به گزارش هنرآنلاین، نمایش "فرانکنشتاین" که این روزها در سالن اصلی تئاتر شهر روی صحنه است در عمارت هنری تو با حضور  ایمان افشاریان کارگردان، محمدحسن خدایی و مهام میقانی به عنوان منتقد، پرویز نشاط مجری، تعدادی از عوامل و جمعی از مخاطبان برگزار و  روند نگارش، تمرین و اجرا بررسی شد.

نشاط با این سوال که چرا به سراغ اقتباس رفتید؟ جلسه را آغاز کرد و ایمان افشاریان در پاسخ گفت: به سراغ ادبیات معروف جهان رفتن برایم جالب است و قبلا نیز یک تجربه در این زمینه با نمایش "جنایات و مکافات" داشتم. مهدی پاکدل پیشنهاد خواندن رمان "فرانکنشتاین" را مطرح کرد تا بررسی کنم آیا می‌شود کاری براساس آن انجام داد یا خیر؟

او در ادامه گفت: تا مدت‌ها دنبال فایل صوتی رمان بودم تا بتوانم با شنیدن مکرر به آنچه که دغدغه من  است برسم. مادرم  بانو سعیدی رمان را برایم صوتی کرد و  شنیدن رمان به صورت صوتی کمک کرد تا بتوانم آن را تصویرسازی کنم. نسخه اولیه‌ای را که نوشتم عاری از هرگونه صحنه یا دیالوگ بود. از اواسط تیرماه کم کم تمرین را با ملوان‌ها و... شروع کردیم تا توانستیم 6 کاراکتر اصلی را ایجاد کنیم. ذهنیت من این بود بدون تقدم و تاخر بتوانم بهم‌ریختگی را کشف کنم تا تماشاگر هم خود بتواند آن را پیدا کند. روایت قصه به لحاظ فرم و اجرایی همان چیزی بود که ذهنیت من است.

در ادامه نشاط از خدایی پرسید؛ آیا شما در کار این ایده را دیدید؟ و خدایی گفت: به خاطر اینکه نمایش شباهت به رمان دارد در آن با  مفاهیم معنوی... سر و کار داریم که ما می‌توانیم نقبی به مری شلی و جهانی که در آن زیست می‌کند بزنیم. اجرای نمایش "فرانکنشتاین" برای کسانی که رمان را نخواندند گنگ خواهد بود. من دفعه دوم پس از خواندن رمان که نمایش را دیدم کم کم متوجه فضای بین ملوان‌ها و گرگ‌ها شدم. به نظر من با اجرایی طرف هستیم که مخاطبانی که رمان را خوانده‌اند دست پرتری در پایان نمایش دارند. در این نمایش وجوه سیاسی کنار گذاشته شده و بیشتر بخش الهیات مهم شده است.

خدایی در ادامه افزود: نمایش کمی مقهور تصاویری است که می سازد؛ مثلا دریایی که اسیر یخ است و  ما بیشتر  در این فضای یخ‌زده می‌مانیم.

مهام میقانی نیز عنوان کرد: "فرانکنشتاین" رمان بسیار محبوبی است و نویسنده آن، زمان خلق این اثر تنها 23 سال سن داشته است؛ در قرن نوزدهم در حوزه کشورهای انگلیسی زبان. این رمان در صد سال اخیر یکی از پنج اثر کلاسیک که موردتوجه کسانی بوده در هنرهای نمایشی فعالیت می‌کنند و نمایش "فرانکنشتاین" ایمان افشاریان یک اقتباس کلاسیک و دقیق از رمان است و اساسا تئاتر موزیکال شعر نیست. گروه  همسرایان در هر نمایشی آن را به موزیکال تبدیل می‌کنند که در اثر افشاریان ملوان‌ها و گرگ ها بودند.

میقانی همچنین افزود: آخرین اجرا از فرانکنشتاین متعلق به نیک ایر بود که او باربران اسکله را گروه همسرایان خود قرار داد.

افشاریان در ادامه گفت: در هر اجرایی موسیقی می‌تواند در انتقال مفهوم بسیار کمک کند و مفهوم مدنظرم را علاقمند بودم بدین شکل با همسرایان منتقل و انرژی را دوباره مثل خون پمپاژ کنم و در جواب نشاط  که گفت پس بسان یک چسب استفاده کردید؟ پاسخ داد: بله.

خدایی در مورد اجرا و وفاداری به رمان اظهار کرد: فرم بازی در نمایش "فرانکنشتاین" به یک شکل است؛ مانند بابک حمیدیان در "جنایات و مکافات" که رنج می‌کشید. به نظرم ایمان افشاریان نیاز دارد یک نمایش‌نامه‌نویس کنار خود داشته باشد. در نمایش رابطه بین خالق و مخلوق بوجود نمی‌آید. افشاریان عاشق اجراست و زیبا بودن تصاویر برای او مهم است. به اصطلاح مقهور تصاویر است و به شکل فرمال هم نتوانسته یک هیولا بسازد.

خدایی  در ادامه یادآور شد: او در خصوص صحنه تلاش می‌کند تا فضای هراس را با در یخ ماندن منتقل کند ولی هیچ فرقی میان ماندن در جنگل، دریا و... نیست و کارگردان در تلاش  است به رمان وفادار بماند ولی در اجرا اینگونه نیست.

افشاریان در پاسخ دگفت: تصویر زیبا دغدغه اولیه من نبوده. نگاه می‌کردم تا ببینم کنش صحنه چیست و براساس آن تصمیم می‌گرفتم و جا دارد که بیان کنم اصولا وقتی نقش را می‌نویسم برای همان بازیگری که قرار است بازی کند می‌نویسم.

افشاریان درخصوص وفاداری به متن بیان کرد: قرار نبود وفادر باشم. اصولا در اقتباس، برداشتی از موضوع می‌شود و  مننیز  براساس شالوده "فرانکنشتاین" آنچه را که دوست داشتم پررنگ باشد، نوشتم و قصدم این بود به عنوان یک اثر بکر به سراغش بروم. حتی به سراغ یوتیوب و... برای دیدن آخرین اقتباس نرفتم که تحت‌تاثیر قرار نگیرم و برایم مهم است مسئولیت چیزی را که خلق کردم، بپذیرم.

نشاط در پایان گفت: در خصوص بومی‌سازی وقتی این اتفاق بیفتد مجبوریم جوابگوی فرهنگ و مردم خود باشیم.