سرویس تئاتر هنرآنلاین: نمایش "شوبیل" نوشته و کار محمدرضا قلمبُر از اول بهمنماه ساعت 21 در سالن شماره یک عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه است و بازیگران این اثر نمایشی ایوب آقاخانی، لیلا بلوکات، بهرام سرورینژاد، محمدرضا قلمبر، الهام نامی و وحید نفر هستند.
محمدرضا قلمبُر مجری، گوینده و بازیگر رادیو است که نمایش "شوبیل" را به عنوان نخستین تجربه کارگردانی حرفهای به صحنه آورده است. او فارغالتحصیل رشته هنرهای نمایشی گرایش بازیگری است و در دوران دانشجویی دو اثر نمایشی را نیز کارگردانی و در سطح دانشگاه اجراى عمومى کرده است. قلمبر یک نمایش کودک نیز روی صحنه آورده است. او معتقد است که نمایش "شوبیل" نخستین کار جدىاش در سطح حرفهاى محسوب مىشود و اجرای این اثر نمایشی در چنین سطحی بدون حضور ایوب آقاخانى غیرممکن بود.
محمدرضا قلمبر در گفتوگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره موضوع و مضمون این نمایش گفت: "شوبیل" اثر نمایشی روانشناختی و عاشقانه است و قصهای ساده دارد با آدمهایی که پیچیده نیستند.
او در ادامه داستان این نمایش را اینگونه توضیح داد: نادر، مردی است که میان انتخاب عشقی قدیمی و عشقی واقعی دچار تردید است و در ذهنش زندگیهای متفاوتی را رویا و تخیل میکند... مخاطب در راستای این درگیری ذهنی و عاطفی، شاهد تصمیمی دیگر است. تصمیمی که اگر درست گرفته شود میتواند از لحاظ مالی وضع او را بهتر کند. حال هر دو تصمیم بر روی هم تاثیراتی میگذارند؛ هم در ذهن نادر و هم در واقعیت، آن هم زمانیکه نادر به کل دچار شک و تردید است.
او درباره نام این نمایش با عنوان "شوبیل" خاطرنشان کرد: شوبیل نام یک نوع پرنده است که مانند شخصیت نادر، کمیاب و نادر است. شخصیت این نمایش در پایان باید یا تصمیمی قاطع بگیرد و یا مانند شوبیل برخورد کرده و همچنان تردید را انتخاب کند.
قلمبر درباره فضا و سبک اجرایی این نمایش عنوان کرد: این نمایش کاملاً واقعگراست. حتی اگر در مضمون یا حتی شیوه اجرایی و روند متن اینچنین به نظر نیاید. نحوه روایت قصه به هم ریخته است و تقدم و تاخر زمانی در آن رعایت نشده اما همچنان رئال است. در این نمایش یک نقش را سه نفر و به صورت همزمان بازی میکنند که در هر کدام سعی شده بُعدی از شخصیت واکاوی و عیان شود. تردید، وسواس، عشق، قدرت و ترس در سه بعد ضعیف، محو و یا قوی به تصویر کشیده میشود.
این کارگردان درباره طراحی صحنه نمایش "شوبیل" یادآور شد: دکور این نمایش به دست طراحی حرفهای به نام سینا ییلاقبیگی طراحی شده است. طراحی صحنه دارای سه فضا اما در نگاه کلی شبیه به یکدیگر است و از نظر سطح، ارتفاع، چیدمان و آکسسوار متفاوت هستند. از ابتدا به این طراحی فکر نکرده بودم یا بهتر بگویم فکر نمیکردم که بشود دلیلی برای آن پیدا کرد. توصیه متن سه فضا عیناً شبیه به هم است که توسط نور تفکیک میشود اما با نظرات و دلایل سینا ییلاقبیگی و همچنین مشاوره و ریزبینى ایوب آقاخانى به نگاه تازهای رسیدیم و آن هم اینکه طراحی اجرا شود که مخاطب را با یک نفر در یک مکان اما در سه زمان مواجه کند.
او درباره فضای موسیقی نمایش گفت: موسیقی از همان ابتدا تکلیفش روشن بود و آنهم استفاده تنها از یک ساز و ترکیبش با ملودیهایی دیگر از همان ساز اما کمی به هم ریخته تا بازگوکننده فضای تنهاییهای نادر باشد. من در روند تمرینات این ساز را پیانو میشنیدم و ایوب اقاخانی که صفر تا صد این قصه با او جلو میرود آن را ساکسیفون. در نهایت ساکسیفون انتخاب شد و گلنوش حمیدی که از ابتدای تمرین نمایش مانند بازیگران به تمرین فراخوانده میشد به خوبی از عهده نواختن این ساز برآمد.
دیگر عوامل این نمایش عبارتند از: مشاور متن و اجرا: ایوب آقاخانی، تهیه کننده: امین آذریان و سعید اسلامی بیدگلی، مجری طرح: شرکت دانش شاخص بازار سرمایه و موسسه پوشه هنر پارس ، طراح صحنه: سینا ییلاق بیگی، طراح لباس: سروناز امیدی، طراح نور: فرشاد نصیری، آهنگساز: گلنوش حمیدی، مدیر تولید: شقایق شعبانی، دستیار اول و برنامه ریز: ساناز قراملکی، دستیار دوم: سجاد سلمانپور، منشی صحنه: ریحانه کولی وندی، مدیر روابط عمومی: علیرضا محمدی زیوه، طراح پوستر و بروشور: مهدی آئینی، ساخت تیزر: مهدی آئینی، عکاس پوستر: آناهیتا خیری، مدیر تصویربرداری: امیر آذین، دستیار طراح صحنه: لیلا طاهری، ساخت دکور: سامان قوچانی، جهانگیر مافی و حمید شریفات و دستیار صحنه: بهروز قدمی.
علاقمندان میتوانند بلیت این نمایش را از سایت تیوال تهیه کنند.