سرویس مد و لباس هنرآنلاین: در پایان قرن بیستم میلادی، به نظر می‌رسد برای آن که مد در میان توده مردم خریدار داشته باشد، این پدیده به‌گونه‌ای جلوه می‌کرد که گویی پیرو مکتب آوانگارد است؛ گرچه مکتب آوانگارد از دید عموم پر از تضاد و تناقض بود.
مد برای آنکه توجه عموم را به خود جلب کند، کاملاً برعکس گذشته خود عمل کرد. به عبارتی مد لباس‌های زرق و برق‌دار، جای خود را به سبک لباس‌های کثیف (سبک لباس‌های قشر پایین جامعه) داد.
این مد به‌خوبی در فیلم "زولندر" (2001) به کارگردانی بن استیلر به تصویر کشیده شده است. در این فیلم، رهبر مد خبیث به نام موگاتو با نقش‌آفرینی ویل فرل، مجموعه مد "درلیکت" را ارائه می‌کند و مدعی می‌شود که این مجموعه، آینده مد بوده و از افراد بی‌خانمان دربه‌در نشئت گرفته است. این امر درواقع بازتاب‌دهنده سخن کریستین لاکروآ طراح مد فرانسوی است که در مجله ووگ آوریل ۱۹۹۴ به چاپ رسید: "تأسف برانگیز است که در اغلب موارد، لباس‌های فقیرترین قشر افراد جامعه، لباس‌های جالب و جذاب به شمار می‌رود."
همچنین این امر پیامد منطقی شعار ایو سن لوران طراح مد فرانسوی در سال ۱۹۶۸ است: "زنده باد خیابان".
در اینجا، سن لوران آن‌قدر بر آن در کوبید تا اینکه بالاخره در را باز کرد و توانست حرف خود را به کرسی نشانده و سبک لباس‌های قشر پایین جامعه را رواج دهد.
از دهه پنجاه، طراحان به تقلید از مدهای جدید خیابانی روی آوردند. این مد ابتدا در میانه نوجوانان قشر کارگر جامعه رواج داشت و سپس به قشر جوانان طبقه متوسط رخنه و در نهایت در میان طبقه بالا نفوذ کرد.
کوکو شانل طراح مد فرانسوی بیان کرده بود که مد تا زمانی که بر سبک‌های خیابانی تأثیر می‌گذارد، مد است که اگر این گفته صحت داشت، طراحان مد فاخر زنانه برای مدتی ارتباط خود را با مد قطع می‌کردند. حال آنکه طراحان مد زنانه به میزان قابل توجهی تحت تأثیر سبک‌های خیابانی بوده‌اند اما این امر لزوماً بدین معنا نیست که مد فاخر زنانه در قبال این تأثیرپذیرفتگی بر سبک‌های خیابان تأثیرگذار بوده است.
طبق گفته کریستین لاکروآ، حتی مد فاخر زنانه نیز نیاز به تأثیرپذیری از دنیای واقعی دارد چرا که اگر این مد را به ویترین مغازه‌ها و موزه‌ها محدود سازیم، موجبات زوال آن را فراهم آورده‌ایم.
اما هنگامی که سبک خیابانی با مد فاخر زنان درآمیخت، ارزش این سبک فزونی یافت چرا که دیگر یک سبک خیابانی صرف به شمار نمی‌رفت بلکه سبکی بود که به‌طور خارق‌العاده از سوی یک طراح تغییر شکل یافته بود.
پس از آنکه لباس‌های کثیف که مختص قشر پایین جامعه بود، به دستان توانمند طراحان سپرده شد و آنان با کیمیای هنر خود، هویت لباس‌ها را تغییر دادند، کثیفی لباس دیگر یک کثیفی معمولی نبود بلکه نوعی تزئین و زیبایی برای لباس به شمار می‌رفت.
همچنان که آینده‌پژوهانی همچون جاکوما بالا نقاش ایتالیاییِ پیرو سبک فوتوریسم بر روی مد کار کردند تا مانع میان هنر و زندگی روزمره را از بین ببرند.