سرویس موسیقی هنرآنلاین: هادی منتظری، موسیقی‌دان و نوازنده کمانچه به هنرآنلاین، گفت: موسیقی رمضان در ایران یکی از انواع موسیقی مذهبی است ولی به نظر من موسیقی رمضان هیچ تفاوتی با موسیقی‌های دیگر ندارد. فقط باید از اشعاری استفاده کنیم که در ارتباط با پروردگار و عبادت است و این نوع موسیقی در مدح پرورگار باشد.
این نوازنده در ادامه بیان کرد: البته در این ماه مبارک موسیقی خاص سحر و افطار داریم که باید به این دو مقوله توجه ویژه شود. از گذشته تا به امروز موسیقی افطار بیشتر مدح، عبادت پروردگار و ائمه اطهار است.
منتظری تاکید کرد: ایرانیان مسلمان در گذشته یک تا سه روز پیش از رؤیت هلال ماه رمضان به پیشواز این ماه می‌رفتند و به همین خاطر، یک ساعت به اذان صبح مانده به بام خانه خود می‌رفتند، اذان می‌گفتند و مردم را به صلوات‌فرستادن، دعوت می‌کردند. این‌گونه آوازها، اغلب در چهارگاه اجرا می‌شد و چاووش‌خوانی بود.
این موسیقی‌دان در ادامه خاطرنشان کرد: بعدها سحرخوان‌ها، علاوه بر آواز، نقاره هم می‌نواختند. مناجات‌خوانی، اذان گفتن و دعا خواندن بخش‌های دیگری بود که به وقت سحر، یکی پس از دیگری اجرا می‌شد. سحرخوان‌ها تا نزدیک اذان به خواندن ادامه می‌دادند و سپس هنگامی که وقت اذان نزدیک می‌شد، ابیاتی را می‌خواندند که پایان هر بیت آن با یک صلوات همراه بود.
هادی منتظری در پاسخ به این پرسش که آیا در سحرخوانی از ساز خاصی استفاده می کردند، افزود: در مراسم سحرخوانی از طبل و دهل و شیپور و نقاره هم استفاده می‌کردند. گرچه در نقاط مختلف ایران از سازهای متفاوت استفاده می‌شود. برای مثال ترکمن‌ها از دوتار و مردم کرمانشاه از تنبور و در خانقاه‌ها از دف استفاده می‌کردند.
این نوازنده در ادامه درباره موسیقی رمضان در مناطق مختلف گفت: هر شهر و منطقه‌ای موسیقی خاص خودش را دارد، یعنی این‌که خراسانی‌ها و کرمانی‌ها و بوشهری‌ها و کردها و آذربایجانی‌ها در ایام ماه رمضان موسیقی خاص خود را دارند. به عنوان مثال در بوشهر، آیینی در سحرگاه وجود دارد به نام "دُم‌دُم سحری" که هنوز هم اجرا می‌شود.