به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری «رادنواندیش»، تک‌آهنگ بی‌کلام «کودک افغان» بر اساس ملودی ترانه «سرزمین من» اثر داود سرخوش با نوازندگی پیانو بردیا صدرنوری به کودکان مظلوم کشور افغانستان به ویژه شهدای مظلوم حادثه تلخ و مصیبت‌بار مدرسه سیدالشهدای کابل در دسترس مخاطبان قرار گرفت.
بردیا صدرنوری آهنگساز، نوازنده پیانو و مدیر برگزاری جشنواره موسیقی «نوای خرم» در یادداشتی به مناسبت انتشار این اثر نوشته است:
پاکی، صفا، آرزوها و آینده کودکان همه دنیا همیشه برایم مهم و جالب توجه بوده و هست.
دو سال پیش برای مستند کوتاه «کودکان کار» به کارگردانی دوست عزیزم شاهو زندی موسیقی با پیانو تنظیم و نواختم. به خاطر دارم در مقدمه این اثر نوشتم:«کودکان کار، کودک اند؛ با همه پاکی ها و آرزوهای کودکی.»بله؛ پاکی ها و آرزوهای کودکی.
اینکه چرا در جهان امروز که همواره دم از حقوق بشر و حقوق کودکان زده می شود، کودکان پاک و آرزوهای کودکی شان در منجلاب ناکارآمدی ها، چشم فروبستن ها، سیاست و سیاست ورزی ها و سوداگری مرگ به بدترین وضع ممکن به نابودی کشانده می شود دل هر انسان آزاده ای را به در می آورد.
جنایت هولناک و دهشتناک چند روز پیش در افغانستان و انفجار در مقابل مدرسه دخترانه سیدالشهدا که به کشته شدن ده ها دختر بی گناه طالب علم و آموزش انجامید، مرا بیش از پیش به فکر وا داشت که واقعا این جهان و حاکمان و گردانندگانش به کجا می روند؟ به کجا می خواهند برسند؟ در این میان انسانیت کجاست؟
این کودکان و نوجوانان که آینده سازان جهان اند به چه گناهی اینگونه جان خویش را از دست می دهند و آنان که می مانند با چه امید و آرزویی باید زندگی کنند؟ و اینکه چه کسی پاسخگوی این خون های به ناحق ریخته است؟
متاسفانه فضای رسانه ای مشمئز کننده و سیاست زده که به خاطر ظلم به یک حیوان زبان بسته، ده ها پست و مطلب با اغراض مختلف منتشر می کند و سرتیتر خبرها می نماید، چطور می تواند به راحتی از کنار اینگونه جنایات بر علیه بشریت عبور کند؟ آیا واقعا خون انسان ها بسته به مرز جغرافیایی شان از ارزش متفاوت برخوردار است؟ بشریتی که در مقابل یک ویروس، ناتوان است و اینگونه از پای در آمده است چرا به خود نمی آید؟ واقعا انسان بودن این است؟ و ده ها سوال از این دست که روزها و ساعت ها ذهنم را مشغول کرده است؟
چون جوابی نیافتم، مانند همیشه ترجیح دادم به ساز و هنرم پناه ببرم. از موسیقی زیبای ترانه افغانی «سرزمین من» از داود سرخوش بهره گرفتم و در درونم اشک ریختم و برای همه کودکان مظلوم جهان به ویژه کودکان افغان نواختم.
کاور اثر را دوست عزیزم پرهام عرب طراحی کرد. عکسی نمادین اما تاثیرگذار از میان صدها عکسی که از جنایات در حق کودکان افغان و کودکان سایر نقاط جهان منتشر شده بود انتخاب شد و در مرکز طرح قرار گرفت.
باشد تا ذره ای از آلام خانواده های داغدار و انسان های باوجدان و غمدیده بکاهد و شاید کسانی را به خود بیاورد تا بتوان آنان را نیز انسان نامید.