سرویس موسیقی هنرآنلاین: شامگاه پنجشنبه ۲۵ بهمن‌ماه آنسامبل آتلاس از کشور دانمارک در تالار وحدت به صحنه رفت و در ابتدای این برنامه ابراز همدردی سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر با خانواده جان‌باختگان حادثه تروریستی زاهدان اعلام شد.
تمام قطعاتی که در این برنامه به اجرا درآمد برای نخستین بار در ایران اجرا شد که شامل آثار سه آهنگساز ایرانی از سه نسل مختلف نیز بود.
نخستین قطعه‌ای که در این برنامه اجرا شد "تریو بادی چوبی اپوس ۲۴ " اثر شاهین فرهت بود که برای اجرای آن سه خانم نوازنده سازهای ابوا، فاگوت و فلوت به صحنه آمدند. این قطعه در ابتدا فضایی کاملا ایرانی داشت و سازها سرخوشانه و پرهیجان به اجرای نغمه‌ها پرداختند. در بخش دوم فضایی آرام به وجود آمد و گاه صدای یک ساز به تنهایی شنیده می‌شد. به تدریج فضا از موسیقی ایرانی دور شده و به موسیقی غربی نزدیک شد. در پایان این قطعه شاهین فرهت مورد تشویق حضار قرار گرفت. نکته قابل توجه آنکه شب گذشته نیز اثری از این آهنگساز توسط تریو امئل از کشور اسلوونی اجرا شده بود.
برای اجرای قطعه بعدی که "کوئینتت بادی، اپوس ۴۳ " اثر کارل نیلسن بود، سازهای هورن و کلارینت نیز به گروه اضافه شد. این قطعه از ابتدا فضایی پر هیجان و پر نشاط داشت. هر ساز جملات متفاوتی را ادا می‌کرد و ترکیب این جمله‌ها فضاهای مختلفی را به وجود می‌آورد. گاهی شنونده تک‌نوازی یک ساز بودیم و گاه همه سازها با هم به صدا درمی‌آمدند. بخش دوم این قطعه با کلارینت آغاز شد و پس‌ازآن همه سازها به صدا درآمدند و پس از مدتی به همان ملودی اولیه بازگشتند.
سومین قطعه‌ای که در بخش نخست برنامه اجرا شد "افسوس برای کوئینتت" اثر امیر مهیار تفرشی پور بود. برای اجرای این قطعه نوازنده فلوت صحنه را ترک کرد و نوازنده پیانو جایگزین او شد. این قطعه در فضای موسیقی معاصر ساخته شده و ویژگی‌های خاص آن را دارا است. سازهای مختلف جملات متنوعی را می‌نواختند که گاهی ارتباطی به یکدیگر نداشته و گاه در هم فرو می‌رفتند. به تدریج فضایی ملتهب به وجود آمد و گاه در سکوت سازهای بادی، نغمه‌های پیانو به گوش مارسید. ایجاد صداهای ناهنجار از سازها در بخش‌هایی از این قطعه وجود داشت و نوازنده پیانو نیز صدای پرطنینی را با زدن بر سیم‌های ساز ایجاد می‌کرد.
در ادامه میزان سکوت‌ها در این قطعه بیشتر شد و سازها تک‌به‌تک به بیان جملاتی آرام پرداختند و در نهایت به آرامش و سکوت رسیدند.
بخش دوم برنامه با " تریو بادی چوبی، شماره1" اثر هرمز فرهت آغاز شد. سازهای ابوا، کلارینت و فاگوت به اجرای این اثر پرداختند که اشارات زیادی به موسیقی ایرانی در آن وجود داشت. در فضای شاد و پر انرژی این قطعه گاه اشاراتی به موسیقی فولکلور ایرانی محسوس بود.
پایان بخش برنامه نیز قطعه‌ای از فرانسیس پولانک بود که توسط همه 6 نوازنده گروه اجرا شد. این قطعه روایی سرشار از تصاویری بود که در ذهن مخاطب نقش می‌بستند و مانند موسیقی یک فیلم، لحظات مختلفی از احساسات متنوع را برای او تداعی می‌کردند.