سرویس استان‌های هنرآنلاین: فیلم "درختان اقاقیا" محصول کشور آرژانتین ساخته "پابلو گیورگلی" برنده دوربین طلایی از جشنواره فیلم کن در سال ٢٠١١ شده است.
"درختان اقاقیا" داستان یک راننده کامیون کم حرف است که در طی مسیر طولانی اش از پاراگوئه به بوینس آیرس، همسفر زن و بچه اش می شود. زن می خواهد برای کار به بوینس آیرس برود و...
همه چیز در نهایت سادگی انجام می شود. دیالوگ های فیلم از تعداد انگشتان دو دست هم تجاوز نمی کند و عشق بین مرد و زن، در نگاهشان شکل می گیرد. مرد بدعنق است و بداخلاق. وقتی دارد حمام می کند، بدن زخمی اش را می بینیم که نشان از زندگی پر مرارتش است. جلوتر، یکبار که زن در کامیون تنها می شود، داشبورد را باز می کند و مواجه می شود با آلبومِ عکسِ مرد. تمام چیزهایی که از گذشته مرد می بینیم، همین ها هستند. چند جمله ای هم خودش می گوید و دیگر در این باره حرفی به میان نمی آید. درباره زن هم همین گونه است. او هم غیر از چند جمله کوتاه، چیزی درباره خودش نمی گوید و فیلم با همین نگفتن ها جلو می رود. کامیون حامل چوب های درخت آکاسیا، خانه ای می شود برای این دو. هیچ داستان جنبی ای هم وجود ندارد و انگار نویسندگان، عامدانه از پیش کشیدن یک داستانک در کنار خط اصلی، سر باز می زنند تا تنها و تنها عشقی که آرام آرام بین این دو شکل می گیرد را بپرورانند. در بیشتر مدت زمان فیلم آن دو را در سکوت می بینیم که به جلو خیره هستند و جاده ای که در پیش دارند. فیلمی جاده ای – عشقی که طبیعتاً به مذاق هر کسی خوش نمی آید. فیلم که تمام می شود ( و جالب است که بسیار هم قابل پیش بینی تمام می شود و در نهایت سادگی ) از خود می پرسید: همین بود؟! بله، واقعاً همین بود!
این برنامه چهارشنبه ٢١ تیر، ساعت ١٧، در تالار حافظ - سینما غزل برگزار می شود و ورود برای علاقمندان آزاد است.
نمایش فیلم از این پس ساعت ١٧ است؛ بعد از نمایش فیلم جلسه نقد و بررسی پیرامون سینمای جاده ای برگزار می شود.
الهه بهرامی