سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: آفاق شوهانی، شاعر معاصر گفت: شاعران نوپای ما به آرا و افکار شاعران پیشکسوت و معاصرشان دسترسی ندارند و با وجود فضای مجازی و اینترنت ناگهان شاعر جوانی، ترانه سرا می‌شود یا به رشته‌های دیگر هنر مانند نقاشی و خطاطی رو می‌آورد.
او ادامه داد: فضای مجازی با وجود تاثیر بسیار خوبش بر زندگی ما، شتاب زدگی و تا حدودی سردرگمی را به ارمغان آورده است. مثلا بعضی شاعران سراغ شعر بیناژانر رفته‌اند، خالق اثر هنری خاصی نشده‌اند و شعرشان را هم گم کرده‌اند و این حاصل دقت در فضای غول آسای مجازی است بی آنکه توجه داشته باشند که یافته‌های هنرمندان غربی پیشینه‌ای چند ساله دارد.
شوهانی گفت: شما اگر به روزنامه‌ها، مجله‌ها و ماه‌نامه‌ها نگاهی بیندازید، صفحه اختصاصی شعر نداریم یا جلسات شعر خوانی و نقد شعر در فرهنگسراها برگزار نمی‌شود. به نظر می‌رسد اصحاب جامعه شعری اگر هم توجهی به شعر نشان می‌دهند صرفا شعر کلاسیک و قالب‌های کهن شعر فارسی است شعر بعد از نیما دیده نمی‌شود و برای شعر سپید که اصلا بهایی قائل نیستند. ادیبان انجمن نشینی هم هر ازگاهی بخواهند به شعر سپید تفقدی نمایند خوب و بد را یک کاسه می‌کنند و می‌فرمایند این نثرهای ادبی سخیف چیست؟
او ادامه داد: در حوزه شعر سپید هم کسانی هستند که بر ساختار و زیبایی شناسی شعر سپید احاطه دارند اما شرح آن شعر چون نتیجه‌اش برجسته نمودن شاعر آن است از موقعیت اقتصادی و منافع مادی‌شان می‌ترسند و بسیار ساده از کنار آن شعر و شاعر می‌گذرند.
شوهانی در ادامه درباره مشکل نشر کتاب‌های شعر در ایران گفت: این موضوع به وضعیت نشر و بحران مالی ناشران برمی‌گردد. البته باید بگویم کتاب شعری که نمی‌تواند در فضای فکری جامعه ما نشو و نمو کند و مثل هر کتاب خوبی فاش شدن رموزش به دست آیندگان است به طور طبیعی به مشکل چاپ برمی‌خورد.
او در پایان گفت: از طرفی کلاهمان را هم قاضی کنیم؛ ناشر نمی‌تواند با وجود بحران مالی‌اش برای این دست آثار سرمایه‌گذاری کند. این دست آثار باید توسط رسانه‌ها و مطبوعات شناسایی و معرفی شوند تا متقاضی داشته باشند و آنگاه عرضه کنندگان پا به میدان بگذارند.