هنرآنلاین: در سال‌های پس از انقلاب اسلامی، فروغ فرخزاد و احمد شاملو ممنوعه‌های شعر معاصر در رسانه‌های رسمی بوده‌اند. فروغ از آن جهت که سراینده "دیوار" و "اسیر" و "عصیان" است و زندگی پرماجرای او خط قرمزهای زندگی زن ایرانی را شکسته است و شاملو از آن جهت که فارغ از شعرهایش، همواره رهبری جریان اپوزیسیون ادبی را عهده‌دار بوده و هیچ‌گاه از در سازش درنیامده بود.
به همین دلیل، تحلیل‌های رسانه‌های رسمی درباره تاریخ ادبیات معاصر و شاعران بزرگ فارسی در روزگار ما اغلب از نام این دو شاعر خالی بوده است. سال‌ها از شاعران نوگرای معاصر سخن گفته‌اند بی‌آنکه نقش و تأثیر شاملو و فروغ را به‌عنوان شاعرانی صاحب‌سبک و جریان‌ساز در شعر نو فارسی بررسی کنند. هنوز در کتاب‌های درسی دبیرستان وقتی شعر سپید را به‌عنوان گونه‌ای از شعر نو که شاملو مبدع آن است، معرفی می‌کنند، شعر علی موسوی گرمارودی را مثال می‌زنند. صدا و سیما شعر شاملو را نمی‌خواند و در برنامه‌های تخصصی شعر، تا‌کنون از همه شاعران گذشته و امروز سخن به میان آمده است به جز شاملو و فروغ.
پس از آنکه چند سال پیش رهبر معظم انقلاب در جلسه‌ای گفتند که "فروغ به اعتقاد من عاقبت خیر شد" قدری از تندی نگاه رسمی به شعر فروغ کاسته شد. تلویزیون در برنامه "نقد شعر" قسمتی را به بررسی و تحلیل شعر فروغ فرخزاد اختصاص داد و بسیاری از دوستداران شعر فروغ یا آنها که شعر را جدای از شخصیت شاعر می‌بینند، با استناد به سخنان رهبری کوشیدند تا اندکی از حق مغفول‌مانده فروغ گذارده شود.
رهبر انقلاب اهل شعر و شاعری است و از سال‌های جوانی سابقه دوستی و آشنایی با بزرگان شعر معاصر را دارد؛ چه نوگرایانی مثل مهدی اخوان‌ثالث و محمدرضا شفیعی‌کدکنی، چه سنت‌گرایانی مثل امیری فیروزکوهی و مظاهر مصفا، چه شاعران نسل انقلاب که همواره مورد توجه ایشان بوده‌اند و جلسه‌های سالانه دیدار ایشان با شاعران از دوره ریاست‌جمهوری تا به امروز تعطیل نشده است. نظر ایشان درباره شعر نیز فارغ از نظر شخصی و کارشناسی که حاصل انس با شاعران گذشته و امروز است، به‌دلیل جایگاه رهبری برای رسانه‌های رسمی و نهادهای حکومتی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گرفته تا صدا و سیما و... فصل‌الخطاب است.
حالا ساعتی از دیدار رهبر معظم انقلاب از نمایشگاه کتاب گذشته است و عکس‌های ایشان که کتاب گزیده شعرهای شاملو را در دست دارند، در شبکه‌های اجتماعی دست به‌دست می‌شود. عکسی که انگار "پیامی در راه" دارد. پیامی که می‌گوید مواضع سیاسی شاملو را باید از جایگاه ادبی او جدا کرد و حق او را به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین شاعران معاصر ادا کرد. حالا پس از سال‌ها انگار وقت آشتی با شاملو رسیده است.
این یادداشت در روزنامه همشهری منتشر شده است.