گروه معماری هنرآنلاین: سال دوم همه‌گیری فرصتی فوق‌العاده برای ادامه تأمل و بحث در مورد مهمترین مسائل معماری از آینده شهرها، اتوماسیون در معماری و طراحی جمعی، تا معماری سبز، استفاده از مصالح بومی، مهاجرت، عدالت و رفاه داخلی بود . در گزارش زیر به ۱۰ مورد از موضوعاتی که بیشتر مورد بحث قرار گرفتند، می‌پردازیم.
آینده شهرها
نگرانی شهرهای آینده و رشد تخمینی جمعیت در دهه‌های آینده، به‌ویژه از نظر دسترسی به مسکن، کار و تحرک، موضوع کوچکی نیست. نه تنها تا سال ۲۰۵۰ تقریباً ۱۰ میلیارد نفر در سراسر جهان زندگی می‌کنند، بلکه بخش بزرگی از آنها در شهرها زندگی خواهند کرد - جایی که تهدیدهای همه‌گیری جدید همیشه وجود خواهد داشت.
زیرساخت سبز
آیا چیزی طبیعی‌تر از خود طبیعت وجود دارد؟ به نظر می‌رسد که اکثریت قریب به اتفاق بازاریابی معاصر در معماری پایدار به شستشوی سبز اشاره دارد. دیگر شکاف واضحی بین آنچه می‌تواند یا نمی‌تواند در ایجاد محیط های سالم‌تر کمک کند وجود ندارد. هنگامی که ما شستشوی سبز را وارد خانه ها می‌کنیم، چیزی که بیشتر روی کره زمین ساخته می‌شود، به یک موضوع نگران کننده تبدیل می شود.
رفاه داخلی
انسان زمان بیشتری از عمرش را در داخل خانه می‌گذراند. در دوره‌های قرنطیه مانند همه‌گیری کووید-۱۹ کنونی، متوجه می‌شویم که این فضاها واقعاً چقدر برای رفاه ما و حتی برای پیشگیری از بیماری‌ها مهم هستند. اما واقعا چه چیزی یک فضا را سالم می‌کند؟ چه عواملی باعث می‌شود که ما در سطح آسایش ثابت زندگی کنیم؟ فناوری و طراحی چگونه می‌تواند به این امر کمک کند؟ پیشینه‌هایی که باید دنبال کنیم چیست؟
رندر
رندر چیست؟ آیا این فقط یک تصویر برای برنده شدن در مسابقات و مشتریان است؟ یا ابزاری موثر برای توسعه یک ساختمان است؟ ما نه تنها باید به رندر به عنوان یک نقطه فروش فکر کنیم، بلکه باید به عنوان یک عنصر کلیدی در تأیید پروژه فکر کنیم. این امر با توجه به استفاده گسترده از این نوع ابزارها در عرف، منطقی به نظر می‌رسد.
طراحی جمعی
همه ما می‌دانیم که معماری رشته پیچیده‌ای است که برای ایجاد آن نیاز به حمایت بسیاری از حوزه ها دارد. اگرچه طراحی هسته اصلی هر پروژه است، بدون ویژگی‌های فنی، بسیاری از آنها نمی‌توانستند چیزی باشند که امروز می‌دانیم. برازیلیا بدون طرح‌های منظره روبرتو بورل مارکس چه شکلی خواهد بود؟ آیا ستاد دوربین مدار بسته توسط OMA بدون محاسبات ساختاری شرکت ARUP پابرجا خواهد ماند؟
اتوماسیون در معماری
اگرچه سال‌ها پیش صنعت ساخت‌وساز یکی از عقب‌مانده‌ترین صنعت‌ها از نظر فناوری بود، امروز می‌توان گفت که اتوماسیون در معماری قطعاً دخیل است.
مهاجرت
بحران‌های اقتصادی، وضعیت اورژانس‌های بهداشتی و بلایای طبیعی و به دنبال آن درگیری‌های اجتماعی، اختلاف نظرهای سیاسی و جستجوی مکان‌های جدید برای زندگی، در طول تاریخ دلایل آواره شدن صدها هزار نفر بوده‌اند. نتیجه آن تغییر است تغییر در محل سکونت، زیستگاه و فرهنگ. شهرها، مصرف‌کنندگان بزرگ انرژی و تولیدکننده‌های گازهای گلخانه‌ای، ویژگی دیگری دارند: از هر پنج شهر، سه مورد در معرض خطر بالایی از بلایای طبیعی قرار دارند (وضعیتی که هر روز به دلیل شرایط اضطراری آب و هوایی بدتر می‌شود). در عین حال، همه‌گیری کنونی و استفاده از فناوری به نظر می‌رسد روند مهاجرت قریب‌الوقوع به حومه‌ها در جستجوی فضاهای خصوصی و طبیعی‌تر برای زندگی‌مان را بیشتر می‌کند. معماران، شهرسازان و برنامه‌ریزان چگونه برای این امر آماده می شوند؟ شاید وقت آن است که دولتمردان و معماران تحرک جمعیت را پیش‌بینی کنند و خانه‌های با شرایط بهتر را سریع‌تر بسازند.
مواد محلی
تاریخ، تکنیک‌های ساخت و ساز و استفاده از مصالح محلی بسیاری را به ما نشان داده است که توانسته‌اند در طول زمان پایدار باشند. استفاده بهینه از منابعی که نیازی به دگرگونی در مراحل بزرگ پردازش صنعتی ندارند و نیاز به انتقال طولانی مدت را از بین می‌برند. حتی در برخی موارد در پایان عمر مفید می‌توان آنها را مانند خشت و چوب به محیط خود بازگرداند. در موارد دیگر، حتی آنهایی که بازیافت می‌شوند می‌توانند به عنوان زباله و حتی زباله‌های قابل بازیافت تولید شده در محل در نظر گرفته شوند. بدون شک، فناوری و دانش کنونی می‌تواند به بهبود آنها کمک کند تا در مقیاس بزرگتر در شهرهای بزرگ قابل اجرا باشند. البته در شهرهای بزرگ صرفاً به دلیل اینکه مقرراتی برای استفاده از آنها وجود ندارد استفاده نمی‌شوند. آیا می توان پروژه هایی با تاثیر کم بر محیط زیست توسعه داد و آنها را با بافت متراکم شهری تطبیق داد؟ آیا این مسیر آینده مصالح ساختمانی است؟
برابری
این مسئله یک مشکل جهانی است. در ماه سپتامبر ۲۰۲۱، چهارمین دوره دوسالانه معماری شیکاگو با عنوان شهر در دسترس برگزار شد و این فرصت عالی برای باز کردن بحث در مورد نقش معماری در برابری شهری بود. آیا معماری می‌تواند به نفع برابری در شهرها باشد؟ آیا برای این کار محدودیتی دارد؟ از منظر انتقادی، این موضوع را از طریق یک سوال اولیه می‌توان مورد بحث قرار داد، معماری چقدر عادلانه است؟
سازگاری
بنا به ضرورت، انواع ساختمان‌ها تغییر کاربری داده‌اند. کلیساهایی که اکنون به کتابخانه تبدیل شده‌اند، انبارهای متروکه‌ای که اکنون به مراکز فرهنگی تبدیل شده‌اند. از مفهوم ساختمان باز N. John Habraken در دهه ۷۰ تا معاصر از کاربرد مختلط تا استفاده متفاوت توسط آدامو فایدن، ما امروز بیش از هر زمان دیگری بحث جهانی جالبی پیرامون سازگاری در مسکن داریم. آیا لازم است این همه متر مربع به دفاتر اختصاص داده شود، در حالی که در طول همه‌گیری، متوجه شدیم که بسیاری از مشاغل را می‌توان به شکل دورکاری انجام داد؟