سرویس موسیقی هنرآنلاین: دنیای موسیقی با تمام اتفاقات جذاب و هیجانی که می‌تواند در طول یک سال برایش رخ دهد، نقاط تاریک و غمگینی هم دارد که این اتفاقات غم‌بار ممکن است اهالی این حوزه را برای مدت‌ها عزادار کند.
گفتن از تلخی و مرگ هیچوقت ساده نیست و کسی دلش نمی‌خواهد که خاطرات غمگین گذشته را مرور کند، اما پرداختن و یاد کردن از هنرمندان بزرگی که سال‌ها برای موسیقی کشور زحمت کشیده و امسال به دیار باقی شتافته‌اند، وظیفه انسانی رسانه است.
در سال 95 نیز همچون سال‌های قبل، موزیسین‌های نامداری ما را ترک کردند؛ از آن غروب دلگیر درگذشت شاهرخ پورمیامین گرفته تا لحظات تلخ از دست دادن استاد پورتراب و استاد شریف؛ و این اواخر که افشین یداللهی آرام و بی‌صدا رفت. گفتن از آن صبح حزن‌آلودی که خبر درگذشت حبیب به روی سایت‌ها آمد هم تلخ و دردآور است. یا در همین سال، تعدادی از اساتید موسیقی نواحی درگذشتند که مرگ هر کدام، یک استان را به عزا برد و گاهی آن موزیسین‌ها آنقدر محبوبیت داشتند که تلخی فقدان‌شان بر تمام جامعه تأثیر می‌گذاشت. مرحوم سلیم موذن‌زاده به عنوان نماینده مداح‌های مطرح کشور نیز اگر عضوی از خانواده هنر شنیداری موسیقی باشد، از این دست هنرمندان بود که درگذشتش به عنوان یک اتفاق ملی محسوب می‌شد. در ادامه و در آستانه نزدیک شدن به ایام نوروز سال 96، بنابر وظیفه انسانی یادی خواهید کرد از موزیسین‌هایی که در سال آتی در کنارمان نخواهند بود:
جواد لشکری
جواد لشکری آهنگساز و نوازنده برجسته ویولن بود که این ساز را نزد ابوالحسن صبا و مهدی خالدی آموخت و پس از آن به ردیف‌نوازی نزد احمد فروتن‌راد رفت. خالدی کار آهنگسازی را در دهه سوم عمرش آغاز کرد و با قطعه "فتنه" به شهرت رسید. وی همان زمان در رادیو کار می‌کرد و چند سال بعد بین سال‌های 32 تا 35 رهبر ارکستر بزرگ رادیو شد. جواد لشکری در طول عمر خود حدود 350 قطعه موسیقی ساخت که قطعات "نوای دل"، "تو بخوان"، "خنده گل"، "چون موی تو"، "به یاد صیاد" و "گل میخک" از معروف‌ترین این قطعات هستند. این آهنگساز پیشکسوت موسیقی در روز 17 فروردین به علت کهولت سن در سن 93 سالگی به دیار باقی شتافت.
ناصر مهرورز
ناصر مهروز از موزیسین‌های قدیمی شهر همدان بود که از کودکی به موسیقی علاقه زیادی داشت اما آن را زمانی به طور جدی دنبال کرد که در شهر قروه عده‌ای متوجه صدای خوب شدند و او را به انستیتوی هنر تهران فرستاد. مهروز پس از حضور در آن‌جا، به هنرستان علی موسیقی رفت و در آن ویولن را آموزش دید. این آهنگساز همدانی در ادامه روند تکامل موسیقایی خود، تمام دستگاه‌ها و ردیف‌های آوازی را آموخت و زمانی که به اوج دوران هنری‌اش نزدیک شد، در سال 68 در جشنواره موسیقی فجر یک اجرا داشت که با آن اجرا به عنوان نفر اول جایزه گرفت. مهروز در 4 اردیبهشت برای کوه‌نوردی به یکی از کوه‌های همدان رفت اما متأسفانه در آن‌جا به علت یک حادثه پیش آمده در حین کوه‌نوردی دار فانی را وداع گفت.
شاهرخ پورمیامین
14 اردیبهشت ماه روز شومی برای موسیقی ایران بود. در عصر این روز بهاری، شاهرخ پورمیامین نوازنده برجسته ساز گیتارالکتریک پس از چند ماه مبارزه با یک تومور مغزی، به دیار باقی شتافت. این نوازنده برجسته از سال‌ها پیش همکاری خود را با خوانندگان برجسته‌ای چون علیرضا عصار، محمد اصفهانی و فرمان فتحعلیان آغاز کرد و در اواخر دهه 80 و ابتدای دهه 90 نیز در برخی از قطعات محسن چاوشی چون "پرچم سفید"، "هر روز پاییزه"، "کو به کو" و "قهوه قجری" سولونوازی کرد. پورمیامین که از بهترین نوازندگان ساز گیتار الکتریک در کشورمان محسوب می‌شد، از ابتدای سال 84 دچار یک بیماری جدی شد اما قرار بود که پس از 6 ماه استراحت، سلامت خود را به طور کامل بازیابد که این‌طور نشد و تومور مغزی او وخامت پیدا کرد. در نهایت این نوازنده برجسته عصر روز 14 اردیبهشت در بیمارستان آسیا درگذشت و جامعه موسیقی را عزادار کرد. پیکر شاهرخ پورمیامین در روز 16 اردیبهشت از مقابل تالار وحدت به سمت منزلگاه ابدی‌اش در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) بدرقه شد.
خلیل کسائی
در روز 14 اردیبهشت، علاوه‌بر شاهرخ پورمیامین، خلیل کسائی فرزند زنده‌یاد استاد حسن کسایی نوازنده پیشکسوت نی نیز به دیار باقی شتافت. وی که بر اثر حمله قلبی از شب 13 اردیبهشت به بیمارستانی در شهر اصفهان منتقل شده بود، با وجود تلاش پزشکان بهبود پیدا نکرد و یک روز بعد در بیمارستان درگذشت. محمدخلیل کسایی آموزه‌های فراوانی در تکنیک‌های نوازندگی نی را از پدرش فرا گرفته بود و در کنار آن با تهیه فیلمی آموزشی از تمامی ظرایف و لطایف نی‌نوازی و تکنیک‌هایی که پدر مرحومش به کار می‌برد، سعی کرد این هنر منحصر به فرد پدرش را برای جامعه موسیقی به یادگار بگذارد. وی که به علت سکته قلبی درگذشته بود، در روز 15 اردیبهشت در قطعه نام‌آوران شهر اصفهان به خاک سپرده شد.
هادی پاکزاد
خواننده جوان موسیقی راک در روز 7 خرداد ماه امسال به طور عجیبی در مشهد درگذشت و همه را به شوک برد. هادی پاکزاد از 13 سال پیش فعالیت های خود را در حوزه موسیقی آغاز کرده بود و نخستین آلبوم رسمی‌اش دی ماه سال 94 روانه بازار موسیقی کشور شد. البته او پیش دریافت مجوز، 8 آلبوم دیگر هم از سال 81 تا 94 منتشر کرده بود. تقریباً تمام ترانه‌های پاکزاد در این 9 آلبوم ترانه‌هایی سوژه‌محور بودند و او به واسطه انتخاب ترانه‌هایش طرفدارهای زیادی پیدا کرده بود. ماجرای مرگ هادی پاکزاد یکی از پر حاشیه‌ترین بحث‌های حوزه موسیقی در خرداد ماه امسال بود چراکه مرگ این خواننده به طور خودخواسته بود و با بررسی‌های لازم پلیس و پزشک قانونی مشخص شد که جسد پاکزاد 24 ساعت بعد از خودکشی او پیدا شده است. گفته می‌شود که این خواننده پیش از مرگش وصیت‌نامه نوشت و دوربینی را هم در روبروی خود قرار داد تا از لحظه مرگش فیلم بگیرد. عده‌ای ضربات عاطفی جدایی از همسر و استفاده از قرص‌های روان‌گردان را علت خودکشی این خواننده می‌دانند.
غلام‌حسین آبتین
غلام‌حسین آبتین متولد 5 مرداد 33 در آمل بود و در روز عاشورای آن سال به دنیا آمد که به همین خاطر اسمش را غلام‌حسین گذاردند. این استاد موسیقی 17 ساز می‌نواخت و آهنگ‌های زیادی را تولید کرد. معروف‌ترین اثر آبتین، اثر "مارش عزای عاشورایی" است. آبتین به جز موسیقی، در هنر خوشنویسی هم دستی داشت و با خط خوش خود اشعار مولانا، حافظ و سعدی را نستعلیق می‌نوشت. این پیشکسوت موسیقی آمل در روز 16 خرداد سال جاری به علت ابتلا به بیماری سرطان درگذشت.
حبیب محبیان
در آخرین روزهای بهار سال جاری، حبیب محبیان خواننده، آهنگساز و نوازنده قدیمی موسیقی پاپ در یکی از روستاهای شهر رامسر درگذشت. حبیب در ۴ مهر سال 26 در شمیران به دنیا آمد. وی به موسیقی علاقه زیادی داشت و ساز گیتار را به عنوان ساز تخصصی خودش برگزید. حبیب در سال ۱۳۶۰ به دلیل ممنوعیت خواندن وی در ایران، کشور را ترک کرد و در سال ۱۳۶۴ در شهر لس‌آنجلس ایالات متحده آمریکا ساکن شد. "مرد تنهای شب" معروف‌ترین آلبوم و قطعه این خواننده است که تولید آن به سال 56 باز می‌گردد. او در خارج از کشور هم چند آلبوم با نام‌های "آفتاب مهتاب"، "همراز"، "سلام همسایه"، "خورشید خانوم"، "بزن باران" و "ایران بانو" منتشر کرد و بالأخره در سال 88 تصمیم گرفت که به کشورش برگردد که این اجازه به او داده شد اما حبیب دیگر هیچ‌گاه نتوانست در کشور خود کنسرتی برگزار کند. او در سال 89 درخواست برگزاری کنسرت در ورزشگاه آزادی را کرد و مدعی بود که این کنسرت اگر ۱۰ شب هم برگزار شود، ظرفیت ۱۰۰ هزار نفری آزادی خالی نمی‌شود. علیرغم آن‌که در ایران به حبیب مجوز کنسرت داده نشد، اما این خواننده چند تک آهنگ بدون مجوز منتشر کرد و دوباره مخاطبان خودش را پیدا کرد. در نهایت حبیب که مدت‌ها از بیماری قلبی رنج می‌برد، در ساعت ۹ صبح جمعه ۲۱ خرداد 9۵ بر اثر ایست قلبی در روستای نیاسته شهرستان رامسر درگذشت.
مصطفی کمال پورتراب
مصطفی کمال پورتراب از اساتید موسیقی تئوری و از آهنگسازان و مؤلفان حوزه موسیقی بود که در روز دوم تیرماه درگذشت و ۴ تیر از مقابل تالار وحدت تشییع و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا دفن شد. کمال پورتراب سال ۱۳۰۳ در تهران به دنیا آمد. وی تئوری موسیقی ایرانی را نزد روح‌الله خالقی آموخت و در فراگیری آواز گروهی از آموزش‌های روبیک گریگوریان و در سرایش از آموزش‌های فریدون فرزانه و پاتما گریان استفاده کرد. پورتراب صاحب آثار ارزشمندی چون قطعه‌ای در چهارگاه (۱۹۵۵)، سونات ویولن و پیانو در دومینور (۱۹۵۹)، سه قطعه برای گروه خیام (۱۹۶۹) سوئیت هفت پیکر در نه قسمت برای ارکستر سمفونیک (۱۹۷۰)، مارش در ماژور برای ارکستر سمفونیک (۱۹۷۳)، رقص پریان در فامینور (۱۹۸۰)، آواز بی گفتار دو قطعه برای ارکستر زهی (۱۹۸۰) و... بود و آثاری مکتوب چون تئوری موسیقی، مبانی آهنگسازی، تجزیه تحلیل موسیقی برای جوانان (ترجمه اثر لئونارد برناشتاین از انگلیسی)، حل المسائل تئوری (ترجمه اثر اثر پرتسولی از ایتالیائی)، هارمونی مدرن (ترجمه اثر ایگل فیلد هال از انگلیسی)، هارمونی کلاسیک (ترجمه اثر سی.اچ. کیتسون از انگلیسی)، آهنگ های برگزیده ایگلفیلد هال، کنترپوان به زبان ساده (ترجمه اثر استاکز از انگلیسی) و... را از خود به جای گذاشت. ارزش و هنر زنده‌یاد کمال پورتراب بر موسیقی ایران پوشیده نیست. ایشان از اهمیت والایی در میان اهالی موسیقی برخوردار بود و با تدریس در دانشکده موسیقی دانشگاه هنر و دانشگاه آزاد شاگردهای زیادی را تربیت کرد. استاد پورتراب در سال 87 به نشان چهره ماندگار موسیقی ایران رسید.
غلام‌علی آقاپور
شاگرد استاد مصطفی کمال پورتراب، دو روز بعد از استاد خودش به دیار باقی شتافت. غلام‌علی آقاپور که موسیقی را نزد پورتراب و همچنین کامبیز روشن‌روان آموخته بود، نقش بسیار عمیقی در موسیقی خراسان، به خصوص موسیقی کودک در صدا و سیمای این استان داشت. عضویت در هیأت مدیره انجمن صنفی موسیقی خراسان، داوری در جشنواره‌های سرود آهنگ‌های انقلابی خراسان و کشور، دبیر هنر در آموزش و پرورش و... از جمله دیگر فعالیت‌های آقاپور در حوزه موسیقی بود. این پیشکسوت موسیقی خراسان در روز 6 تیرماه در سن 70 سالگی درگذشت.
حسین پیغان
حسن پیغان خواننده پاپ اهل جنوب بود که در میان مردم جنوب کشور به خصوص اهالی هرمزگان طرفداران بسیاری داشت. این خواننده سه آلبوم با نام‌های "پشیمون"، "یار منی" و "دوستم داری" منتشر کرد. پیغان از دوستان قدیمی مرحوم ناصر عبداللهی بود و بعد از آن با رضا صادقی دیگر خواننده جنوبی کشور هم یک دوستی عمیق پیدا کرد و یک قطعه مشترک با نام "هم‌وطن" با صادقی خواند. این خواننده اهل جنوب در روز 9 تیر به علت ایست قلبی درگذشت.
مسیح‌الله رضایی
چهره شاخص موسیقی استان مرکزی مردادماه به علت کهولت سن درگذشت. آشیق مسیح‌الله رضایی یکی از معروف‌ترین آشیق‌های موسیقی ترکی پیش از انقلاب بود که در بین عشایر و آذری زبان‌ها شهرتی خاص داشت. مرحوم رضایی علاوه بر هنرنمایی در مجالس شادی و پند و اندرز عموم مردم در چندین دوره از جشنواره‌های موسیقی محلی و نواحی کشور و استان حضور داشته و موجبات اعتلای این هنر را فراهم آورد. این هنرمند بزرگ طی سالیان متمادی نقش بسیار مهمی در حفظ و اعتلای شعر، ادبیات و موسیقی فولکوریک ترک زبانان منطقه مرکزی ایران به ویژه استان‌های مرکزی، قم، همدان، البرز و قزوین ایفا کرده است. پیکر مرحوم مسیح‌الله رضایی در روز 6 مردادماه سال جاری در شهر کرج تشییع شد.
مسعود زنگنه
استاد مسعود زنگنه از نوازندگان برجسته موسیقی کرمانشاه بود که با استفاده از ابزار فلوت که ساز خارجی است توانست آثار ارزشمند ایرانی و کرمانشاهی خلق کند و با بهره گیری از سبک پاپ جوانان بسیاری را به خود جذب کند. این هنرمند موسیقی در روز 31 مرداد ماه پس از 69 سال زندگی گرانقدر، در بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه دار فانی را وداع گفت. این نوازنده فلوت ضمن اجراهای متعدد در شهر کرمانشاه و در سراسر کشور ایران، شاگردان متعددی را نیز تربیت کرد و در جهت معرفی ساز فلوت در استان کرمانشاه کوشید. مسعود زنگنه سال‌ها مدرس موسیقی اداره فرهنگ و هنر کرمانشاه در رشته سنتور، فلوت و آواز و سرپرست ارکستر و آهنگساز رادیو کرمانشاه بود و از سال ۵۷ به بعد که مرکز حفظ و اشاعه موسیقی در کرمانشاه تأسیس شد به عنوان مسئول این مرکز فعالیت خود را با جدیت هرچه تمام‌تر ادامه داد. زنگنه در روز دوم شهریورماه در شهر کرمانشاه در آرامگاه ابدی خود قرار گرفت.
فرهنگ شریف
استاد فرهنگ شریف، دیگر استاد پیشکسوت موسیقی ایران بود که در تابستان سال جاری دار فانی را وداع گفت. این نوازنده صاحب سبک تار در سال 1310 در آمل به دنیا آمد. از چهارسالگی تحت تأثیر آموزش موسیقی به‌وسیله پدرش و نیز رفت و آمد بزرگان موسیقی به منزل آن‌ها خصوصاً عبدالحسین شهنازی برادر علی‌اکبر شهنازی موسیقی را فراگرفت. زنده‌یاد شریف در طول عمر گرانقدر خود با خوانندگانی چون حسین قوامی، ایرج، تاج اصفهانی، غلام‌حسین بنان، محمدرضا شجریان، علیرضا افتخاری، محمود محمودی خوانساری، حسام‌الدین سراج، همنوازی داشته و در چند فستیوال بین‌المللی از جمله فستیوال موسیقی برلین توانسته ساز تار را به خوبی به جهانیان بشناساند. استاد شریف به خاطر سبک ابداعی خود در نوازندگی ساز تار بسیار مورد ستایش قرار گرفت. وی با ابداعاتی که در نحوه انگشت‌گذاری و مضراب‌زنی در نقاط مختلف سیم‌های تار انجام داده، از تار صدایی کاملاً متفاوت به وجود آورده که بسیاری معتقدند زیباترین صدای تولیدشده از ساز تار است. این سبک ابداعی در نوازندگی تار، سال‌ها بعد از ابداع آن توسط استاد شریف، توسط نوازندگان متعدد دیگر مورد استفاده قرار گرفت و جای خود را در نوازندگی موسیقی ایرانی باز کرد. این موزیسین برجسته سال‌ها پیش از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نشان گواهی‌نامه درجه یک هنری رسید که معادل مدرک دکتری است. استاد فرهنگ شریف در مرداد ماه سال جاری چندین بار به علت بیماری در بیمارستان بستری شد تا اینکه در روز 17 شهریور به دیار باقی شتافت و 3 روز بعد به آغوش خاک سپرده شد.
احمدعلی کامران‌فر
احمدعلی کامران‌فر از ردیف‌دان بزرگ جنوب کشور ایران بود که در شهر اهواز به آموزش نوازندگی و مقام‌های موسیقی شوشتری مشغول بود. کامران‌فر مدتی را نزد استاد جلیل شهناز آموزش و از محضر ایشان آموخت و به شاگردهای خودش در اهواز منتقل کرد. همچنین احمدعلی کامران‌فر یک گروه برجسته موسیقی داشت که همراه آن به محافل مختلف سفر کرده و ترانه‌های محلی خوزستان را اجرا می‌کرد. این موزیسین نهایتاً در تاریخ 26 شهریور در شهر پدری خود درگذشت و به خاک سپرده شد.
عباس نیرومند
عباس نیرومند موزیسین پیشکسوت موسیقی شهر سنندج و استان کردستان در 7 مهرماه به علت کهولت سن در 85 سالگی درگذشت. نیرومند از کودکی به موسیقی علاقه‌مند بود اما به علت عدم امکان ورود به حرفه موسیقی، تا چند سال پس از حضورش در ارتش کشور از علاقه کودکی خود رونمایی نکرد تا اینکه در ارتش تحت هوایت سرهنگ جلیل مقدم ساز کلارینت را آموخت و پس از آن به طور جدی وارد حرفه موسیقی شد. نیرومند در سال 30 نوازنده ارکستر رادیو شد و سال‌ها بعد به ارکستر تلویزیون پیوست. تدریس و آموزش موسیقی، اجرای موسیقی در دبیرستان‌های سنندج و نوازندگی در ارکسترهای مشهور کشور از جمله فعالیت‌های این نوازنده موسیقی بود.
یدالله تیموری
یدالله تیموری از تنبورنوازان برجسته موسیقی کرمانشاه بود که نزد استاد سید قاسم افضلی آموزش دید و پس از آن شروع به آموزش موسیقی کرد و شاگردهای برجسته‌ای چون جلیل جهانگرد و جمیل رحمتی را تحویل موسیقی کشور داد. این تنبورنواز قدیمی در چند جشنواره موسیقی نواحی به اجرای موسیقی پرداخت تا ساز تنبور از یاد و اذهان مردم موسیقی دوست کشور نرود. یدالله تیموری در روز 10 آبان به دیار باقی شتافت و در کرمانشاه به خاک سپرده شد.
ابراهیم شریف‌زاده
محمدابراهیم شریف‌زاده از بزرگان موسیقی و یکی از سه خنیاگر باقی‌مانده از نسل طلایی موسیقی خراسان بود که در آبان ماه به دیار باقی شتافت. این خنیاگر موسیقی خراسان، صاحب آثاری چون سرو خرامان، دلبر رعنا و بهاره دختر عمو است و مستندی از زندگی ایشان نیز به نام "دلبر رعنا" منتشر شده است. ابراهیم‌زاده یک اذان ویژه دارد که به شیوه منحصر به فرد خود ایشان خوانده شده است. محمدرضا درویشی کارشناس موسیقی مدعی شده بود که شورای عالی ارزشیابی هنرمندان کشور در حوزه موسیقی که از زیرمجموعه‌های وزارت فرهنگ و ارشاد است، در زمستان ۹۴ به استاد شریف‌زاده نشان درجه یک هنری اعطا کرده بوده اما پس از آگاهی از اینکه شغل ایشان مرده‌شوی بوده، آن نشان را پس گرفته‌اند. تفاوت خواندن شریف زاده با سایر استادان موسیقی محلی خراسان در این بود که وی علاوه بر اجرای حزن انگیز موسیقی این خطه، نغمه‌هایی را به صورت حماسی اجرا کرده‌است که پژوهشگران معتقدند در تاریخ موسیقی خراسان هیچ کس به این صورت نمی خوانده است.
سلیم موذن‌زاده
سلیم موذن‌زاده ملقب به سلطان‌الذاکرین، مداح برجسته ایرانی بود که به سه زبان فارسی، ترکی و عربی مداحی می‌کرد. این استاد برجسته مداحی در روز دوم آذرماه پس از 80 سال عمر با عزت خود در شهر اردبیل درگذشت. سلیم مؤذن‌زاده اردبیلی در در سال ۱۳۱۵ خورشیدی در شهر اردبیل زاده شد. پدرش شیخ عبدالکریم مؤذن‌زاده اردبیلی اولین مؤذن ایرانی بود که صدایش در رادیو شنیده شد. همچنین برادر وی، مرحوم رحیم مؤذن‌زاده اردبیلی معروف‌ترین اذان را در ایران ضبط کرده و اثرش در در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. استاد مؤذن‌زاده از دوران نوجوانی علاقه بسیاری به اهل بیت (ع) داشت و در مداحی، نوحه‌خوانی، مولودی خوانی، اذان و قرائت قرآن مجید متبحر بود. اکنون از او حدود دو هزار و 500 عنوان نوار کاست و سی‌دی مربوط به برنامه‌های عزاداری و نوحه خوانی موجود است. استاد مؤذن‌زاده سرانجام صبح روز سه‌شنبه دوم آذرماه سال 1395 هجری شمسی پس از گذشت 80 سال عمر با وقارش در خانه خود درگذشت و به برادر مرحومش حاج رحیم مؤذن‌زاده پیوست. پیکر این مداح گرانقدر در تاریخ پنج‌شنبه چهارم آذر از مقابل مصلی اردبیل تشییع و سپس در بهشت زهرا (س) در قطعه مشاهیر و هنرمندان این شهر به خاک سپرده شد.
علی‌محمد بلوچ
علی‌محمد بلوچ نوازنده موسیقی بلوچی در روز 3 دی‌ماه در پی عارضه قلبی در شهر چابهار در 62 سالگی دار فانی را وداع گفت. وی یکی از موسیقیدانان برجسته بلوچستان در زمینه نواختن ساز قیچک بود که از کودکی و علیرغم نداشتن منفعت مالی تا پایان زندگی در این حوزه فعالیت داشت. استاد علی‌محمد قبل از فوت ملا کمال خان هوت، ایشان را در آیین‌ها و جشن‌های مختلف همراهی می‌کرد و همیشه با نام "علی کمالاهان سرودی" مشهور بود .بلوچ به تمام ظرایف موسیقی بلوچستان اشراف وتسلط داشت. او سابقه چندین اجرا در جشنواره‌های استانی، کشوری و حتی بین‌المللی را در کارنامه خود داشت. این استاد موسیقی، در زمینه نواختن قیچک یا سرود بلوچی گواتی (موسیقی درمانی)، زهیروک‌‌های بلوچی، موسیقی شاعری و انواع رپرتوارهای سُوت و نازنیک زبره بود و در میان مردم بلوچستان از اعتبار والایی برخوردار بود.
علی راست کمالوند
علی راست کمالوند از پیشکشسوتان آواز لری و لکی بود که اکثر عمرش را در خرم‌آباد زندگی کرد و برای مردم خونگرم شهرش آواز خواند. کمالوند بیشتر اشعار یک شاعر قدیمی موسیقی لری و لکی به نام میرزا نوروز را می‌خواند اما ترانه‌هایی را هم خودش سرود و به اجرا درآورد. این آوازخوان موسیقی لری در سال 72 یک آلبوم موسیقی به نام "کرانشینی" منتشر کرد که اولین و آخرین آلبوم استودیویی او شد. برخی از ترانه‌های کمالوند از جمله "سرچمشه خرموه خروبایی"، "لاشش پلنگ پوس"، "دختر پینه چنه"، "بزران"، "اروه‌های بسیار زیبا" و... از آثار برجسته موسیقی لری هستند که بارها بازخوانی شده‌اند. وی نهایتاً در روز 18 دی در خرم‌آباد درگذشت.
اکبر سلیمی‌تبار
اکبر سلیمی‌تبار برادر کوچک‌تر استاد سلیم‌فرزان سلیمی‌تبار بود که به نوازندگی سازهای مختلف می‌پرداخت. این نوازنده و پژوهشگر موسیقی به عنوان هنرآموز سرود و موسیقی در استخدام آموزش و پرورش بود تا اینکه در سال 41 همراه با ارکستر رادیو گل‌ها شروع به فعالیت کرد و در این ارکستر ساز قره‌نی نواخت. سلیمی‌تبار در سال‌های پایانی عمرش شاگردهای زیادی را با سازهای قره‌نی، فلوت، ترومپت و ساکسیفون تربیت کرد و نهایتاً در روز 23 دی به علت ایست قلبی درگذشت.
حسین طیبی
استاد حسین طیبی یکی از مطرح‌ترین و نام‌آورترین خوانندگان، نوازندگان و پژوهشگران موسیقی مازندران در آخرین ماه سال 95 از دنیا رفت. این نوازنده که به پدر ساز بومی "لله‌وا" معروف است، روز 6 اسفند بعد از جدال چندباره با بیماری دار فانی را وداع گفت. حسین طیبی نخستین بار در جشن "نی‌نوازان" و سپس در برنامه "هفت اورنگ" در سال ۱۳۷۰ مورد تجلیل قرار گرفت و پیش از این نیز در چند اجرای جشنواره موسیقی فجر حضور داشت.او به معنی دقیق کلمه یکی از راویان برجسته موسیقی منطقه مازنداران به شمار می‌رفت که چه در حفظ مقامات این منطقه و چه در خواندن اشعار و نیز نواختن با ساز لله‌وا (نی مازندرانی) کم نظیر بود. این هنرمند فقید برای نخستین بار به‌منظور آموزش درست «لَله‌وا» و حفظ و اشاعه قطعات و نغمه‌های این ساز از سال ۶۴ در فرهنگ‌خانه مازندران تدریس را آغاز کرد و شاگردان و نوازندگان بسیاری را به موسیقی مازندران معرفی کرد. استاد حسین طیبی نوازنده ساز "لله‌وا" در شامگاه جمعه ۶ اسفندماه بعد از مدت ها مبارزه با بیماری دار فانی را وداع گفت.
افشین یدالهی
افشین یداللهی شاعر و ترانه‌سرای مطرح کشور که سابقه همکاری با بسیاری از خوانندگان سرشناس موسیقی پاپ و سنتی را داشت، در واپسین روزهای سال 95 به علت تصادف از دنیا رفت تا یکی دیگر از اتفاق‌های تلخ حوزه موسیقی در سال جاری رقم بخورد. احسان خواجه‌امیری، علیرضا قربانی، محمد اصفهانی، محمد معتمدی و سالار عقیلی از خوانندگان سرشناسی هستند که ترانه‌های یداللهی را اجرا کرده‌اند. یداللهی برای تیتراژ بسیاری از سریال‌های تلویزیونی، ترانه‌هایی سرود. سریال‌هایی چون "شب آفتابی"، "مسافری از هند"، "فقط به خاطر تو"، "کمکم کن"، "غریبانه"، "شب دهم"، "خط شکن"، "میوه ممنوعه"، "مدار صفر درجه"، "تبریز در مه" و "معمای شاه". همچنین یداللهی چند مجموعه شعر با نام‌های "حرف‌هایی که باید می‌گفتم و تو باید می‌شنیدی"، "جنون منطقی"، "مشتری میکده‌ای بسته"، "امشب کنار غزل‌های من بخواب" و "روزشمار یک عشق" به چاپ رساند. افشین یداللهی بامداد چهارشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۵ در مسیر بازگشت از هشتگرد به سمت تهران به دلیل برخورد شدید یک دستگاه کامیون با خودرویش، به شدت مجروح شده و در بیمارستان امام جعفر صادق (ع) شهر هشتگرد درگذشت. وی در روز جمعه ۲۷ اسفند پس از تشییع در قطعه هنرمندان بهشت زهرا دفن شد.