سرویس موسیقی هنرآنلاین: کنسرت "یورش" با آهنگسازی و سرپرستی سیامک آقایی 8 و 9 شهریور در تالار اندیشه حوزه هنری برگزار شد. در این برنامه دانیال معمارنژاد (خواننده)، شروین مهاجر (کمانچه)، مهرزاد اعظمی‌کیا (کمانچه آلتو)، میثم ملکی (تار)، پیام جوانی (تارباس)، نیما جوزی (نی) و همایون جهانشاهی (تنبک) به همراهی با سیامک آقایی پرداختند.
برنامه با مضراب‌های آرام سنتور آغاز شد و پس از پیوستن باقی سازها، قطعه "مناجات نامه" نواخته شد. سپس ساز و آواز با همراهی سنتور اجرا شد و پس از آن با پیزیکاتوی کمانچه‌ها و همراهی گروه، زمینه برای تغییر فضا و اجرای قطعه پر انرژی و تند "باز عشق" فراهم شد. این فضا بار دیگر با اجرای ساز و آواز تغییر کرد و پس از آن تصنیف "هاله مهتاب" بر اساس ملودی کوردی اجرا شد.
اجرای آواز با همراهی تار، بخش بعدی برنامه بود و پس از آن بار دیگر قطعه بی‌کلامی اجرا شد که فضای تند و پر شور آن مخاطبان را به هیجان آورد. در بیشتر لحظات این قطعه تکرار یک موتیف توسط سنتور، با رنگ‌های متنوع دیگر سازها همراهی می‌شد و پایان بخش آن، آوای خواننده بود که در اوج شنیده شد.
نقش مهم آواز در این برنامه بسیار بارز بود و تعداد زیاد آوازها به خوبی فرصتی را فراهم کرد تا توانایی دانیال معمارنژاد را به مخاطبان بشناساند. ادای درست کلمات و تسلط بر مناطق زیر و بم صدا، در طول برنامه جلب توجه می‌کرد و بار دیگر در آوازی با همراهی کمانچه تبلور یافت. اما نقطه اوج این هنرنمایی در قطعه "یورش" به گوش رسید. قطعه‌ای حماسی و پر انرژی که فشار زیادی بر خواننده وارد می‌کرد و معمارنژاد به خوبی توانست از پس اجرای آن برآید. آقایی نیز در این قطعه فضایی را به وجود آورده که یادآور آهنگ‌های حماسی اوائل انقلاب، اما با بیانی جدید است.
کنسرت "یورش" را می‌توان اجرایی تمیز از موسیقی ایرانی دانست که گروه‌نوازی در آن به خوبی انجام شد. آقایی که همیشه به همراه یک خواننده و نوازنده به صحنه می‌رفت، برای اولین بار با یک گروه بزرگ همراه شد، اما برای مخاطبی که با یک پیش زمینه ذهنی از آثار پیشین این آهنگساز به کنسرت آمده بود، این برنامه چندان راضی کننده نبود. سیامک آقایی با "یاد باد" و "ز بعد ما" تصویری از خود را در ذهن مخاطب حک کرده است که در این کنسرت به ندرت به آن نزدیک شد.