سرویس تئاتر هنرآنلاین: هفدهمین جشنواره تئاتر مقاومت انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس، با حضور بیست و سه نمایش صحنه‌ای و دانشجویی برگزار شد و اختتامیه آن سه‌شنبه شب دوم دی‌ماه با اهدای جوایز به برندگان در تالار وحدت به کار خود پایان داد. آنچه در این جشنواره به چشم می‌خورد و مطمح نظر داوران قرار گرفت، اعتلا و رشد و رقاء تئاتر انقلاب از نخستین روزها تا زمان اتام و ختام این جنگ ناخواسته و تحمیلی بود. تئاتر همیشه گویاترین و پر بر و بارترین درخت تناور برای انعکاس و واکاوی اتفاقات تاریخی بوده است. داوران این جشنواره با نگرشی تعمیق یافته بر این نکته مهم دست یافتند و دریافتند تئاتر هماره سخنگوی حنان، گویا و فصیح انقلاب بوده است. جوانان عزیز ما چه در عرصات دانشجویی و چه در زمینه صحنه‌ای نشان دادند طی این سال‌ها بیکار نبودند و توانسته‌اند با جستجو و کنجکاوی در اعماق تئاتر انقلاب، پیشرفت‌هایی محسوس و ستودنی داشته باشند. اما اندکی آمار و ارقام هم برای مزید اطلاع دوستان عزیز لازم است. هیئت داوران بخش جایزه منتقدان جشنواره مرکب از مصطفی محمودی، همایون علی آبادی و بهزاد صدیقی که هر سه از علمداران و دانش آموختگان این عرصه‌اند، سر آخر ثابت کردند که با جشنواره‌ای پر اقبال روبرو هستند که باید با دقت نظر و تاکید بر ارزش‌های تاریخی و تئاتری با این رویداد معاصر برخورد کنند. باری! به حساب کم گوی و گزیده‌گوی چون در، تا ز اندک تو جهان شود پر، با اعلام اسامی برندگان و پیشروان شناخته شده این جشنواره و نیز ذکر نام و آثار آنان به پایان این گزارش می‌رسیم.
در نهایت هیئت داوران پس از غور و غوص فراوان نمایش "خاطرات خانه‌ای که..." را به عنوان اثر برجسته این جشنواره انتخاب کردند. ناگفته نماند نمایش‌های "برونسی"، "خرمشهر 11"، "خنکای ختم خاطره" و "ماهی‌‌ها فراموش نمی‌کنند" انتخاب‌های دیگر جشنواره بودند که هر یک مورد تقدیر هیئت داوران قرار گرفتند. اما نگاهی به نام و کارگردانان آثار:
بهشت حکیم الله نوشته خسرو امیری به کارگردانی ویدا موسوی
فریاد خاموش نوشته محمدرضا عطایی فر به کارگردانی محمدرضا عطافی
خنکای ختم خاطره نوشته حمیدرضا آذرنگ به کارگردانی ایمان رمضانی
قصد نوشته عزت الله مهرآوران به کارگردانی امیرارسلان خالویی
خاطرات خانه‌ای که نیست نوشته کامران شهلایی به کارگردانی محمدجواد شریفی و پریا بابایی
پارک شیرین نوشته و کار علی سیرتی
خرمشهر11، نوشته اصغر خلیلی به کارگردانی الهه اقدام
ماهی ها فراموش نمی کنند نوشته دریا دوستی به کارگردانی پریسا دوستی
اتوبان سکوت نوشته شهرام کرمی به کارگردانی سجیه آشوری
ترقب نوشته شامی خالویی به کارگردانی میلاد خرمن بیز
روزهای خاکستری نوشته حسن بیات به کارگردانی میثم مرادی
خاطرات خانه ای که... نوشته کامران شهلایی به کارگردانی امین اشرفی
تن ها نوشته و کار علیرضا معروفی
بیداری به وقت خون نوشته و کار احسان جانمی
برونسی نوشته و کار شاه کرم
سیمرغ نوشته محمود مهدوی به کارگردانی اکبر صادقی
قاسم غریب نوشته اسماعیل سلیمانیان به کارگردانی محمد فروزانی
کجایی ابراهیم؟ نوشته و کار لیلی عاج
برگشتن نوشته خیرالله تقیانی پور به کارگردانی حسین مسافر آستانه
شایان ذکر است که در این جشنواره کارها از گونه‌ای بداعت و بدعت دراماتیکی خاصی برخوردار بود و آن شناخت عمقی و اساسی به اصول و آناتومی درام بود. نوشته‌ها اگرچه چنگی نه به دل که به جان نیز نزدند، اما در مجموع از گونه ای هماهنگی درونی برخوردار بودند و در نهایت توانستند ارزش های دراماتیکی اتفاقات و روزهای تلخ و شیرین دفاع مقدس را به گویایی بیان کنند. شاید تنها ضعف عمده کارها از نقطه‌نظر ادبیات نمایشی، همان زبان نمایشی و نثر تئاتری بود که در کنار یکدیگر با دریغ بسیار همدیگر را کامل نمی‌کردند و به گونه‌ای اتفاق تنها و جزیره‌ای بسنده کرده بودند. اما کارگردانی نیز سر و گردنی برتر و بالاتر از متون بود و اگرچه متن‌هایی مانند کار حسین مسافر آستانه و ایوب آقاخانی دو تئاتری شناخته شده که کارشان بیرون از جشنواره ارزیابی شد، اما شاید می‌توانستند با حضور چشمگیرشان وقر و وزنی به جشنواره ببخشند. در هر حال هرچه بود گذشت و جشنواره‌ای زنده، پویا و رو به اعتلا نشان داد فرداها پیش روست و جشنواره‌های دیگر حتما از ارزش‌ها و باورهای درونی دیگری برخوردار خواهند بود. فعلا تا آن زمان.