سرویس موسیقی هنرآنلاین: کنسرت "آرش کمانگیر" با آواز شهرام ناظری، آهنگسازی پژمان طاهری و همراهی ارکستر مجلسی تهران به رهبری بردیا کیارس روز چهارشنبه ۲۲ اسفند در برج میلاد برگزار شد.
بخش اول این برنامه به اجرای اثری بر اساس منظومه "آرش کمانگیر" اثر زنده‌یاد سیاوش کسرایی و با روایت قطب‌الدین صادقی اختصاص داشت. منظومه "آرش کمانگیر" در هفت بخش توسط ارکستر زهی و سازهای ایرانی به اجرا درآمد و پژمان طاهری سنتور، اردوان طاهری سه‌تار، بابک باربد(غسالی) عود، فرهاد صفری و جواد حسینی سازهای کوبه‌ای را نواختند.
برنامه با آرشه‌های آرام و کشیده سازهای زهی آغاز شد و پس از آن قطب‌الدین صادقی دکلمه منظومه "آرش کمانگیر" را آغاز کرد. پس از چند دقیقه دکلمه، ادامه شعر توسط شهرام ناظری به صورت آوازی خوانده شد و بار دیگر نوبت به اجرای شعر با صدای قطب‌الدین صادقی رسید. در تمام این مدت ارکستر زهی مشغول زمینه‌سازی صوتی بود و ملودی‌های اصلی و جملات گوناگون توسط سازهای ایرانی اجرا می‌شد.
پس از لحظه‌ای سکوت، تک‌نوازی ویولن‌سل آغازکننده بخش بعدی بود و در ادامه آواز ناظری بر بستر زهی‌ها شنیده شد. به مرور با اضافه شدن سازهای کوبه ای، آواز هم‌رنگی حماسی‌تر گرفت. دکلمه قطب‌الدین صادقی با احساس فراوان و حرکات نمایشی، به خوبی منتقل کننده احساس لحظه بود و در بخشه‌ای پایانی این روایت نیز شهرام ناظری به دکلمه شعر پرداخت. موسیقی روایی و سرشار از تصویری که پژمان طاهری بر روی این شعر قرار داده به خوبی توانست فضای تراژیک، حزن‌آلود و ماتم‌زده این قطعه را نمایان کند.
بخش دوم کنسرت به اجرای قطعات مختلف از آثار ناظری اختصاص داشت. در این بخش فقط نوازندگان سازهای ایرانی بر صحنه حضور داشتند که شروین مهاجر با ساز کمانچه به آنها اضافه شده بود. ناظری در ابتدای این بخش با تشکر و عرض خیر مقدم به تماشاگران گفت: کسانی که در این شرایط سخت و شلوغی و ترافیک برای دیدن کنسرت می‌آیند باید مورد قدردانی قرار بگیرند زیرا آنها باید عاشق هنر و موسیقی باشند که این کار را انجام دادند.
بخش دوم برنامه با اجرای چهار مضراب آغاز شد و پس از آن تصنیف گریه کن اثر عارف قزوینی به اجرا درآمد که مضمون آن با بخش قبلی برنامه هماهنگی داشت. پس از آن نوبت به اجرای قطعه "امیرکبیر" رسید که حاصل همکاری پیشین پژمان طاهری و شهرام ناظری است. این اثر بر اساس شعری از فریدون مشیری شکل گرفته که پس از بازدید این شاعر از حمام فین کاشان نگاشته شده است. این قطعه نیز باری از حماسه و تراژدی را با خود داشت.
بخش بعدی برنامه تک‌نوازی کمانچه شروین مهاجر بود که در ادامه با سه‌تار نوازی شهرام ناظری همراه شد. در ادامه این بخش، نخستین مضراب‌های آشنایی که توسط ناظری بر ساز زده شد با تشویق شدید تماشاگران همراه بود و تصنیف "دلا نزد کسی بنشین" اثری بود که پس از تشویق‌های شدید مردم به اجرا درآمد تا یاد آلبوم جاودانه "گل صدبرگ" را زنده کند.
پس از آن در سکوت سالن ناگهان ناظری بدون مقدمه شروع به خواندن بیت "دلنوازان نازنازان در رهند..." کرد تا بار دیگر در میان هیجان تماشاگران تصنیف "اندک اندک" را با همراهی گروه اجرا کند. آخرین قطعه‌ای که در این برنامه اجرا شد آهنگ کردی "کابوکی" بود که اجرای آن به عنوان قطعه آخر، به سنت کنسرت‌های شهرام ناظری در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ تبدیل شده بود. با پایان این قطعه گروه قصد ترک صحنه را داشتند اما تشویق‌های مداوم تماشاگران و درخواست آنها برای اجرای قطعات مختلف باعث شد که شهرام ناظری بار دیگر بر جای خود نشسته و تصنیف "آتش در نیستان" را اجرا کند.