به گزارش هنرآنلاین، کاوه آفاق برخی سوء برداشت‌ها را دلیل اصلی این اتفاقات عنوان کرده و در توضیح حواشی بوجودآمده یادداشتی را در اختیار رسانه‌ها قرار داده است که در ادامه متن کامل این یادداشت را می‌خوانید:
"با عشق و احترام
به پیشگاه هموطنان گرامی
نکاتی کوتاه برای رفع سوء تفاهم که می‌دانم شما اهل دغدغه‌های فرهنگی هستید و امیدوارم وقت کنید این چند خط را بخوانید.
آیا تاکنون آن فیلم کامل و بریده نشده حرف‌هایم درباره مرحوم "لنون" را دیده‌اید؟ که از ایشان به عنوان مردی بزرگ یاد می‌کنم؟ این حقیر نه نژادپرست است و نه متنفر از انگلوساکسون ها و هر نژاد دیگری، اما مُنزجر از کسانی است که ناآگاهانه چنان در طول تاریخ ذوب و بازیچه دست برخی واقع شدند، که منافع سایر کشورها را بر منافع مردم عزیز میهنمان ترجیح دادند و اوضاع ما را در طول تاریخ به این‌جایی کشاندند که نه تنها دیگر خود را باور نداریم بلکه به کل اعتماد به نفس ملی مان را نیز از دست داده‌ایم.
در آن‌شب صحبت‌هایم را با طنزی بیان کردم که زبان بدن نیز تکمیل کننده آن بود. در فیلم کامل هم اگر دیده باشید همه حضار پس از آن دست به تشویق و خنده از طنز تلخ می‌زنند. به شیوه‌ی نویسنده بزرگمان ایرج پزشکزاد از انگلیس‌ها یاد کردم به منظور نقدِ شرایط فرهنگی امروز داخل کشور. نکته‌ای که حاضران در اجرا ظرافتش را درک کردند و بعضی ناظران بیرونی به قضاوت‌های ناعادلانه نشستند. وگرنه کیست که به احترام ادب و هنرمندی بسیاری از مردمان انگلستان و یا هر کشور پیشرفته دیگری کلاه از سر برندارد؟
در زبان محاوره و کوچه و بازار ما نزدیک به نیم قرن است اصولاً "انگلیسی" یا "کار کارِ انگلیس‌هاست" کنایه به برخی ایرانی‌های داخلی و یا سیاستمداران اهل انگلستان و شیدای دولت انگلستان است که حتماً شنیده‌اید. پیش از قضاوت ناعادلانه آیا صحبت‌های این حقیر در آن فیلم درباره شرایط اقتصادی، اجتماعی دهه ۱۹۶۰ جهان را دیده‌اید که در آن رنج‌های هنرمندان دنیای امروز را با آن زمان مقایسه کردم و گفتم ما هم اگر در یکی از مهدهای اقتصاد و موسیقی با قوی‌ترین رسانه‌ها و زبان مادریِ بین‌المللی و انواع امکانات مالی، فنی و...هنرمندان انگلستان در پنجاه سال قبل زاییده می‌شدیم چیزی از آنان کم نداشتیم؟ آیا این حرف غلط است؟ آیا خود شما هموطن گرامی، تا به امروز حتی یکبار هم برایتان پیش نیامده که با خود گفته باشید که حَقِتان بیش از چیزی که تا امروز به‌دست آورده‌اید بوده و عدم امکانات گوناگون خیلی مواقع سد راهتان شده و نگذاشته که بتوانید از حداکثر استعداد و توان و تخصصتان استفاده کنید؟
صحبت آن بود و هست که کاش روزی برسد، افتخار این را پیدا کنم که در صبر و شکیبایی و عشق به مردم و مملکت با کسانی همچون فرهادها، شجریان‌ها، علی حاتمی‌ها، مرتضی حنانه‌ها، کورش یغمایی‌ها، فریدون فروغی‌ها و... مقایسه شوم. بزرگانی که با همه‌ی سختی روزگار ساختند، اما برای مردم ماندند و ماندند و ماندند و تن به فرار از دردهایشان ندادند تا سهمی در فرهنگ سازی داشته باشند. آن روز افتخار آمیز اگر برسد من خاک پای این بزرگواران را خاضعانه بوسه باران خواهم کرد.
در پایان سپاسگزارم از آنان که چون همیشه بی دریغ از میهن عزیزمان و مردمانش حمایت و در این حمایت ایستادگی کردند و در بحث میان هموطن و غیر هموطن آن کس که گفت:"زنده باد ایران" را انتخاب کردند.
فراموش نکنیم خورشید همواره از شرق طلوع کرده و خواهد کرد...
کوچک‌ترینِ شما ملت بزرگِ ایرانِ کبیر و قدرتمندمان..."