سرویس سینمایی هنرآنلاین: دو زن با آن لباس‌های زیبا و سنتی مخصوص جنوب در قایقی در میانه دریا نشسته‌اند، به آرامی طعمه بر سر قلاب می‌زنند و نخ ماهیگیری‌شان را در آب می‌اندازند و منتظر می‌مانند تا ماهی بگیرند و آزاده بیزارگیتی با صبر و حوصله و تأمل به نظاره آن‌ها می‌نشیند و لحظات ساده و عادی از زندگی روزمره دو زن ماهیگیر در جزیره هنگام را ثبت می‌کند. در ظاهر این زن‌ها جز نشستن و انتظار کشیدن در قایق کاری نمی‌کنند اما فیلمساز با برجسته کردن جزئیات نادیدنی، کار هر روزه‌شان را به‌صورت جدالی دشوار در جهت حفظ بقا می‌نمایاند و از عناصر طبیعت سحرانگیز جنبه قاهرانه و تهدیدآمیزش را افشا می‌کند و با تصویر دو زن در قایقی تنها در وسط دریا که به تابلوی نقاشی می‌ماند، نشان می‌دهد که در آن زیبایی و شاعرانگی نهفته در این قاب چه خشونت و هراس و اضطراب و ناامیدی و تنهایی عمیقی موج می‌زند.
آن سفره گرم و باصفایی که شب در خانه زن پهن می‌شود و خانواده دورش گرد هم می‌آیند، از دسترنج روزانه زنی است که با آن لباس‌های رنگارنگ و روبندهای زیبا و دست‌های حنا گذاشته همچون عروس دریاها برای آفتاب و باد و آب آغوش می‌گشاید تا در همجواری و معاشرت با طبیعت زندگی کند و از آن سهمی ناچیز به دست آورد. صحنه‌ای که دو زن برای فروش ماهی‌هایشان با مرد خریدار سر و کله می‌زنند، یک موقعیت عادی و تکراری در زندگی زنان ماهیگیر است اما بیزارگیتی آن را به‌واسطه نمایش تقلای طاقت‌فرسای زنان برای بردن قایق به میان آب، تکان دادن نخ ماهیگیری با دست‌های پرچین و چروک در باد و حمل جعبه‌های سنگین پر از ماهی با پاهای برهنه بر خاک، به نشانه‌ای از سرسختی و همت و پشتکار آن‌ها بدل می‌سازد.
قدم بزرگی که مستند "اهل آب" برمی‌دارد این است که زندگی زنان ماهیگیر و صیاد را همان‌قدر ساده و عادی روایت می‌کند که در واقعیت جریان دارد و هیچ تلاش اضافه‌ای برای تأکید بر ابعاد قهرمانی کارشان نمی‌کند و پیرامون دشواری‌ها و مخاطرات پیش رویشان سر و صدا راه نمی‌اندازد. بلکه با نگاهی دقیق و ظریف، زندگی روزمره‌شان را می‌کاود و لحظات کوچک و خردی را کشف می‌کند که آن‌ها را در مبارزه‌ای مدام و هر روزه برای گذران زندگی و دوام آوردن ترسیم می‌کند. همان کاری که به شکل درخشانی در مستندهای پیشین خود نیز کرده است و مصائب و سختی‌های پیش روی زنانی متفاوت و خاص را در تاروپود رخدادهای معمولی زندگی‌شان می‌آمیزد و توجه مخاطب را به زنان نادیده و در حاشیه مانده جلب می‌کند و سهمی از درد و رنج و تنهایی آن‌ها را تقبل می‌کند، به امید ساختن جهانی بهتر که در آن صلح و برابری و امید بیشتری برقرار باشد. مستند اهل آب اثری ساده و دلنشین برای ما و تجربه‌ای سخت و پرچالش برای فیلمسازش است که آزاده بیزارگیتی نیز همچون همان زن‌های ماهیگیر فیلمش بدون اینکه کارش را مهم و بزرگ جلوه دهد، دردسرها و مشکلات در طول ساخت فیلم را به خارج از قاب می‌راند و آرام و بی توقع می‌کوشد مسیر متفاوتی در سینمای مستند پیرامون دنیای زن‌ها باز کند.