گروه تئاتر هنرآنلاین، دلارام راضیان، بازیگر و خواننده نمایش «نوشتن بر مرز باریک نیاز» اثر مهدی رکنی که این روزها در تماشاخانه هما روی صحنه می‌رود، در گفت وگو با خبرنگار تئاتر هنرآنلاین از تجربه‌های خود در این اثر نمایشی و چالش‌های مختلفی که با آن مواجه بوده، صحبت کرد و گفت:  این نمایش که به کارگردانی مهدی رکنی اجرا می‌شود، با طرح مسائل اجتماعی و انسانی در قالب داستانی پرمخاطره، مرز باریک نیاز را به تصویر می‌کشد؛ مرزی که در آن انسان‌ها از جایی به بعد تنها می‌توانند با ناامیدی و شکستن از آن عبور کنند.

این هنرمند افزود: موضوع نمایش کاملاً به روز است و تجربه‌هایی که از زندگی به تصویر کشیده می‌شود، برای هر فردی ملموس است. مرز باریک نیاز، داستانی است که افراد را با دغدغه‌هایشان درگیر می‌کند و از همین رو مخاطب به راحتی می‌تواند خود را در دل ماجرا پیدا کند.

او ادامه داد: محدودیت‌های بی‌پایانی که به جنس زن اعمال می‌شود، همان چیزی است که در طول سال‌ها در وجود من جاری بوده و به شکلی در این نمایش هم به آن پرداخته شده است. این اشتیاق ناامیدانه‌ای که سال‌ها دنبال کرده‌ام، در این نقش به وضوح احساس می‌شود.

این بازیگر تئاتر درباره مفهوم «مرز باریک نیاز» عنوان کرد: مرز باریک نیاز برای من به معنای آخرین نقطه‌ای است که انسان می‌تواند توان و رمق ادامه دادن را در خود بیابد. درست در لب این مرز است که انسان دچار شکست و فروپاشی می‌شود و این همان چیزی است که در این نمایش به زیبایی تصویر شده است.

نوشتن1

راضیان در ادامه از پختگی داستان و تاثیر حضور کارگردان در نمایش گفت: قطعا پختگی قصه و حضور جناب مهدی رکنی به عنوان کارگردان و بازیگر در نقش اصلی، رنگ و بوی تازه‌ای به نمایش بخشیده است. ایشان به بهترین شکل نقش را ایفا می‌کنند و دقیقا آنچه در ذهن دارند را به صحنه می‌آورند.

او با اشاره براینکه این مسیر برای او کاملاً آشنا بوده است؛ اظهار داشت: خوشبختانه این مسیر برای من نا آشنا نبود و برخاسته از دل خودم بوده است. البته در جایی که مجبور به عبور از چهارچوب‌های ذهنی برای رسیدن به خواسته‌هایم شدم، آنجا بود که من را به چالش کشید.

خواننده و بازیگر نمایش «ایرج، زهره، منوچهر» ادامه داد: در گروه‌های مختلفی که حضور داشتم، بارها واژه «خانواده» را شنیدیم. اما گاهی این خانواده خیلی به معنای حقیقی‌اش نزدیک می‌شود؛ مثل همین گروه، که بی‌ریا، همدل و حمایتگر هستند.

او افزود: لحظات بسیاری در این نمایش بیاد ماندنی هستند؛ لحظه‌ای که جهان به ناچار واژه‌ی «انشا» را به زبان می‌آورد و قبول می‌کند که همه‌ی توانایی‌هایش را زیر سوال ببرد، برایم بسیار تأثیرگذار بود. اما لحظه‌ای که خواننده مرد اعلام می‌کند که نتوانستم مجوز خواننده‌ی زن را بگیرم، برای من خاطره‌انگیزترین لحظه خواهد بود. بازیگری در این نمایش نیازمند تمرکز و حضور بیشتری است. من حس می‌کنم مسئولیت سنگین‌تری بر دوش دارم زیرا مخاطب تصمیم می‌گیرد که چه چیزی از اجرای من ببیند.

نوشتن2

دلارام راضیان بیان کرد: فارغ از هر شرایط پیچیده‌ای، باید آنچه را که قلباً دوست دارم دنبال کنم. مشتاق‌تر از پیش به این راه ادامه خواهم داد و باور دارم که هر چیزی در زمان درستش اتفاق می‌افتد. هرچند که تاریخ و فرهنگ کهن ایران را بسیار دوست دارم، اما بی‌گمان مخاطب امروز نیازمند موضوعات نو و دیدگاه‌های جدید است. جالب است که جهان‌بینی‌های متفاوت می‌توانند یک موضوع واحد را از جنبه‌های مختلف به تصویر بکشند و معنای متفاوتی بدهند.

این هنرمند تئاتر و موسیقی در پایان، از علاقه خود به نقش‌هایی که با شخصیت و تجربیات شخصی‌اش فاصله دارند، صحبت کرده و ابراز داشت: راستش نقشی که فاصله زیادی با خودم داشته باشد، خیلی برایم جذاب است. چیزی که من و آنچه از خودم سراغ دارم را بشکند و از من دور باشد، برای من هیجان‌انگیز است. دوست دارم با نگاه لطیف‌تری به افراد جامعه نگاه کنم و با در نظر گرفتن جنگ درون هر آدمی، رفتار بهتری با انسان‌ها داشته باشم. دنیا پاسداران مهر کم دارد.

انتهای پیام