گروه رادیو و تلویزیون: قسمت چهارم سریال تاسیان به نقطه‌ای رسیده که داستان عاشقانه و زمینه‌های سیاسی آن در هم تنیده شده و شخصیت‌ها به چالش‌های جدی‌تری وارد می‌شوند. با این حال، این قسمت همان‌قدر که نقاط قوت دارد، در برخی جنبه‌ها نیز دچار ضعف‌هایی است که نمی‌توان از آن‌ها چشم‌پوشی کرد.

یکی از نقاط قوت این قسمت، تعلیق فزاینده و پیشرفت شخصیت خسرو (امیر) است که حالا با هویتی دوگانه، هم در عشق و هم در سیاست، درگیر شده است. سکانس حضور او در اتاق بازجویی به عنوان مأمور ساواک درحالی‌که شیرین (معشوقه‌اش) را زیر نظر دارد، به طرز مؤثری تنش را به اوج می‌رساند. اینجا می‌توان هوتن شکیبا را یکی از برگ‌های برنده سریال دانست؛ چرا که موفق شده است درونیات شخصیتش را با بازی ظریف و پر جزئیات نشان دهد. اما در مقابل، شخصیت شیرین همچنان در سطح باقی مانده و پیچیدگی لازم را ندارد. گرچه تلاش شده است تا او را دختری کنجکاو و آرمان‌گرا به تصویر بکشند، اما کنش‌هایش در بعضی صحنه‌ها غیرقابل باور است و باعث می‌شود مخاطب ارتباط عمیقی با او برقرار نکند.

از سوی دیگر، داستان‌های فرعی در این قسمت پررنگ‌تر شده‌اند. حضور مریم و پدرش منوچهر سامان، که هر دو درگیر فعالیت‌های سیاسی‌اند، فضای تاریخی سریال را تقویت می‌کند. اما این مسئله نیز با چالش‌هایی همراه است. گاهی این داستان‌های فرعی به جای آنکه مکمل خط اصلی باشند، باعث پراکندگی ریتم روایت می‌شوند. مثلاً پرداختن به جمشید و زن مورد علاقه‌اش در این قسمت ضروری به نظر نمی‌رسد و می‌توانست در قسمت‌های بعدی با تمرکز بیشتری دنبال شود.

یکی دیگر از نقاط قوت تاسیان، طراحی صحنه و لباس است که همچنان در سطح بالایی قرار دارد. ایرج رامین‌فر توانسته فضای دهه ۵۰ ایران را به خوبی بازسازی کند. به‌خصوص در صحنه‌های دانشگاه تهران و چاپخانه، حس واقع‌گرایی به اوج می‌رسد و مخاطب به راحتی در آن فضا غوطه‌ور می‌شود. اما برخی جزئیات، مانند نوع گریم و مدل‌های مو، همچنان جای اصلاح دارند؛ به‌خصوص در مورد شیرین که گاهی ظاهرش بیش از حد امروزی به نظر می‌رسد.

از نظر کارگردانی، تینا پاکروان موفق شده است ریتم داستان را حفظ کند و در روایت دچار لکنت نشود. استفاده از نماهای بسته در لحظات احساسی و بهره‌گیری از میزانسن‌های مناسب در صحنه‌های تعقیب و گریز، نشان از تسلط او بر ساختار بصری دارد. اما دیالوگ‌نویسی در برخی لحظات ضعف دارد؛ به‌خصوص در گفتگوهای بین خسرو و شیرین که گاهی بیش از حد نمایشی و غیرطبیعی به نظر می‌رسد.

در نهایت، قسمت چهارم سریال تاسیان یک پله بالاتر از قسمت‌های قبلی ایستاده و موفق شده است جذابیت داستان را حفظ کند. با این حال، برای اینکه سریال بتواند در ادامه نیز تأثیرگذار باقی بماند، باید روی پرداخت دقیق‌تر شخصیت‌ها، انسجام داستان‌های فرعی و دیالوگ‌نویسی طبیعی‌تر کار بیشتری انجام شود.

 

نویسنده: مسیح زارع

انتهای پیام