سرویس مد و لباس هنرآنلاین: پوشاک، منسوجات و لوازم خانگی از ضروریترین ملزومات زندگی آحاد جامعه است و شاید در نخستین روزهای نامگذاری سال 97 بهعنوان حمایت از کالای ایرانی، تولیدکنندگان این سه حوزه بیش از سایر همکاران به فکر فرو رفتند که آیا صرف این نامگذاری، دغدغههای تولیدکنندگان از واردات بیرویه قاچاق گرفته تا عدم اعتماد مصرفکننده مرتفع خواهد شد یا خیر؟
واقعیت این است که پاسخ به این پرسش بدون شک خیر است چراکه تأکید و پیگیری برای رفع معضلات تولیدکنندگان از حرف تا عمل فاصله زیادی دارد.
اما اینکه چه کسانی مسئول برطرف ساختن این مشکلات هستند نیز جای بحث دارد. در شرایط کنونی با وجود نهادهای مسئول متعدد برای تحقق شعار سال، سه قوای مقننه، مجریه و قضائیه هر سه در چنین شرایطی مسئولند.
در حیطه مسئولیتی قوه مقننه، بسیاری از فعالان عرصه مد و لباس معتقدند بسیاری از قوانین مانع برندسازی هستند چرا که برندسازی یک فرایند بلندمدت است. برندها متولد میشوند، رشد میکنند و به بلوغ میرسند پس برای موفقیت باید کالا، قیمت، ترویج کالا و سیستم توزیع در شرایط مطلوب و رقابتی با سایر رقبا قرار داشته باشند و این رویه نیازمند تصویب قوانینی است که راههای رسیدن به موفقیت میان تولیدکنندگان ایرانی را هموار کند.
البته برندسازی فرایندی زمانبر و نیازمند دانش فنی است، در حالی که در ایران مدیریتها هنوز سنتی بوده و شاید یکی از دلایل وجود همین قوانین دست و پاگیر هم همین نگاه به سبک و سیاق مدیریت در شرایط فعلی است.
و اما نوبت به دولت در مقام قوه مجریه میرسد. برای برندسازی نیاز به حمایت دولت است. دولت باید تولیدکنندگان برتر را شناسایی کند و به آنها تسهیلاتی جهت برندسازی ارائه دهد. لازم هم نیست که دولت پولی خرج کند. در حال حاضر سرمایههای سرگردانی در بخش خصوصی وجود دارد که دولت میتواند آنها را به سمت برندسازی سوق دهد.
از سویی دیگر صنعت پوشاک مانند صنعت مسکن میتواند اشتغالزایی داشته باشد و جا دارد دولت سیاستهای حمایتی در این بخش تصویب کند.
البته دولت در مقام اجرا باید به فکر تبلیغات هم باشد. دولت باید از بسیاری جنبهها، صداوسیما را بهعنوان قدرتمندترین، فراگیرترین و پرنفوذترین رسانه خبری و نهاد آموزشی و فرهنگی در ایران مجاب کند تا صادقانه برای تبلیغ کالای ایرانی برنامه بسازد چرا که اگر میخواهیم هویت ایرانی را در ضروریات زندگی خود مورد توجه قرار دهیم نباید تبلیغات و فرهنگسازی را فراموش کنیم.
و اما قوه قضائیه... وقتی از قاچاق صحبت میشود نمیتوان آمار دقیقی در این زمینه ارائه کرد، اما واقعیت آن است که قاچاق در زمینه پوشاک، منسوجات و لوازم خانگی وجود دارد و تلاشهای انجامشده طی سالهای اخیر برای رفع ین بحران به هیچ وجه کافی نبوده است.
با افزایش تعرفه از سوی دستگاههای دولتی و یا تبصره و قانونگذاری از سوی مجلس شورای اسلامی نمیتوان جلوی قاچاق را گرفت.
به نظر میرسد برای رفع این معضل دیگر نه فرهنگسازی پاسخگوست و نه تشکیل کارگروههای متعدد در وزارتخانهها راه بهجایی میبرند. وقت آن رسیده تا قوه قضائیه با همراهی نیروی انتظامی در اقداماتی ضربتی مانع این فاجعه شوند. شاید در این بین عدهای هم متضرر شوند اما اگر میخواهیم در تحقق شعار حمایت از کالای ایرانی راه به جایی بریم چارهای جز کنترل و نظارت بیشتر بر واردات بهویژه از نوع چمدانی نداریم.