سرویس تئاتر هنرآنلاین: نظم چیست؟ عدالت رفتاری یعنی چه؟ حقوق شهروندی و مهمتر از همه "اخلاق" یعنی چه؟
این‌ها شاید مهمترین موضوعات و سوالات پنهانی‌ای است که در این نمایش خیابانی مورد دقت و بررسی ضمنی قرار گرفته است. ایده و تکیه اصلی نمایش بر ایجاد موقعیت کمیک است اما نه کمدیِ صرف، بلکه کمدی‌ای آمیخته‌شده به وضعیتی درام اما زیرپوستی. این نمایش با ایجاد صحنه‌هایی کمیک و دارای طنزِ رو، سعی دارد به آسیب‌های اجتماعی‌ای چون بی‌نظمی، باج‌خواهی، سوار شدن بر موج‌های اقتصادی و اجتماعی، منافع‌طلبی و سومدیریت‌های شهری بپردازد. شاید یکی از بهترین بخش‌های نمایش، صحنه مراسم خواستگاری باشد که به طور خلاقانه و هوشمندانه در آن فضایی جنگی! ایجاد شده؛ انگار که خواستگاری در این روزگار مانند جنگ است (چنان‌که هست) و در آن فقط جنگی پنهانی میان دو خانواده است بر سر مادیات! مهریه و وسایل و نوع مراسم و غیره. شمشیر داشتن بازیگران و رجزخوانی موزون‌شان، فضایی به شدت کمیک و خنده‌اور اما دارای "تراژدی پنهانی" در این صحنه خواستگاری ایجاد می‌کند.
نصیری در مقام کارگردان و ایده‌پرداز، برای ایجاد ارتباط سریع و قاطع با طیف تماشاگر خیابانی (که گروه‌ها و تیپ‌های مختلف اجتماعی و سنی را شامل می‌شود)، به سراغ تعلیم‌گری و نقدگرایی در قالب موقعیت خنده رفته؛ شیوه‌ای که به تجربه اثبات شده بیشترین بُرد ذهنی و ادراکی را برای ادای مفاهیم انتقادی و تعلیمی دارد.
در صحنه مدرسه و فضای تربیتی نیز فضا تا حد مضحکه پیش رفته؛ گویی در ذهن کارگردان، فضاهای آموزشی به سمت زر اندوزی پیش می‌رود (که البته می‌رود) و در آن امر مهم "یادگیری" و "دانش‌پذیری"، سست و بی‌رمق است.
این نمایش خیابانی را می‌توان کاری دارای سویه اجتماعی و رویکرد کمیک دانست که تا حد زیادی با مخاطب ارتباط برقرار کرد و در نمایش خیابانی، برگ برنده و ارزش واقعی همین "ارتباط‌پذیری سریع و پایدار" مخاطب است...
نکته: نوشتن این یادداشت کوتاه انگیزه‌ای شد برای یادآوری یک مسئله مهم و تلخ؛ اینکه کاش در مرکز هنرهای نمایشی و همچنین در میان مدیران مراکز تئاتری، انگیزه و حس کافی برای حمایت وسیع و همیشگی از تئاتر خیابانی باشد و به این واسطه کارگردان‌هایی داشته باشیم که همیشگی و حرفه‌ای و حتی با شوق و انگیزه تئاتر خیابانی بسازند و نمایش بدهند؛ چنان‌که همه جای دنیا به‌ویژه در اروپا، این نوع از تئاتر به طور وسیع وجود دارد و حتی درآمد نیز برای اعضای نمایش دارد؛ از طریق اسپانسرهایی با نگاه حامی فرهنگی و گاه سوبسیدهای دولتی...