به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، سید عبدالمجید شریف‌زاده گفت: این پروژه که بر بناهایی هماهنگ با فرهنگ و اقلیم ایران تأکید دارد توسط محمد علی سجادی هنرمند کارگاه سفال اجرا شده است.
او تصریح کرد: در ساخت این آثار دغدغه‌ها، کنجکاوی‌ها و البته یادآوری‌هایی نسبت به نظم هندسی، تناسب اجزاء و رابطه بین کارکرد آثار معماری و فرم آن‌ها، تزیینات، بی‌قواره‌گی، کج‌سلیقه‌گی و بی‌هویتی معماری معاصر و قطع ارتباط بین معماری گذشته و حال، مشخصاً در جغرافیای سرزمین‌مان مطرح بوده است.
شریف‌زاده با بیان اینکه این پژوهش نظری و عملی رویکردی زیباشناختی و فرمی نسبت به موضوع معماری دارد و نه نگاه فنی و مهندسی اظهار داشت: ایده‌های اولیه در ساخت این آثار نمونه‌هایی بودند که از گذشته بر جای مانده و بسیاری از آن‌ها در موزه‌ها و مجموعه‌های شخصی در معرض نمایش قرار دارند یا در برخی منابع مکتوب تصاویری از آن‌ها ارائه شده که البته پژوهشگران کمتر به آن توجه کرده‌اند.
شریف زاده خاطرنشان کرد: اما زاویه نگاه ما در طراحی و ساخت این آثار، توجه ویژه به عناصر شاخص معماری ایرانی؛ مانند گنبد، طاق، قوس و پله بوده و در ساخت و ارائه اثر سعی بر ساده‌گرایی و پرهیز از تزئینات و فرم‌های پیچیده و توجه به ویژگی‌های ماده اولیه (گل رس) مانند رنگ و بافت بوده است.
رئیس گروه پژوهشی هنرهای سنتی پژوهشگاه میراث فرهنگی در ادامه افزود: به دلیل پیشینه طولانی و بسیار باشکوه معماری ایرانی و تنوع عناصر و تزیینات این موضوع می‌تواند منبع الهام ارزشمندی در سرامیک هنری باشد.
وی توضیح داد: برای اجرای این آثار، عمدتاً تمرکز بر روش چرخ سفالگری و روش دستی است و طرح کلی غالب آثار بر اساس پلان دایره و فرم‌های منحنی شکل گرفته است. در فرمولاسیون مواد اولیه، دمای پخت و نهایتاً رسیدن به استحکام، رنگ و بافت مناسب نیز تلاش زیادی انجام شده است.
او در پایان تصریح کرد: بخشی از این آثار پیشتر در چند نمایشگاه مهم؛ چون نمایشگاه fine craft فرانسه، دو اثر برگزیده برای ارائه در بخش ایران (۲۰۱۹)، نمایشگاه سالانه فجر- انجمن هنرهای تجسمی- فرهنگستان هنر (۱۳۹۸-۱۳۹۷) و نمایشگاه سالانه فجر صنایع دستی (معاونت صنایع دستی) خانه هنرمندان- اثر برگزیده (۱۳۹۸-۱۳۹۷) ارائه شده‌اند.