سرویس مد و لباس هنرآنلاین: لیلا شریفی از فعالان عرصه مد و لباس در استان مازندران است و از حدود شش سال پیش به‌عنوان مدیر مؤسسه مد و لباس "ترمینه" مشغول به تولید و آموزش در این حوزه است.
او درباره شرایط حاکم بر حوزه مد و لباس در استان مازندران به خبرنگار هنرآنلاین، گفت: بالغ بر 15 سال است که در این زمینه به آموزش مشغول هستم، اما بخش عمده‌ای از تجربیاتم در زمینه تدریس را زیر نظر فنی و حرفه‌ای انجام دادم و با تأسیس مؤسسه خود زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، توانستم به استقلال نسبی در این بخش دست یابم و به همین دلیل، همواره از حمایت‌ها و نگاه دغدغه‌مند ارشاد نسبت به مؤسسات مد و لباس تشکر کرده‌ام.
شریفی در ادامه به آموزش جمع قابل‌توجهی از زنان بد سرپرست یا بی‌سرپرست در مؤسسه خود اشاره کرد و گفت: از زمان آغاز حضور در حوزه مد و لباس، همواره تلاش کردم تا به یکی از رسالت‌های مهم خود یعنی کارآفرینی پایبند باشم و درنتیجه هر زمان افرادی از سوی بنیاد شهید، بنیاد مستضعفان یا نهادهای مشابه به من معرفی شدند، با آغوش باز از آن‌ها استقبال و تلاش کردم در حد توان، بستر آموزشی برای حضور این افراد در صنعت پوشاک را فراهم آورم.
این فعال حوزه مد و لباس در استان مازندران تصریح کرد: بااین‌وجود و هرقدر که من تلاش کردم بتوانم امکانات لازم را برای آموزش این افراد فراهم آورم اما کمتر حمایتی از سوی نهادهای معرف نشدم و حتی اگر برای تهیه سخت‌افزاری همچون چرخ‌خیاطی نیز به آن‌ها مراجعه کردم، پاسخ روشنی دریافت نکردم.
او افزود: این در حالی است که شاید در شهرهای بزرگ‌تر و به‌ویژه تهران، مؤسسات امکان بهتری برای رایزنی در راستای جلب مشارکت و حمایت سازمان‌های مختلف را دارند و وقتی صدای ما، آن‌گونه که باید به گوش مسئولان امر نمی‌رسد، با علم به این موضوع که از جایی به بعد نخواهم توانست بر بنیه ملی خود برای پیشبرد اهداف کمک بگیریم، سرخورده شده و حتی شده برای مدتی، از حرکت در مسیری که خود برای خود تعریف کرده‌ام، بازمی‌ایستم.
شریفی در ادامه به یکی دیگر از معضلات فعالیت در حوزه مد و لباس در شهرهایی به‌جز تهران اشاره کرد و گفت: برای مردم بسیاری شهرها، مرغ همسایه غاز است و تنها اگر تولید خودمان را بگوییم که از تهران آمده، با جان‌ودل پذیرا هستند. بر این اساس، تولید بسیاری از کارگاه‌های کوچک و بزرگ شهر ما، همه‌روزه باقیمت‌های پایین به مراکز توزیع در تهران به فروش می‌رسند و از همان‌جا با قیمتی چند برابری، مجدد به فروشگاه‌های شهرمان بازمی‌گردد.
او با تأکید بر لزوم فرهنگ‌سازی برای بهره‌گیری از ظرفیت‌ها بومی هر منطقه توسط مردمان آن استان یا شهر اشاره کرد و افزود: امیدواریم مردم شهر خودمان به تولید خودمان اعتماد کنند چرا که تاریخ نشان می‌دهد روزگاری مردم حاضر نبودند لباسی به‌جز لباس بومی و قومیتی خود ر بر تن کنند و اگر تلاش کنیم مجدد به اصالت‌های خود بازگردیم، بسیاری از گلوگاه‌های اقتصادی نیز از بستر حفظ فرهنگ غنی، اصالت و حمایت از تولیدات بومی مرتفع خواهد شد.