سرویس مد و لباس هنرآنلاین : سهیلا فرهادیانی که در رشته طراحی پارچه و لباس تحصیل کرده است به عنوان دستیار طراح لباس در پروژه‌های سینمایی از جمله "محمد رسول الله"، "یتیم‌خانه ایران"، "برف"، "کلاشینکف"، "جامه‌دران"، "پرسه در مه"، "حوالی اتوبان" و... حضور داشته است.
او در گفت‌و‌گو با خبرنگار هنرآنلاین گفت: با توجه به علاقه‌ای که همیشه به سینما داشتم، پس از پایان تحصیلاتم تصمیم گرفتم در زمینه طراحی لباس سینما فعالیت کنم تا بین علاقه شخصی و رشته تحصیلی خود ارتباط برقرار کنم.
فرهادیانی با اشاره به تحصیلات دانشگاهی خود گفت: در دانشگاه فقط کدهای اولیه کار به ما آموزش داده می‌شود و اطلاعات برای ورود به بازار کار کافی نیست. در نتیجه پس از پایان دانشگاه باید به دنبال نکات جدیدتری برویم و به صورت تجربی کار را یاد بگیریم. من در طول 7 سال فعالیت با افراد مختلف همکاری کردم و از هرکدام چیزهای جدیدی یاد گرفتم.
او در مورد ضعف‌های سیستم آموزشی گفت: در دانشگاه هم سرفصل‌های درسی قدیمی است و هم اینکه همه چیز تئوری است. در صورتی که یادگیری هنر باید عملی باشد. در دانشگاه با وجود اینکه کارگاه‌های عملی وجود دارد بیشتر نکات را تئوری یاد می‌گیریم. اتفاقاتی که در دنیای مد می‌افتد به دانشگاه‌های ما راه ندارد و استادان کمی وجود دارند که اطلاعات به روز داشته باشند.
فرهادیانی در مورد تفاوت طراحی لباس برای مردم عادی و سینما گفت: وقتی برای مشتری یا افراد جامعه طراحی می‌کنید باید سلیقه او را در نظر بگیرید اما برای طراحی لباس سینما باید به فیلم‌نامه و شخصیت‌ها توجه کرد. طراح لباس باید تلاش کند بازیگر را با کمک آن لباس به شخصیت مورد نظر نزدیک کند. بنابراین لباس عنصر مهمی است که به بازیگر کمک می‌کند یک شخصیت را بسازد.
او که در نخستین و تنها نمایشگاه دوسالانه طراحی پارچه و لباس سال 1386 در موزه هنرهای معاصر به عنوان نفر برگزیده سوم انتخاب شد ادامه داد: برای طراحی لباس یک شخصیت ابتدا باید نمونه واقعی آن را در جامعه پیدا کنید و ببینید چگونه لباس می‌پوشد. سپس باید آن واقعیت را به لباس بازیگر تبدیل کرد. مشاغل مختلف، طبقات اجتماعی و... نکاتی هستند که باید مورد توجه قرار گیرد.
این طراح لباس که سابقه همکاری در پروژه‌های تاریخی را هم دارد گفت: در فیلم‌های معاصر به دلیل اینکه نمونه را در اطراف خود می‌بینید کار راحت‌تر است، اما در فیلم تاریخی باید همه چیز را خود طراح درست کند چون هیچ نمونه‌ای وجود ندارد. در فیلم‌های تاریخی معمولاً برای طراحی لباس به مستنداتی مانند نقاشی، مجسمه، عکس و تاریخ لباس مراجعه می‌شود، در نتیجه زمان بیشتری لازم است و کار سخت‌تر است.
فرهادیانی که در اولین جشنواره مد و لباس شرکت کرده و دو اثر طراحی پارچه او در بنیاد ملی مد و لباس ثبت شده است ادامه داد: متأسفانه دست طراحان لباس فیلم به دلایل مختلف خیلی بسته است. تهیه‌کنندگان هم برای این بخش هزینه زیادی نمی‌کنند و این باعث سخت‌تر شدن کار می‌شود. البته در پروژه‌های تاریخی چون مجبور هستند همه چیز را بسازند هزینه بیشتری می‌کنند اما در فیلم‌های معاصر چون لباس آماده وجود دارد هزینه زیادی صرف نمی‌کنند.
انتهای پیام/