سرویس مد و لباس هنرآنلاین: هیچ‌یک از ما منکر جلوگیری از واردات فرهنگی در عصر جهانی‌شدن آن‌هم به معنای ایجاد فرصت‌های تبادل فرهنگ‌ها نیستیم، اما حواسمان باشد که متناسب با سرعت علم و تکنولوژی، داشته‌های اقوام خود را به ورطه فراموشی نسپاریم و این میراث فرهنگی را فدای تنوع‌طلبی رسانه‌ای در انتخاب سبک پوشش نکنیم.
واقعیت این است که وقتی تمام اتفاقات ریزودرشت حوزه مد و لباس در دهه اخیر را مرور می‌کنیم در می‌یابیم هر آنچه منتج به تحول و تنوعی گسترده در این عرصه شد، تنها برداشتی کوچک از لباس اقوام ایرانی بود.
توقع می‌رفت حداقل ایجاد زیرساخت‌های پژوهشی در حوزه ارائه راهکارهای لازم برای حفظ و حراست از لباس اقوام ایرانی به شکل جدی موردتوجه قرار گیرد.
اگر انتظار داشتیم که هنوز در میان مردم ایران، تنوع پوشش برآمده از فرهنگ اقوام را مشاهده کنیم لازم بود به‌تبع روندی که برای ایجاد پیشرفت در لباس اجتماع بانوان و آقایان طی می‌کردیم، نیم‌نگاهی هم به ایجاد فرصت‌های فرهنگسازانه برای حفظ لباس قومیت‌های متنوع ایرانی به‌ویژه در اقلیم و جغرافیای منحصربه‌فرد خودشان داشتیم درحالی‌که به‌ویژه در میان نسل نوجوان و جوان دیگر خبری از نقطه عطف فرهنگی نیست.
نباید فراموش کنیم که همواره پوشش محلی، غذاهای بومی و محلی، صنایع‌دستی، معماری و زبان و گویش محلی این منطقه از جایگاه بالایی در فرهنگ و تمدن ایران برخوردار است و نقش مهمی در غنای فرهنگی کشور ایفا کرده است.
البته در کلام متولیان دولتی حوزه مد و لباس بارها شنیده شد که بومی کردن جریان مد و لباس باوجود بایدها و نبایدها و رعایت اصول فرهنگی و شاخص‌های داخلی ازجمله مواردی است که باید با توجه به آن‌ها به سمت جلو حرکت کرد و آن‌ها همواره بر این مهم اذعان داشتند که هیچ‌یک از لباس‌های قومی ما مغایرتی با فرهنگ و اعتقادات ما ندارد.
نکته مهم دیگر این است که رسانه‌های ما حتی همان صداوسیما که بارها و بارها به تهیه گزارش درباره سوژه‌های متعدد در زمینه مد و لباس مبادرت ورزیده، هیچ‌گونه برنامه‌ای برای حفظ لباس اقوام ایرانی و حمایت از طراحان و تولیدکنندگان لباس‌های محلی نداشته و نتوانسته از ظرفیت‌های خود برای این بخش بهره گیرد.
این‌گونه است که به نظر می‌رسد باید شاهد آخرین نفس‌های لباس اقوام ایران در برابر تنوع‌طلبی رسانه‌ای باشیم؛ تنوع‌طلبی که تا توانسته رنگ و نقش و لعاب را وارد لباس اصلی اجتماع بانوان ایرانی یعنی مانتو کرده است اما هیچ برنامه جدی و مصرانه‌ای برای حفظ و احیای لباس بی‌نظیر اقوام ایرانی نداشته است.