به گزارش هنرآنلاین، حمید قنبری طراح پروژه «همساز» ضمن اعلام این خبر تصریح کرد: چهارمین قطعه از این پروژه موسیقایی به همنوازی سازهای کوبه ای با رنگ آمیزی بدیع و متنوع، با «پیپا» به نوازندگی ژائو ژوچان هنرمند و موسیقی پژوه چینی اختصاص دارد و به طور ویژه به مناسبت جشن نوروز و آغاز سال جدید ایرانی منتشر خواهد شد تا فرصتی برای معرفی نوروز در کشور چین و مجالی برای توسعه دوستی فرهنگی این دو کشور باشد. 

وی در خصوص محتوای چهارمین قطعه موسیقایی «همساز» اظهار داشت: این قطعه با بهره گیری از الگوهای ریتمیک ادواری قدیم موسیقی مشرق زمین تنظیم شده است. پیپا ساز باستانی چین است که چهار رشته تار زهی دارد و با وجود شباهتی که به ساختار کلی تار و سه تار دارد، نه به صورت افقی، بلکه به صورت عمودی روی پای نوازنده نگه داشته شده و نواخته می شود. قدمت این ساز به بیش از دو هزار سال پیش برمی گردد.

نوازنده سازهای کوبه ای در این قطعه به انتشار همزمان آن در رادیو بین المللی چین CRI اشاره کرد و افزود: ژائو ژوچان نخستین محقق زن چینی است که در زمینه موسیقی ایرانی مطالعات گسترده ای داشته و پیش از این همزمان با شب یلدای سال جاری با همکاری جمعی از نوازندگان ایرانی قطعه ای به مناسبت شب یلدا ساخته و به نشانی دوستی فرهنگی ایران و چین منتشر کرده است. 

وی همچنین به پیوستن سایر نوازندگان سازهای غیرایرانی به پروژه همساز اشاره کرد و افزود: در قطعات بعدی این پروژه سازهای غیرمتعارف و کمتر دیده یا شنیده شده از مناطق مختلف جهان معرفی خواهند شد. پروژه «همساز» از ابتدا با رویکرد بازنگری مفهوم همنوازی، همراهی، همدلی و همسازی فارغ از رقابت های مخرب میان نوازندگان، مطرح و اجرا شده و بی شک این رویکرد قابل توسعه و تسری به نوازندگان سازهای مختلف در جهان است. 

قنبری در ادامه «همساز» را بستری برای تعاملات فرهنگی و هنری برشمرد و افزود: ضبط قطعات این پروژه از پیش از شیوع ویروس کرونا در قالب کلیپ های دونوازی آغاز شده بود. پس از شیوع ویروس کرونا و قوت گرفتن همکاری های مجازی، در ادامۀ پروژه – به ویژه در تعامل با نوازندگان غیرایرانی- قطعات به صورت مجازی اجرا و ضبط شده اند. 

پیش از این، سه قطعه مرتبط با دونوازی تنبک و همنوازی تنبک و ناقاره و تنبک و دف با هنرمندی پژمان حدادی، وحید اسداللهی، حسین رضایی نیا و حمید قنبری در قالب پروژه «همساز» منتشر شده است. این آثار در عین حال که بر پایه یک خط موسیقایی توافق شده از سوی نوازندگان آغاز می شود، هنر بداهه نوازی را به عنوان وجه متعالی موسیقی سنتی، به شکل ویژه مد نظر دارد.