گروه فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: ویلیامز که بیشتر با نگارش نمایشنامه «اتوبوسی به نام هوس» در جهان ادبیات شناخته می‌شود، در ۱۹۵۲ داستان کوتاه «زن تابستانی» را نوشت؛ ماجرای یک استاد دانشگاه آمریکایی که تابستان هر سال به رم می‌رود تا زنی را که نخستین بار هنگام کار کردن در خیابان دیده، ملاقات کند. هر چند در گذر سال‌ها درمی‌یابد حس دشمنی مردم نسبت به آمریکایی‌ها در حال بیشتر شدن است.
«زن تابستانی» که نزدیک به ۷۰ سال منتشر نشده بود، در آرشیو کتابخانه هاوتن دانشگاه هاروارد آمریکا پیدا و این هفته در نشریه استرند چاپ لندن منتشر شد. اندرو گالی، دبیر اجرایی استرند درباره این داستان کوتاه ویلیامز می‌گوید: «نمی‌دانم چرا او هرگز برای انتشار این متن زیبا قدمی برنداشته بود. چاپ نشدن این داستان یکی از انبوه معماهای ادبی است که سال‌ها ذهن من را درگیر خودش کرده بود و حالا دیگر حل شده است.»
داستان کوتاه «زن تابستانی» برشی است از ماجراهای کشوری که همچنان در حال بیرون آمدن از پیامدهای جنگ جهانی دوم است و در این میان دیگر روی خوش به آمریکایی‌ها نشان نمی‌دهد. قهرمان داستان که در هر سفر به ایتالیا با عبارت «سلام جو» روبه‌رو می‌شد، رفته‌رفته «یانکی برگرد به خانه» و «کوکو» را می‌شنود؛ کنایه‌ای به سلاح زیستی کوکوباسیل که گفته می‌شد ارتش آمریکا در جنگ با کره شمالی از آن بهره برد.
ویلیامز که زاده می‌سی‌سی‌پی بود، در چند نوشته دیگر خودش به ایتالیا و مردم آن پرداخته است؛ از جمله در نمایشنامه «خالکوبی گل سرخ» درباره بیوه‌ای به نام سرافینا از اهالی سیسیل و رمان «بهار رمی خانم استون» درباره یک بانوی سالخورده آمریکایی که به رم می‌رود.
نویسنده سرشناس آمریکایی یک بار پس از ورود به خاک ایتالیا نوشته بود: «احساس می‌کنم حالم معجزه‌آسا بهتر شده است. آفتاب می‌تابد و لبخند بر چهره ایتالیایی‌ها پیداست.» با این حال، قهرمان «زن تابستانی» چهره‌ای دیگر از مردم ایتالیا به تصویر کشیده که چندان هم دوستانه و با لبخند نیست.