سرویس موسیقی هنرآنلاین: ششمین سال‌نوای موسیقی ایران در حالی یازدهم بهمن به کار خود پایان داد که در این دوره از هفت پیشکسوت این حوزه شامل خاچیک باباییان (نوازنده ویولن)، اسماعیل تهرانی (آهنگساز، نوازنده سنتور و رهبر ارکستر)، سودابه شمس، ماریو تقدسی (خواننده اُپرا)، محمدرضا اخوان (مدرس آواز کلاسیک)، حبیب‌اله نصیری‌فر (نویسنده و پژوهشگر موسیقی) و فوزیه مجد (پژوهشگر موسیقی)؛ هفت هنرمندی هستند که در این دوره از آن‌ها تقدیر به عمل آمد.
ستاد برگزاری ششمین سال‌نوای موسیقی ایرانی در روزهای پایانی این رویداد که در قالب یک مراسم مجازی پیش روی مخاطبان قرار گرفت، ضمن تجلیل از مقام محمدرضا اخوان، سودابه شمس، عزت‌الله نصیری‌فر یاد و خاطره تعدادی از هنرمندان فقید موسیقی کشورمان ازجمله حسین سرشار، حسن یوسف زمانی و حسین یوسف زمانی را گرامی داشت.
بخش اول برنامه به نمایش ویدئویی از رازمیک اوحانیان رهبر گروه کر ارکستر سمفونیک تهران درباره گروه‌های کُر در موسیقی کشورمان اختصاص داشت.
رازمیک اوحانیان رهبر گروه کر ارکستر سمفونیک تهران در این بخش با قدردانی از رویداد سال‌نوا برای برگزاری این ویژه‌برنامه موسیقایی بیان کرد: طی سال‌های گذشته که از عمر موسیقی کرال در کشورمان می‌گذرد هنرمندان زیادی در این عرصه حضور داشتند که خدمات بسیار قابل توجهی را به موسیقی کشورمان انجام دادند که از آن جمله می‌توان به مرحوم حسین سرشار اشاره کرد. به هر ترتیب موسیقی کرال یک موسیقی انسانی است که به‌وسیله آن می‌توانیم بسیاری از مفاهیم مذهبی و فرهنگی را به مخاطب انتقال دهیم.
وی ادامه داد: موسیقی کرال در این ۵۰ سالی که در ایران ظهور و بروز پیدا کرده شخصیت‌های بزرگی را به جامعه موسیقی ایران معرفی کرده است؛ شخصیت‌هایی مانند ماریو تقدسی، محمدرضا اخوان و سودابه شمس که در رویداد سال‌نوا مورد قدردانی قرار گیرند. اما نکته مهم این است که ما برای چنین هنرمندان ارزنده‌ای بتوانیم جایگزین هم داشته باشیم. این جایگزینی هم بدون حضور یک واحد درسی ویژه این رشته در مراکز آموزشی و مدارس میسر نیست. متأسفانه در کشور ایران از سنین بالاتر تازه به ارزش موسیقی کرال پی می‌برند اما چون خیلی‌ها دارای پیشینه علمی در این زمینه نیستند این نوع نگرش با چالش مواجه می‌شود. پس لازم است در این زمینه با شکل و قالب درستی به فکر استعدادیابی هنرمندان جوان این عرصه باشیم.
نکوداشت محمدرضا اخوان خواننده موسیقی کلاسیک بخش بعدی برنامه را تشکیل می‌داد که در این بخش علیرضا میرآقا مدرس و نوازنده سازهای بادی به توصیف ویژگی‌های هنری اخوان پرداخت.
وی که به نمایندگی از این هنرمند در ششمین رویداد سال‌نوای موسیقی ایران حضور داشت درباره آشنایی خود با محمدرضا اخوان گفت: آقای اخوان معلم سلفژ من در هنرستان موسیقی پسران بود. او یک مرد مقتدر، جذاب و جدی که هم خوش‌تیپ بود و هم در حوزه موسیقی از ما بدون تنبیه کار می‌کشیدند و فکر می‌کنم اگر من و هم‌نسلانم توانستیم در آن زمان نت‌خوانی را فرا گرفته و به‌درستی بخوانیم مدیون حضور هنرمندانی چون محمدرضا اخوان است.
میرآقا گفت: متأسفانه به دلیل مهاجرت جناب اخوان به خارج از کشور، من توفیق نداشتم که با او همکاری مشترکی داشته باشم ولی از نگاه من او هنرمندی است که در نیمه دوم دهه ۶۰ و دهه اول ۷۰ بخش زیادی از آموزش سلفژ در هنرستان موسیقی پسران را به دوش می‌کشید و فکر می‌کنم خیلی زودتر از این‌ها می‌بایست از استاد اخوان قدردانی می‌شد و خوشبختانه دوستان من در پروژه سال‌نوا به فکر افتادند و این کار را کردند. انتخاب آگاهانه‌ای که توسط علی جعفری پویان صورت گرفته و دربرگیرنده ارزش‌های فراوانی است که باید قدردان آن بود.
علی جعفری پویان نوازنده ویولن و مدیر هنری ششمین سال‌نوای موسیقی ایران نیز در تجلیل از مقام هنری استاد محمدرضا اخوان بیان کرد: متأسفانه من سال‌های زیادی شاگردی جناب محمدرضا اخوان نبودم و این یکی از بدشانسی‌های من بود که بیشتر از دو سال افتخار شاگردی او را نداشتم. او وقتی از هنرستان رفت بسیاری از ما افسرده شده بودیم. چرا که انسان‌هایی مانند محمدرضا اخوان که دارای ویژگی‌های کاریزماتیکی باشند برای من بسیار کم بودند و مهاجرت افرادی چون محمدرضا اخوان دربرگیرنده چنین احوالاتی برای ما بود.
وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به دوران تحصیل خود در هنرستان موسیقی و حضور معلمان و استادان شناخته‌شده موسیقی که با کمترین امکانات در این فضاهای آموزش به فعالیت مشغول بودند، افزود: محمدرضا اخوان ویژگی‌های خاصی داشت که شما به‌عنوان هنرمند یا نوازنده نمی‌توانستید خود را محدود به دوره معلمی‌اش کنید. وقتی محمدرضا اخوان از ایران رفت خلأ نبودش برای ما مشهود بود. او فضایی را برای ما ایجاد می‌کرد که بسیار صمیمانه و آموزنده بود. همه ما هنرستانی در آن سنین نوجوانی رابطه دوستانه‌ای با جناب اخوان ایجاد کرده بودیم که برایمان مؤثر و مفید بود. محمدرضا اخوان ازجمله هنرمندانی بود که در نت خوانی درست بسیاری از هم‌نسلانم تأثیر زیادی داشت. او اشتباه خواندن را در ما حذف کرد و آنچنان برخورد مناسبی با ما داشت که ندای درونی ما در خواندن را بیدار می‌کرد. یعنی کاری می‌کرد که شما از اینکه سلفژ می‌خوانید لذت ببرید تا درس خواندن.
ارائه پیشینه‌ای از محمدرضا اخوان با صدای ساحل کریمی، اجرای اینترنتی گروه کُر فیلارمونیک تهران با اجرای قطعه "ایران" به آهنگسازی لوریس چکناواریان و رهبری علیرضا شفقی نژاد، انتشار پیام‌های ارسالی هنرمندان ازجمله ناصر رحیمی، علیرضا میرآقا، شهرام رکوعی، آنکیدودارش، شاهین یوسف زمانی و پاشا هنجنی، پخش ویدئو اهدای تندیس و لوح ششمین سال‌نوای موسیقی ایران به محمدرضا اخوان در حضور علیرضا میرآقا و علی جعفری پویان و اجرای گروه کر فیلارمونیک تهران با اثر "هاله لویا" به رهبری علیرضا شفقی نژاد بخش‌های دیگر این مراسم مجازی را تشکیل می‌دادند.
ستاد برگزاری ششمین سال‌نوای موسیقی ایران در دومین نوبت از برنامه‌های سومین روز برگزاری این رویداد از مقام هنری سودابه شمس مدرس و خواننده موسیقی کشورمان قدردانی می‌کند.
ارائه پیشینه فرهنگی سودابه شمس به روایت ساحل کریمی، سخنرانی نسرین ناصحی از بانوان هنرمند موسیقی، سخنرانی کریم قربانی نوازنده ویولنسل و مدرس موسیقی ازجمله بخش‌هایی است که طی این سئانس در قالب فیلم و کلیپ پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
نسرین ناصحی مدرس موسیقی در تجلیل مقام هنری سودابه شمس گفت: آشنایی من با خانم شمس به دوران آموزشی هنرستان عالی موسیقی بازمی‌گردد که بنده به‌واسطه حضور پدرم در این مجموعه آموزشی به‌عنوان مدرس افتخار دوستی با او را پیدا کردم. در همین اثنا بود که خودم مشغول فراگیری ساز پیانو بودم تا اینکه سال‌ها بعد زمانی که وی به‌عنوان خواننده در مجموعه‌های مختلف برنامه داشت من با او همکاری‌های مشترکی را آغاز کردم. این در حالی است که فعالیت‌های مشترک ما در کانون خوانندگان کلاسیک خانه موسیقی نیز به‌طور مستمر ادامه داشت تا اینکه وی از ایران رفت و من در این مدت هم از پیشنهاد‌های سودابه شمس در کارهایمان استفاده می‌کردیم.
وی افزود: من و هم‌نسلانی چون سودابه شمس طی این سال‌ها نهایت تلاشمان را انجام دادیم تا بتوانیم به شکل شایسته‌ای در حوزه موسیقی حضور فعالی داشته باشیم تا شرایط مؤثری برای زنده ماندن موسیقی خوب به‌ویژه موسیقی کلاسیک فراهم شود. شما بدانید کسانی که در این رشته فعالیت و تلاش کردند و توانستند این موضوع را نگه دارند بسیار قابل احترام و ارزشمند است. به اعتقاد من خانم سودابه شمس هم یکی از همین هنرمندان است که در این عرصه با سواد موسیقایی بالای خود نقش مؤثری را ایفا کرده است.
نمایش کلیپ موسیقی فیلم "اخراجی‌ها" به آهنگسازی فریدون شهبازیان، سخنرانی فرهاد هراتی مدرس و رهبر گروه کُر "نامیرا"، سخنرانی شهرام رکوعی آهنگساز و مدرس موسیقی هم بخش بعدی مراسم را تشکیل می‌دادند. این در حالی است که اهدای تندیس و لوح ششمین سال‌نوای موسیقی ایران به سودابه شمس توسط رازمیک اوهانیان و نسرین ناصحی هم ادامه‌دهنده این مراسم نکوداشت بود.
سخنرانی کیانا کیارس، بیتا بهشتیان، ناصر رحیمی، حمیدرضا شعبانی و محمدمهدی گورنگی در تجلیل از مقام هنری سودابه شمس و نمایش کلیپ موسیقی فیلم "ساعت شلوغی" به آهنگسازی محمدمهدی گورنگی پایان‌بخش آیین مجازی نکوداشت سودابه شمس است.
بخش دوم آخرین شب از برگزاری ششمین سال‌نوای موسیقی ایران به رونمایی از تمبر یادبود حسین سرشار خواننده فقید اپرا و نکوداشت ماریو تقدسی اختصاص داشت. در این بخش ضمن رونمایی از تمبر یادبود حسین سرشار و سخنرانی بیژن بیژنی و ارسلان کامکار درباره مقام هنری این خواننده فقید از ماریو تقدسی خواننده سرشناس اپرا نیز قدردانی شد.
ارسلان کامکار در تجلیل از مقام هنری حسین سرشار گفت: زمانی که در سنندج به فعالیت موسیقایی مشغول بودم می‌شنیدم که تمامی اپراهای مهمی که روی صحنه می‌روند، دارای یک خواننده باکیفیت و معتبر به نام حسین سرشار بود. او خواننده پرقدرت باریتونی بود که همیشه در اپراهای مهم نقش اول را به عهده داشت. او خواننده توانایی بود که همیشه با میکروفن مخالف بود و در سرود ایرانی که من افتخار همکاری با او را داشتم هر دفعه به این موضوع اعتراض می‌کرد که یک خواننده اپرا نباید از میکروفن استفاده کند.
ارائه پیشینه‌ای از فعالیت‌های فرهنگی ماریو تقدسی، سخنرانی مهدی جاور درباره فعالیت‌های موسیقایی تقدسی، به همراه سخنرانی حمیدرضا شعبانی، پخش بخشی از اجرای ترانه جان مریم به خوانندگی ماریو تقدسی و رهبری ارکستر محمد سریر، نمایش اهدای تندیس سال‌نوای موسیقی ایران به ماریو تقدسی با حضور فرهاد هراتی و شهرام رکوعی، پخش کلیپ "ای ایران" به خوانندگی ماریو تقدسی با همراهی ارکستر سمفونیک دوسلدورف و پخش کلیپی از برخی هنرمندان موسیقی که در ایران حضور دارند بخش‌های مختلف این برنامه را تشکیل می‌دادند.
ستاد برگزاری ششمین سال‌نوای موسیقی ایران در روز پایانی این رویداد از مقام هنری و فرهنگی استاد حبیب‌الله نصیری فر نویسنده و پژوهشگر موسیقی کشورمان که در بین اهالی موسیقی به "پدر شرح‌حال‌نویسی موسیقی ایران" معروف است، قدردانی کرد.
دست اندرکاران ششمین رویداد سال‌نوای موسیقی ایران در ابتدای بخش اول آخرین روز از ششمین رویداد سال‌نوای موسیقی ایران ضمن رونمایی از تمبر یادبود حسن یوسف زمانی و حسین یوسف زمانی دو آهنگساز شاخص موسیقی ایران، بخشی از سخنان فریدون شهبازیان و مینا افتاده درباره این دو هنرمند را پیش روی مخاطبان قرار داد.
در بخش بعدی هم که به نکوداشت استاد حبیب‌الله نصیری‌فر اختصاص داشت ضمن رونمایی از پوستر این پژوهشگر بخشی از پیشینه وی به نمایش درآمد. این در حالی است که سخنرانی عبدالله طریقت و علیرضا میرعلی نقی به انضمام ویدئوی اهدای تندیس و لوح ششمین سال‌نوای موسیقی ایران به حبیب‌الله نصیری و سخنرانی مریم قرسو، محسن راسخ و محمدمهدی گورنگی بخش‌های مختلف برنامه نکوداشت را تشکیل می‌داد.
مینا افتاده با قدردانی از رویداد سال‌نوای موسیقی ایران در دوره ششم گفت: هیچ جایی در درس‌های ما گفته نشده که از بزرگ‌ترها باید از چه راهی قدردانی کنیم، اما علی جعفری پویان و دوستانش کار بسیار بزرگی انجام دادند و با این کارشان مشغول آموزش به نسل آینده موسیقی ایران هستند که چگونه باید از بزرگان موسیقی قدردانی کرد. رویداد سال‌نوا فعالیت بسیار ارزنده‌ای هم در تجلیل کسانی که در بین ما نیستند و هم برای هنرمندان ارزشمند در قید حیات انجام داده است. به هر ترتیب در جامعه موسیقی که ما هستیم دشواری‌های زیادی را تحمل می‌کنیم و رویداد سال‌نوا بزرگ‌ترین کاری است که جوانان دست‌اندرکارش انجام می‌دهند.
علیرضا میرعلی نقی نویسنده و پژوهشگر موسیقی نیز در قدردانی از حبیب‌الله نصیری‌فر ضمن ارائه پیشینه‌ای از تاریخ شرح‌حال‌نویسی موسیقی ایران توضیح داد: اگر کلیدواژه "پدر" را در قالب قدمت تاریخی شرح‌حال‌نویسی در نظر بگیریم صرف شخص استاد روح‌الله خالقی را می‌توانیم نام ببریم، اما به‌عنوان پیشکسوت شرح‌حال‌نویسی موسیقی ایران در سال‌های بعد از انقلاب قطعاً باید به نام حبیب‌الله نصیری‌فر اشاره کنیم. برای اینکه او شرح سفرها، دیدارها، تلاش‌ها و مصیبت‌هایی که برای تهیه عکس و مطلب انجام می‌داد متحمل شد، خود کتاب جذابی است که‌ای کاش همتی برای انتشارش شود. من با جناب نصیری‌فر در سال ۶۵ آشنا شدم و افتخار دوستی‌ام با او به ۳۴ سال می‌رسد. اما قطعاً نام او در تاریخ موسیقی ایران ماندگار است.