سرویس تئاتر هنرآنلاین، کامران شهلایی دبیر نهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی ایران درباره برگزاری این رویداد گفت: در درجه نخست باید بودجه این برنامه را تأمین کنیم. ابتدا باید یک سری رایزنی‌ها و مذاکرات را با بخش دولتی و خصوصی انجام دهیم تا بتوانیم تأمین بودجه کنیم چراکه این برنامه یک سری تفاهم‌نامه با مرکز هنرهای نمایشی و خانه تئاتر دارد. در سال‌های گذشته شهرداری به برگزاری آن کمک کرده است. اگر بخش خصوصی هم پیدا شود که بخواهد به همچین ماجرایی کمک کند خیلی اتفاق فوق‌العاده‌ای خواهد بود چون این برنامه حداقل 150 میلیون تومان هزینه دارد.
این کارگردان و نمایشنامه‌نویس بیان کرد: این برنامه سه بخش دارد. یک بخش آن نمایشنامه‌های تألیفی است که مربوط به کارهای چاپ شده است. یک بخش نمایشنامه‌های ترجمه شده است و بخش جدیدی هم که در دوره اخیر به آن اضافه شده، پژوهش است. در کنار آن یک بزرگداشت از یک نمایشنامه‌نویس بزرگ ایران داریم که بخش مهم این برنامه است.
شهلایی درباره اهمیت انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی ایران گفت: همان‌طور که می‌دانید جایزه ادبیات نمایشی مهمترین جایزه نمایشنامه‌نویسی ایران است و شاید دریافت این جایزه برای هر نویسنده‌ای هم از نظر اعتباری و هم از نظر حس شخصی اتفاق خیلی خوبی است. ما امیدواریم که بتوانیم این رویداد را با تمام خواسته‌هایمان برگزار کنیم. امیدوارم از هیچ‌کدام از خواسته‌ها و بخش‌هایمان کوتاه نیاییم و مسائل مالی باعث نشود که ما از یک سری برنامه‌هایمان کوتاه بیاییم.
دبیر نهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی ایران در ارتباط با بررسی آثار گفت: هر بخش این جایزه داورهای جداگانه خود را دارد که حتماً داورها در رسانه‌ها معرفی می‌شوند. خواست خود من این است که اگر بشود داورهای‌مان را در فراخوان معرفی کنیم تا دوستان بدانند که چه کسی قرار است آن‌ها را داوری کنند. این یک کار حرفه‌ای است که امیدوارم بتوانیم آن را انجام دهیم.
کامران شهلایی در پاسخ به این سوال که فراخوان رویداد چه زمانی منتشر می‌شود، گفت: این بستگی به جلسات ما دارد که ببینیم آیا ما می‌خواهیم تمام بخش‌ها را برگزار کنیم یا ممکن است بعضی از بخش‌ها را نخواهیم برگزار کنیم. این بستگی به بودجه ما دارد. تمام تلاش من این است که این اتفاق هر چه زودتر رخ بدهد.
شهلایی درباره فعالیت‌های شخصی خود گفت: من کار نوشتن نمایشنامه "فروغ" را تمام کردم ولی امسال شرایط اجرایش اصلاً مهیا نبود. یک کار دیگری را به جشنواره تئاتر فجر داده‌ایم که حالا منتظریم تا ببینیم نتیجه‌اش چه می‌شود. از من دو کار هم در جشنواره مقاومت حضور دارد. البته یک نمایشنامه با نام "خاطرات خانه‌ای که نیست" در دو بخش اصلی و دانشجویی پذیرفته شده و دو گروه آن را کار کرده‌اند. امیدوارم اتفاق خوبی در جشنواره مقاومت بیفتد.
وی افزود: یک برنامه‌ای هم دارم که خیلی به آن امید دارم و امیدوارم بتوانم انجامش دهم و پیاده‌اش کنم. یک تئاتر محیطی در فرهنگسرای نیاوران است که به شرایط این روزهای‌مان هم خیلی مربوط است. من طراح قضیه هستم و درحال جمع کردن یک گروه نویسندگان هستم که این کار را انجام دهیم. یک کار خیلی مشارکتی مربوط به طبیعت است. این‌که من می‌خواهم آن را در فرهنگسرا اجرا کنم فقط به این دلیل نیست که سالن‌ها تعطیل است، بلکه فرهنگسرا و محیط طبیعی آن بخشی از نمایش است. کاری است که محیط قطعاً در آن تأثیر خواهد داشت.
شهلایی ادامه داد: تمام تلاش‌مان این است که این کار را در فروردین 1400 و قبل از ماه رمضان اجرا کنیم. اگر به آن زمان نرسیم امیدوارم کار بعد از ماه رمضان و در خردادماه اجرا شود. ما هنوز در پروسه ساختن هستیم و نمایش هنوز اسمی ندارد. من فرمت اجرای این نمایش را خیلی دوست دارم و به نظرم تماشاگر حس خوبی با آن خواهد داشت. امیدوارم بتوانیم آن چیزی که می‌خواهیم را کاملاً پیاده کنیم.
وی درباره فعالیت‌های خود در حوزه تألیف نیز گفت: دو نمایشنامه در شش ماه گذشته نوشته‌ام که یکی نمایشنامه "کاپوتاژ" و دیگری نمایشنامه‌ای درباره فروغ فرخزاد است که اسمش را "فروغ، پرویز، کامی و فروغ" گذاشته‌ام. خیلی دلم می‌خواهد که نمایشنامه فروغ همزمان با اجرا چاپ شود تا زمانی که نمایش اجرا می‌شود نمایشنامه چاپ شده هم در سالن باشد.
کامران شهلایی در پایان اظهار داشت: امیدوارم که شرایط اقتصادی برای بچه‌هایی که در فضای شخصی تئاتر و هنر هستند بهتر شود. امیدوارم شرایط اقتصادی و بیکاری ما از طرف دولت دیده شود و کمک‌های مثمرثمرتری به هنرمندان بشود. امیدوارم دوران بعد از کرونا دوران سالمی برای تئاتر باشد، چون تئاتر ما قبل از کرونا از نظر مخاطب و از نظر جنس اجراها فضای مطلوبی نداشت. فضای تئاتر به خاطر یک سری سلبریتی‌ها و امثالهم واقعاً مطلوب ما نبود.