سرویس تئاتر هنرآنلاین: نیل سایمون یکی از پرکارترین نمایشنامه‌نویسان برادوی و یکی از محبوب‌ترین درام‌نویسان جهان است که آثار بسیاری از او در ایران نیز روی صحنه رفته است. او در طول فعالیت حرفه‌ای خود بیش از چهل نمایشنامه نوشت که بیشتر آنها کمدی است.
نیل سایمون با نام کامل ماروین نیل سایمون در چهارم ژوییه سال 1927 میلادی در منهتن نیویورک و در خانواده ای متولد شد که از نظر اوضاع مالی در شرایط مطلوبی قرار نداشت تا حدی که عنوان کرده است: پدرم سواد کافی نداشت و مجبور بود برای تامین مخارج خانه از صبح تا شام در لباس فروشی نزدیک خانه کار کند و از دوران کودکی‌ام چندان خاطره مشترکی با پدرم ندارم.
در این هنگام بود که وظیفه تربیت و رشد و آموزش نیل سایمون بر عهده دنی برادر بزرگترش قرار گرفت و همین رابطه صمیمانه یکی از مهمترین دوران شکوفایی او را در آینده هنری‌اش رقم زد.
آنطور که خود نیل سایمون بارها به آن اشاره داشته، برادر بزرگ‌تر او بود که وی را به مطالعه و نوشتن وا می داشت و در این راه بهترین و مهمترین مشوق او بود.
به همین ترتیب روزهای کودکی نیل سایمون سپری شد تا اینکه او توانست در سن 16 سالگی دیپلم خود را بگیرد و بلافاصله با حمایت و تشویق برادرش به دانشگاه نیویورک و پس از آن به دانشگاه کلرادو رفت تا تحصیلات تکمیلی خود را در زمینه نویسندگی به پایان برساند.
در دوران دانشجویی، نخستین تجربه‌های نگارشی نیل سایمون در زمینه کمدی شکل گرفت تا اینکه توانست به همراه برادر خود، در رادیو سی.بی.اس به عنوان منتقد سینمایی نخستین تجربه حرفه‌ای نوشتن را پشت سر بگذارد.
نیل سایمون در سال 1953 میلادی و در 26 سالگی با جون بایم ازدواج کرد و این شروع راه موفقیت‌های او در دوران زندگی حرفه‌ای اش بود.
او با نگارش فیلمنامه سریال "هرگز پولدار نمی‌شوی" که طی سال های 1955 تا 1959 میلادی از شبکه تلویزونی ساید سزار آمریکا پخش شد، نامی بین نویسندگان کمدی این کشور دست و پا کرد و توانست خود را به عنوان نویسنده‌ای مولف مطرح کند.
او در نوشته های خود از هرگونه تکلف و بازی‌های زبانی پرهیز می‌کرد و آثار طنز خود را به ساده‌ترین شکل ممکن به نگارش درمی‌آورد و معتقد به نوشتن برای خنداندن نبود، بلکه اعتقاد داشت اگر حقیقت را بنویسی و آن را با تمام تلخی‌اش طوری بیان کنی که برای همه دلچسب باشد، آن زمان است که همه به گفته تو با آنکه ممکن است تلخ باشد، خواهند خندید.
نیل سایمون مسیر زندگی حرفه‌ای خود را از تلویزیون به سمت تئاتر تغییر جهت داد و در سال 1961 میلادی نمایشنامه طنزی به نام "بیا و شیپور بزن" را به نگارش درآورد که فوق العاده از طرف مخاطبان مورد استقبال قرار گرفت و چیزی حدود 90 هفته بر صحنه‌های تئاتر برادوی به اجرا ادامه داد.
این موفقیت، گام دوم و مهم بعدی حرکت نیل سایمون به سمت نگارش نمایشنامه‌های طنز در زندگی هنری‌اش بود.
در همین اثنا بود که نیل سایمون تصمیم گرفت از واقعیات زندگی خود برای نگارش آثارش بهره ببرد و احساس کرد وقتی آنچه که اتفاق افتاده را به زبان طنز بیان کند، بطور قطع می‌تواند بیشتر مورد اقبال مخاطبان قرار گیرد.
این ایده سبب خلق نمایشنامه‌هایی مانند "پا برهنه در پارک"، که به دوران آشنایی او با همسرش تا ازدواج آنها باز می‌گشت می‌پرداخت و "جفت عجیب" را با توجه به دوستی و نقش برادر بزرگترش در شکل‌گیری زندگی خود به رشته تحریر درآورد، که این آثار به شدت مورد توجه مخاطبان واقع شدند.
او پس از این موفقیت‌ها، خود را وقف نگارش نمایشنامه‌های کمدی کرد و حاصل پنج سال فعالت مجدانه او در زمینه نگارش از سال‌های 1963 تا 1968 میلادی آفرینش نمایشنامه‌های "دستگیری شیرین" و "دختر آمریکایی" بود.
اما سال 1968 میلادی او با نگارش دو نمایشنامه "اتاقی در هتل پلازا" و "وعده و وعیدها" به اوج شهرت در زمینه نگارش درام‌های مدرن کمدی در آمریکا رسید و پس از آن بود که سیل آثار نگارشی او روانه صحنه‌های تئاتری شد.
از دیگر آثار او طی این سال‌ها تا اواخر سال 1971 میلادی که با مرگ همسرش آغازگر دوران رکود و خاموشی این هنرمند بود عبارتند از "آخرین چیزها برای گفتن دوست داشتن"، "زن نان زنجبیلی" و "اسیر دوباره راه".
نیل سایمون حتی در آخرین روزهای حیات همسرش که به بیماری سرطان مبتلا بود برای خوشحال کردن او نمایشنامه تحسین شده "پزشک نازنین" را نوشت اما حتی موفقیت‌های این اثر تاثیرگذار نیز نتوانست مانع از مرگ همسرش شود و با این اتفاق او برای دو سال کار نوشتن را رها کرد و به علت گرفتار شدن به افسردگی تحت درمان روانپزشکان قرار گرفت.
پس از این دوران نیل سایمون با نمایشنامه "فصل دوم" به صحنه‌ها بازگشت که این اثر موفقیت‌های فراوانی را برای او به همراه داشت.
دراین سال‌ها بود که نیل سایمون در کنار شهرت، به زبان خاصی در نمایشنامه‌های خود دست یافت و در نگارش آثارش از تمسخر ظواهر زندگی ظاهری و فریبنده آمریکایی تا تحقیر نگاه‌های سرمایه‌داری شکل گرفته در این کشور را به سخره گرفت و فضایی از جامعه آمریکا را در آثارش ترسیم کرد که آن فضا جایی برای زندگی سالم برای انسان‌هایی با آرزوهای متعالی نبود.
در سال 1982 میلادی از همسر دوم خود که بازیگر نخستین اجرای نمایش "پزشک نازنین" بود جدا شد و با همکاری دختر بزرگ خود نانسی شکل جدیدی از زندگی را تجربه کرد.
نانسی که مانند پدرش دغدغه تئاتر داشت به کارگردان و بازیگر تمام کارهای پدرش تبدیل شد و دوشادوش پدر برای رشد تئاتر کمدی معاصر آمریکا تلاش می کرد.
این همکاری مشترک پدر و دختر برای نیل سایمون خوش یمن بود و در سایه این همکاری بود که او توانست در سال 1991 میلادی برای نگاشتن نمایشنامه "گمشده در یانکر" جایزه معروف پولیتزر را از آن خود کند و همچین دیگر آثار او مانند زوج‌های بی‌شباهت"، "دختری که وداع می‌کند" و "ساختمانی در کالیفرنیا" توانستند جوایز متعددی را از محافل ادبی و هنری آمریکا کسب کنند.
نیل سایمون طی این سال ها در سینما نیز مشغول به کار بود اما شهرت او به خاطر خلق آثار نمایشی‌اش بر صحنه‌های تئاتر بود و در سینما با فراز و فرودهای متعددی همواره دست و پنجه نرم می‌کرد و بر همین اساس است که او را بیشتر به عنوان یک نمایشنامه نویس می شناسند تا یک فیلمنامه نویس.
نمایشنامه‌هایی مانند "زوج ناجور"، "دختر یانکی"، "زندانی خیابان دوم"، "هتل کالیفرنیا"، "فصل دوم"، "پزشک نازنین"، "به خاطر یک مشت روبل"، "رویای هالیوود"، "پسران طلا" و "شایعات" از این نویسنده در ایران منتشر شده است و حتی کارگردانانی همچون کوروش نریمانی، حسن معجونی، نادر برهانی‌مرند، میکاییل شهرستانی و... آثاری از این نویسنده را طی سال‌های گذشته در ایران اجرا کرده‌اند.