سرویس سینمایی هنرآنلاین: فیلم سینمایی "تا ابد" نخستین ساخته امید امین نگارشی در مقام کارگردان در شرایط کرونایی این روزها به روی پرده سینماها رفت. در خلاصه داستان این فیلم آمده است: پول برای ما دو حالت دارد، یا ما را می‌بوسد یا می‌کشد. محسن کیایی، میلاد کی مرام، ترلان پروانه، مهرداد صدیقیان و بهرنگ علوی بازیگران این فیلم سینمایی هستند.
امین نگارشی در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره وضعیت اکران "تا ابد" در شرایط حال حاضر گفت: اکران و فروش فیلم در هفته اول نسبت به آنچه این روزها سینما پشت سر می‌گذارد و تقریباً یا تعطیل است یا در حال تعطیلی، بد نبود. من هم مانند بقیه سورپرایز شدم. فکر می‌کردم فیلم، با توجه به بازیگرانی که دارد در شرایط بهتری دیده می‌شود، اما الان حتی بسیاری از مخاطبان نمی‌دانند سالن‌های سینمایی باز هستند و این بر روی فروش فیلم و دیده شدن آن تأثیرگذار بوده است.
او درباره ایده شکل‌گیری قصه "تا ابد" توضیح داد: قصه درباره چهار نفر است که در یک غروب در شهری که جشن است با هم همراه می‌شوند. سه نفر به پول احتیاج دارند و یک نفر از این گروه قرار است که دوستانش را به زندان بیندازد، بنابراین دست به انتحار می‌زنند. فیلمنامه این کار را امیرحسین دواتگر نوشت و وقتی آن را خواندم حس کردم شبیه فیلم‌های نوآر دهه 50 است که برایم جالب بود، از سوی دیگر مسئله و مشکل این روزهای جامعه که پول‌های بهره‌ای است را به آن اضافه کردم تا خط اصلی قصه جذاب‌تر شود و بیننده را با خود همراه کند. با توجه به علاقه خودم به داستان‌های مصور تلاش کردیم تا در طراحی فیلمبرداری و استفاده از ویژوال به کمیک‌ها نزدیک شویم، همچنین سعی شد قصه به شهر خاص و یا نقطه خاصی اشاره نداشته باشد و قصه‌ای باشد که در هر نقطه‌ای از جهان ممکن است اتفاق بیفتد. بنابراین ما المان‌های تهران را کلاً حذف کردیم و تلاش کردیم کاری نو انجام دهیم تا از فیلم‌های اجتماعی و رئال فاصله بگیریم اما در عین حال یک قصه اجتماعی را بیان کنیم.
این کارگردان در ادامه درباره تفاوت آنچه امروز بر پرده دیده می‌شود با آنچه از ابتدا در ذهن داشت، اظهار کرد: در سینمای ایران وقتی فیلمی ساخته می‌شود، اعمال نظرهایی وجود دارد که مثلاً اگر فلان کار را بکنید کار بهتر می‌شود یا بهتر دیده می‌شود و... این برای من فیلمساز که اولین بار است وارد این عرصه می‌شوم دلهره‌آور است، بنابراین در مقابل این اعمال نظرها اغلب کوتاه آمدم و متناسب با شرایط تغییر نظر دادم، در حالی که اگر الان بخواهم به گذشته برگردم هیچ‌یک از این نظرات را اعمال نخواهم کرد و آنچه در ذهن داشتم پیاده می‌کنم. به‌هرحال اولین تجربه همراه با یکسری نقایص است.
امین نگارشی درباره استفاده از بازیگران چهره در کار نیز بیان کرد: تقریباً تمامی بازیگران انتخاب اول من بودند و هرکدام که آمدند پس از آن که قصه را خواندند به توافق رسیدیم و به نظرم بی‌نظیر کار کردند. تمامی نقش‌ها خاص بود و به‌نوعی حرکت روی لبه تیغ بود که از رئال خارج شدیم، اما این خارج شدن به معنای نبود باورپذیری برای مخاطب نیست.
او همچنین با اشاره به این که با ایجاد تنوع در ژانرهای سینمایی باید برای مخاطب خوراک متفاوتی فراهم کرد، گفت: اولین چیزی که به آن اعتقاد دارم این است که سینما سرگرمی است. وقتی شما خوراک ثابت به مخاطب بدهید به آن عادت می‌کند و فکر می‌کند چیزی غیر از این وجود ندارد. برخی مخاطبان فیلم بین حرفه‌ای هستند و اغلب فیلم‌های خارجی را می‌بینند، اما مخاطب عام این‌طور نیست، بنابراین باید ژانرها و گونه‌های مختلف سینمایی را به او نشان داد تا به تکرار نیفتد. معمولاً کارهای اجتماعی از روی دست افرادی که در این زمینه موفق بوده‌اند ساخته می‌شوند که اغلب هم آثار دسته چندم می‌شوند و طراوت کاری را که فیلمساز اول ساخته است به همراه ندارند. مهم‌ترین فیلمساز عرصه اجتماعی ما در حال حاضر اصغر فرهادی است که کار مثل او بسیار سخت است، اما اگر بخواهیم مانند او کار کنیم هم دسته چندمی می‌شود و متفاوت خواهد بود. در سینمای ما کپی‌سازی بسیار زیاد است. درواقع به‌محض این که کارگردانی در یک ژانر به موفقیت می‌رسد همه می‌خواهند از روی دست او کپی کنند و همین امر موجب می‌شود یکسری تولیدات ضعیف در سینما داشته باشیم و مخاطب از دست برود.
امین نگارشی در ادامه درباره استفاده از ویژوال در این فیلم نیز اظهار کرد: رشته اصلی من فیلمبرداری است و تصویرسازی می‌کنم. ما برای فیلم "تا ابد" استوری برد داشتیم و از ویژوال برای ساخت فضا استفاده کردیم. مشکل سینمای ایران پساتولید ضعیف است. هنرمندان بسیاری داریم که در این زمینه فعالیت می‌کنند، اما آنچه در خارج از کشور دیده می‌شود بسیار متفاوت از سینمای ماست و بهترین فیلم سینمایی هم اگر ساخته شود به دلیل همین امکانات ضعیف اغلب نسخه‌ای که روی پرده نمایش داده می‌شود نسخه قابل توجهی نیست و از فیلم‌های خارجی در بحث رنگ و نور بسیار پایین‌تر است، چون آموزش آکادمیکی در بخش ویژوال وجود ندارد و ما استادانی که متخصص در این حوزه باشند نداریم و اغلب به شکل تجربی آموخته‌اند.
او با گلایه از مدیران تلویزیون ادامه داد: متأسفانه تلویزیون یک آنونس از فیلم ما را پخش نکرد و شهرداری نیز بیلبوردی به ما نداد. این در شرایطی است که حال سینما اصلاً خوب نیست و به‌زودی سینما از پرده‌های بزرگ به موبایل‌های کوچک می‌رسد و این باعث می‌شود تا جزئیات حذف شوند و تصویر بی‌اهمیت شود.
امین نگارشی درباره اکران آنلاین نیز عنوان کرد: وقتی اکران آنلاین به این شکل ادامه یابد و به دلیل نبود قانون کپی رایت به‌سرعت آثار قاچاق شوند و در دسترس عموم قرار گیرند، من به‌عنوان فیلمساز دیگر فیلم نمی‌سازم و تولید آثار پایین می‌آید و اکران‌ها نیز کم خواهند شد به این دلیل که هزینه‌های ساخت با درآمد هماهنگ نیست.