده ویولن شدم.

در سن سی سالگی (۱۳۳۷ خورشیدی) استاد حسین دهلوی من را از به وزارت فرهنگ و هنر وقت منتقل کرد و در ارکستر صبا نوازنده ویولن شدم. این ارکستر بزرگ به رهبری استاد ابوالحسن صبا تشکیل شده بود و بعد از فوت ایشان، استاد دهلوی رهبری آن را به عهده گرفت و ارکستر را اداره کرد. در این زمان یک ویولنیست ایتالیایی به‌نام لوئیچی پازاناری در استخدام دولت ایران بود. نام برده ویولن اول ارکستر سمفونیک تهران بود (مایستر) و ضمناً در کلاس ‌های روزانه و شبانه هنرستان عالی موسیقی تدریس می کرد.

من از این فرصت استفاده کردم و ضمن کار فشرده روزانه‌ام در کلاس شبانه ایشان نام ‌نویسی کردم و مدت دو سال نوازندگی صحیح ویولن و اتودها و بعضی از کنسرتوها را آموختم. در تاریخ بیست و هفتم آذرماه سال ۱۳۴۲ طبق ابلاغ رسمی وزارت فرهنگ و هنر، به سمت آهنگساز و سرپرست یکی از ارکسترهای موسیقی ملی این وزارتخانه منصوب گردیدم و در مدت همکاری خودم با این اداره، بیش یکصد و چهل آهنگ ساختم که در حدود چهل عدد آن‌ها ضبط شده که در آرشیو وزارتخانه موجود است و به عقیده خودم بهترین آنها برای آواز و ارکستر عبارتند از "ایوان مداین" با شعری از خاقانی، "سروچمان" با شعر حافظ، "شعله‌ های عشق" با شعر ابراهیم صفایی، "زلف بر باده مده" با شعر حافظ، "واله و شیدا" با شعر مولوی و برای ارکستر "امید" در دستگاه چهارگاه و "مژده" در دستگاه ماهور.