سرویس تئاتر هنرآنلاین: امین فرحی رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان خراسان شمالی در گفتوگو با هنرآنلاین درباره فعالیتهای هنرمندان این استان در ایام کرونا گفت: این استان مجوز بازگشایی سالنهای نمایشی را داشته و در این مدت به دستور ستاد پیشگیری از کرونا و با رعایت پروتکلهای بهداشتی یک نمایش به صحنه آمد و همچنین 5 نمایش خیابانی اجرا شد. یک نمایش نیز به صورت آنلاین اجرا شد و استقبال از آن در حد انتظار بود. هر ساله انجمن هنرهای نمایشی استان، کلاسها و کارگاههای آموزشی برگزار میکند که مورد استقبال بسیاری قرار میگیرد امسال نیز حدود 40 نفر به منظور شرکت در این کلاسها ثبت نام کردهاند و منتظر آن هستیم تا شرایط بهتر شود تا با خیال آسوده این کارگاهها را پس از ده روز تعطیلی استان برگزار کنیم.
او درباره برگزاری این دوره از جشنواره تئاتر استانی، عنوان کرد: طی چندین جلسه آسیبشناسی به این نتیجه رسیدیم که جشنواره استانی نیز برگزار شود. بر این اساس چندین گزینه را پیشرو قرار دادیم تا در زمان برگزاری بنابر شرایط موجود از یکی از راهحلها استفاده کنیم و سپس فراخوان منتشر شد و گروههای نمایشی از حضور در این رویداد استقبال کردند و تمرینات در شهرهای مختلف استان آغاز شد. یکی از گزینههای مدنظر، روش برگزاری غیرمتمرکز است و بر این اساس نمایش هر گروه در شهری که در آن ساکن است به صحنه خواهد آمد تا گروههای نمایشی در یک نقطه متمرکز نشوند. قرار بود نمایشها از هجدهم این ماه مورد بازبینی قرار گیرند که این زمان مصادف شده با ده روز تعطیلی استان در پی گسترش ویروس کرونا و براین اساس طی مکاتبهای با اداره کل هنرهای نمایشی تقاضای مهلت بیشتری به منظور انجام بازبینیها داشتهایم و خواهان تمدید آن تا پایان آذر ماه بودهایم.
رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان خراسان شمالی درباره مسائل و مشکلات این استان در دوران کرونا اظهار کرد: بسیاری از هنرمندان تئاتر از همین حرفه گذران معیشت میکنند و در این شرایط با مسائل عدیدهای مواجه بودهاند و حتی این منبع درآمد ناچیز را در این مدت نداشتهاند. یکی از دوستان که آموزشگاه بازیگری دارد طی تماسی اعلام کرده که توان پرداخت اجارهبهای آموزشگاه خود را ندارد. بازپرداخت وامها و تسهیلات در نظر گرفته شده با نبود هیچ درآمدی برای هنرمندان بسیار دشوار است و گرهای از مشکلات آنها نمیگشاید.
او با طرح این پرسش که چرا مراکز فرهنگی هنری جزء اولین مکانهایی است که تصمیم به تعطیلی آنها گرفته میشود؟ اظهار کرد: مراکز فرهنگی هنری با توجه به شرایط آسیبپذیر روحی و روانی آحاد مردم در جامعه باید گزینه آخر برای تعطیلیها باشند چراکه این مراکز و هنرمندان میتوانند التیامی بر روح فرسوده و خسته مردم جامعه باشند. اینگونه تصمیمات ضرباتی است که بر پیکیره بیجان تئاتر وارد میشود. تئاتر تا پیش از شیوع ویروس کرونا چندان اوضاع بسامان و مطلوبی نداشت و اکنون شرایط بدتر از گذشته شده است. هنرمندان این استان همچون دیگر هنرمندان سراسر کشور به لحاظ روحی روانی و معیشتی دچار آسیبهای بسیاری شدهاند و به شدت در انتظار حمایت و تدبیر مسئولان هستیم.
امین فرحی ضمن بیان اینکه تاکنون هیچگونه حمایتی از سوی شهرداری، فرمانداری و استانداری از هنرمندان استان نشده است، یادآور شد: زمانیکه هر یک از نهادها و ارگانها اعلام میکنند که بودجه سالانه آنها به شدت کاهش یافته و همینقدر که امکان پرداخت حقوق کارمندانشان را دارند کار بزرگی انجام دادهاند، پس نمیتوانیم انتظار داشته باشیم که در این شرایط از تئاتر و هنرمندان آن حمایتی کنند. ضمن اینکه رویکرد این نهادها و ارگانها به مقوله فرهنگ و هنر نگاه درست و کارشناسانهای نیست و نسبت به جایگاه و کاربرد هنر و تئاتر در جامعه در این وضعیت بیاطلاع هستند وگرنه اینگونه برخورد نمیکردند.
او در پاسخ به این سوال که چرا هنرمندان استان در شرایطی که مجوز فعالیت داشتند، نمایشی را به صحنه نیاوردند، گفت: شرایط اجرای نمایشها با توجه به ظرفیت سالن و الزام فاصلهگذاری اجتماعی با توجه به بهای بلیت، بسیار دشوار است و فروش گیشه، هزینههای تولید نمایش را جبران نمیکند. یک گروه در این مدت نمایش خود را به صحنه آورده و همچنان از آن زمان پیگیر پرداخت مبلغی است که اداره کل هنرهای نمایشی بابت صندلیهای خالی وعده آن را داده است اما همچنان خبری از سوبسید اعلام شده به گروههای نمایشی نیست و اگر گروهی که نمایش خود را به صحنه آورد، بلافاصله ساپورت و حمایت میشد مابقی گروههای نمایشی با اشتیاق آثار خود را به صحنه میآوردند.
فرحی با اشاره به اینکه ادامه این شرایط و تعطیلی تماشاخانهها اتفاق ناخوشایندی را برای تئاتر رقم خواهد زد، عنوان کرد: در صورت ادامه این وضعیت کورسوهای امیدمان رو به خاموشی خواهد رفت و اهالی تئاتر دلسرد و ناامید میشوند. اکنون بسیاری از هنرمندان تئاتر به سمت مشاغل پارهوقت روی آوردهاند تا از این طریق گذران زندگی کنند. مدتی دیگر همین هنرمندان به سمت کارهای تمام وقت میروند و با دنیای هنر خداحافظی میکنند. شاید اکنون تئوریسینها و برنامهریزها نسبت به تاثیر و کاربرد موثر هنر و تئاتر در جامعه آگاهی نداشته باشند، اما با ادامه این رویه و از بین رفتن تئاتر متوجه خواهند شد که شرایط جامعه از آنچه که هست بدتر خواهد شد. از صمیم قلبم امیدوارم تا هرچه سریعتر از این شرایط خاص خارج شده و دوباره سالنهای تئاتر با نفس تماشاگران رونق گیرد. اگر فکری نشود روزبه روز قطر گرد و خاکی که در تماشاخانهها نشسته بیشتر شده و فاصله هنرمندان با مراکز هنری بیش از پیش خواهد شد.
او در پایان صحبتهایش تصریح کرد: در سراسر دنیا تئاتر با راهها و شیوههای مختلف حمایت میشود چراکه هنرمند همواره باید تحت حمایت قرار گیرد. پیشنهاد و تقاضای من از مسئولان این است که به نقش موثر، بسزا و ویژه هنر به ویژه تئاتر اشراف یابند و از کاربرد آن مطلع شوند؛ چراکه در هرجا که چرخه تئاتر به خوبی میچرخد آن کشور توسعه یافته و پیشرفته است. متاسفانه در ایران به تئاتر به یک کالای تزئینی نگاه میشود و از این رو از آن حمایت نمیشود و هنرمندان تا یک زمانی دلی آن را ادامه میدهند و از یک جا، آن را کنار خواهند گذاشت.