سرویس موسیقی هنرآنلاین: موسیقی پاپ و اهالی آن این روزها دائماً مورد انتقاد قرار دارند، اما در میان آن‌ها کسانی هستند که برخلاف جریان آب حرکت کرده و موفق هم هستند، فرزاد فرزین یکی از این چهره‌هاست که بعد از تقریباً 20 سال فعالیت رسمی در عرصه موسیقی می‌توان از او به‌عنوان خواننده موفق یاد کرد.
فرزین در رشته مدیریت صنعتی از دانشگاه آزاد تهران تا مقطع کارشناسی تحصیل کرد و سپس به دلیل صدای خاصی که داشته است به هنر روی آورد و در کلاس‌های آواز شرکت کرد. خودش درباره جذب شدن به موسیقی پیش‌تر گفته است: دو سه ساله بود که خانواده برای خواهرم که کلاس پیانو می‌رفت کیبورد گرفته بودند و جالب است که اجازه نمی‌دادند من دست به کیبورد بزنم چون کوچک و خراب‌کار بودم اما پدر و مادرم کم‌کم متوجه شدند که این منم که باید کلاس پیانو برم نه خواهرم! از 14 – 13 سالگی خیلی دوست داشتم آهنگ‌های دیگران را بزنم چند آهنگ بلد بودم اما همیشه موزیک خودم را می‌ساختم و آلبوم جمع می‌کردم! تا 17 سالگی هم کارم این بود که آلبوم‌های جدید بسازم و بدهم پسردایی‌هایم گوش کنند! البته کار قابل بحثی نبود. در کنار سروش عازمی خواه سلفژ را یاد گرفتم که نوازنده ویولن در ارکستر ملی است، اتفاقاً من مجبور شدم تا به‌صورت فشرده سلفژ یاد بگیرم چون دو ماه بعد امتحان داشتم. آنجا چشمم باز شد و تازه فهمیدم آن چیزی که کورکورانه اجرا می‌کردم چیست.
او موسیقی حرفه‌ای را در سال 77 با گروه "کروز" شروع کرد. امّا به دلایل شخصی گروه را به قصد کار کردن روی آلبوم اول خود ("شراره") ترک کرد. تدارک "شراره" سه سال به طول انجامید و آلبوم در سال 83 منتشر شد که در آن سال‌ها انتشار این اثر سروصدای زیادی به پا کرد و در لیست پرفروش‌ترین‌ها قرار گرفت که این اتفاق برای اولین آلبوم یک خواننده دهه هشتادی صعود خوبی بود.
فرزین بعد از "شراره" کار بر آلبوم دوم خود، "تعقیب" را با تنظیم دوباره آهنگ‌های خود شروع کرد که توسط شخص یا اشخاصی که هویت آن‌ها ناشناس ماند، به‌طور غیررسمی منتشر شد. بعد از این مسئله، فرزاد سراغ تیم جدیدی از آهنگساز و تنظیم‌کننده‌ها رفت تا روی آلبوم دیگری که "شوک" نام گرفت کار کند. شوک در سال 87 به بازار عرضه شد. این آلبوم هم مورد توجه زیادی واقع شد و در جدول فروش آلبوم‌ها خودنمایی می‌کرد.
پس از موفقیت آلبوم "شوک"، فرزین شروع به اجرای کنسرت‌هایی در سراسر کشور کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به تهران، کرج (به همراهی محسن یگانه) و کیش اشاره کرد. فرزین در سال‌های اخیر تیتراژ برخی از برنامه‌های تلویزیونی از جمله "کوله‌پشتی" و "شب‌به‌خیر تهران"و برنامه با ما اینجا را نیز اجرا کرده است. آلبومی که فرزاد پس از "شوک" به سراغ آن رفت، "شانس" نام داشت و او دوباره تیم کاری خود را تغییر داد. "شانس"، اسفندماه 88 عرضه شد و از همان هفته اول با فروش بسیار خوبی مواجه شد.
فرزاد پس از موفقیت آلبوم "شانس" آلبوم جدید خود را استارت زد و در فاصله‌ی بین آلبوم "شانس" و "شلیک" در دو آلبوم گروهی از جمله آلبوم "خاص" و آلبوم "دلصدا" حضور پیدا کرد و به گفته وی به احتمال قوی دیگر در آلبوم‌های گروهی حضور پیدا نخواهد کرد. فرزاد در چند سال اخیر کنسرت‌های بسیار متفاوت و خوبی با کارگردانی کیوان ملک‌مطیعی برگزار کرد که بسیار مورد توجه مردم و اهالی موسیقی قرار گرفت تا با این کار سطح کنسرت‌های موسیقی پاپ داخل کشور را تا حد بسیار زیادی بالا ببرد.
البته این فقط بخشی از فعالیت‌های او در عرصه موسیقی بود و این خواننده در چندین فیلم سینمایی چه به‌عنوان بازیگر و چه به‌عنوان خواننده نقش‌آفرینی داشته و مهم‌ترین آن بازی در سریال شبکه نمایش خانگی "عاشقانه" بود که او در نقش خودش حضور پیدا کرد و چندین قطعه حتی با نام سریال هم اجرا کرد که برای مدت‌ها این قطعات در فضای مجازی شنیده می‌شده است.
اما در نهایت هفتمین آلبوم او با نام "شانزلیزه" اسفندماه سال گذشته توسط شرکت "آوای دوران" با 13 قطعه به نام‌های "پرواز"، "قول بده"، "خنده‌های تو"، "یه خواهش"، "شمال"، "مگه چی داری"، "ای جان"، "دل من"، "بیمارشم"، "من به جهنم"، "شراب"، "کجا دنبالت بگردم" و "شانزلیزه" به بازار آمد که در آن با چهره‌های مورد قبول مانند روزبه بمانی یا مسعود جهانی همکاری کرد.
اتفاق جالبی که برای هفتمین اثر این خواننده در ابتدای انتشار رخ داد این بود که وبسایت ریتمو برای دقایقی پس از انتشار از دسترس خارج شد! "شانزلیزه" که به‌صورت انحصاری در سامانه ریتمو قرار گرفته، با وجود در دسترس بودن نسخه فیزیکی آلبوم، علاقه‌مندان و طرفداران فرزاد فرزین را به استقبال بی‌سابقه برای خرید نسخه دیجیتالی آن برای حمایت از آثار هنری کشاند.
در کل جدای از تمامی موفقیت‌ها این اثر در ژانر پاپ و الکترو دنس که فضای موسیقی الکترونیکی را نیز در خود گنجانده کمی در اواسط کار دچار مشکل شده است، در حقیقت با وجود فضاهای مختلف ترانه‌ها اثر اما در بخش ملودی شبیه به یک جاده صاف و آسفالت شده‌ای است که در امتداد راه با دست‌اندازهای فراوانی مواجه شده که نمونه آن وجود ملودی‌های تکراری است.
این خواننده در شش اثر پیشین خود همیشه فضای پاپ- راک را برای مخاطبانش در نظر می‌گرفت و در اثر جدید خود کمی از این فضا دور شده و سعی کرده به‌روزتر حرکت کند که این در وهله اول خوب بوده اما از خود شخصی فرزین فاصله زیادی گرفته است که شاید برای کسانی که مخاطبان پروپاقرص او بودند آن‌طور که باید جذابیت نداشته است.
فرزین سعی کرده آلبومی را ضبط کند که تمامی سلایق مختلف را در خود بگنجاند اما راضی کردن همه در یک اثر برای مخاطبان دائمی او نتیجه جالبی ندارد. "شانزلیزه" از ابتدا تا قطعات میانی ریتم‌های متفاوتی را تجربه کرده و در نهایت به بهترین بخش آن یعنی قطعه "مگه چی داری" رسیده است که به نظر بهتر بود این کار به‌عنوان سر آلبومی قرار می‌گرفت.
قطعات شاد و ریتمیک که در اصطلاح به آن شش و هشت می‌گویند اما آن‌طور که باید برخلاف آثار قبلی او به دل ننشسته و همچنین همکاری با روزبه بمانی هم آن‌طور که باید چشمگیر نیست، پیش‌تر قطعه بسیار موفق "بچه" در چند آلبوم قبلی او و همکاری با بمانی بسیار سطح توقعات را از این دو چهره بالا برد که با شنیدن قطعات "یه خواهش"، "شانزلیزه"، "شراب" و.. در این آلبوم با وجود خوب بودن اما توی ذوق زده می‌شد.
در کل این آلبوم در شرایط روز موسیقی اثر خوب و درخور توجه محسوب می‌شود و نمی‌توان از کیفیت بالای کار در آن چشم پوشید گرچه از چنین هنرمندی با این کارنامه هنری تمام موفق و هوش بالا بخصوص در بخش اجراهای صحنه‌ای توقع بالاتری می‌رود.