سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: ابوالفضل پاشا، شاعر و منتقد درباره رونق کتابهای شعر موسوم به جریان "ساده نویسی" می‌گوید: "فروش" زمانی مطرح است که ما در یک قیاس تاریخی به یک نتیجه گیری خوب برسیم. کتابهای به ظاهر شعر یا به تعبیر براهنی "خر رنگ کنی" که به چاپ چندم می‌رسد تیراژشان چند تاست؟ دست بالا هزارتاست.
او گفت: وقتی کتابی از مارکز در زادگاه او با تیراژ یک میلیون چاپ می‌شود و بدون اینکه تبلیغ دولتی پشتوانه‌ی آن باشد یا نهادی بخواهد مردم را تشویق یا تهییج کند، مردم به شکل خودجوش انتشار یک میلیونی کتاب را جشن می‌گیرند، در چنین حالتی می‌توانیم به این استقبال نان "فروش" بگذاریم، چون هم مردم می‌خواهند، هم نویسنده تکلیفش را می‌داند، هم ناشر. ما اگر هزار بار هم این کتاب‌هایمان 1000 نسخه‌ای منتشر شود، نتیجه‌اش می‌شود یک میلیون.
پاشا ادامه داد: چاپ اول کتابهای شعر ما در دهه‌ی پنجاه با احتساب جمعیت سی و شش میلیونی ایران با شمارگانی در حدود سه هزار نسخه منتشر می‌شد. الان که جمعیت کشور تقریبا دو برابر شده باید شش هزار تا شود وانگهی باید توجه کنیم که معرفت و دانش مردم هم بالا رفته و ما باید حتی انتظاری بیش از شش هزار تا داشته باشیم، در حالی که الان شمارگان کتابهای ما رسیده به هزار یا پانصد و حتی سیصد نسخه. پس این فروش که شما از آن صحبت می‌کنید نمی‌تواند معیار شایان توجمی باشد، از این گذشته، خیلی از شاعران را می‌شناسم که جزء گروه ساده نویس هم نیستند و کتابشان فروش دارد. پس ما برای ارزیابی شعر این دوره نمی‌توانیم صرفا به میزان فروش توجه کنیم.
نویسنده کتاب "حرکت و شعر" توضیح داد: البته فروش بالا هم متوجه همه‌ی اعضای این طیف نیست. فقط آن‌ها که نامی‌ترند کتابشان فروش دارد. اما شاعران جوانی که این راه را آگاهانه یا ناآگاهانه طی می‌کنند باید با اندوخته‌های بانکی خودشان کتابشان را چاپ کنند و بعد هم باید کتابشان را به این و آن هدیه بدهد. پس معمای فروش یا عدم فروش در مجموع نمی‌تواند ما را به جایی رهنمون شود.
پاشا گفت: یک نکته مهم را نیز بیفزایم: مردم ایران مردم چندان به روزی نیستند و بیشتر اوقات طبق زمان پیش نمی‌روند. البته استثناء هم داریم. وقتی مردم در دوره‌ی بعد از انقلاب، کتابهای موسوم به جلد سفید را می‌خریدند، شوق خواندن داشتند، اما آن دوره یک دوره‌ی کاملا استثنایی بود و مردم ایران در اغلب وق‌ها چنین تجربه‌هایی را برنتافته‌اند. به قول براهنی در کتاب طلا و مس، می‌بینیم شعر شهریار از شعر شاملو پرفروش تر است، طرفدارش هم بیشتر است چون جامعه ما جامعه‌ای سنتی است. شاعر مجموعه شعر "واژه‌ها به همین منوال" در پایان گفت: شعر ساده یا همین انشاهای دم دستی دوستان اگر چه گاهی اوقات زیباست ولی من فکر می‌کنم شاعر امروز هم، اگر راهی جز راه نیما را طی کند به قهقرا رفته.