سرویس موسیقی هنرآنلاین: علیاصغر شاهزیدی ردیفدان و خواننده موسیقی ایرانی درباره عوامل ماندگاری یک هنرمند به خبرنگار هنرآنلاین گفت: هنرمند اگر دارای اخلاق باشد، مورد اقبال جامعه قرار میگیرد، اما اگر اخلاق نداشته باشد ممکن است مدتی سر زبانها بیفتد ولی چون ریشه ندارد ماندگار نخواهد ماند.
این خواننده موسیقی عنوان کرد: با آمدن تکنولوژی، الآن دیگر کسی نمیرود نزد استاد بنشیند. یک زمانی خود بنده تمام وقت در خدمت آقای تاج اصفهانی بودم. اگر کسی عاشق استادش نباشد، چیزی عایدش نمیشود. حرف استاد زمانی به دل شما مینشیند و تأثیرگذار خواهد بود که شما عاشق او باشید. امروز در جامعه ما این مسئله را نمیفهمند.
شاهزیدی در پاسخ به این سؤال که خوانندهها باید چهکار کنند تا اصالتشان حفظ شود، توضیح داد: باید دنبال زرق و برق نباشند. وقتی یک نفر میرود یک کاری میکند، او هم نرود همان کار را انجام بدهد. ابتدا بظاعتشان را بسنجند و در کفه ترازو بگذارند که ببینند میتوانند در آن کفه دوام بیاورند یا نه. آقای نوازنده یا خواننده، تو هنوز کاری نکردهای، پس اینقدر خودخواه نباش. وقتی یک نفر تماس میگیرد تلفنت را جواب بده. منِ اصغر شاهزیدی چرا باید به دیگران فخر بفروشم. به قول معروف، افتادگی آموز اگر طالب فیضی، هرگز نخورد آب زمینی که بلند است.
وی بیان کرد: من دست همه عزیزان کوچک و بزرگ را میبوسم. خواهش میکنم ما اول از همه خودمان را محک بزنیم و ببینیم ما چهکار کردیم و چه هستیم. ما نباید در مقابل بزرگانمان قد علم کنیم. من به خوانندههای جوان نصیحت میکنم دلتان برای مردم بتپد و خودبزرگبین نباشید. آیا وقتی میخوانید، حقیقت خدا را در نظر دارید یا فقط برای مقاصد خودتان میخوانید؟ من در گذشته چیزی در کتاب عبدالقادر گیلانی دیدم که نوشته بود خواننده در مجلسی که خانمها حضور دارند حق ندارد هر شعری را بخواند. گذشتگان ما به این مسئله اشاره کردند که مواظب باشید و برای هیچکس نخوانید.
این خواننده موسیقی اذعان کرد: زندهیاد سید عبدالرحیم به یکی از شاگردانش به نام آقای شهشهانی میگوید اگر بروی دو تا نان خاشخاشی کنجدی بگیری و بیایی، امروز یک درس جدید به تو میدهم. آقای شهشهانی میگفت من سریعاً نان گرفتم و دو زانو جلوی استاد نشستم و گفتم درس امروز چیست؟ گفت همه جا دهنت را باز مکن. یعنی هر کجا رفتی و به تو گفتند بخوان، سریعاً نخوان. این حرف بسیار مهمی است. هنرمندان باید قدر هنر و موهبت خدا را بدانند.
شاهزیدی در پایان خاطرنشان کرد: من خودم از سال 1358 به این طرف شاگردان زیادی داشتم ولی شاگردان کمی به این مسائل آشنا هستند و توجه میکنند. الآن شاگردی دارم که 41 سال است که هنوز به سر کلاس میآید. همین شاگرد وقتی من بیمارستان بودم از بالای سر من تکان نمیخورد ولی شاگردی دارم که در طول این مدت کرونا حتی یک تماس هم با من نگرفته است.