سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: "آ"، رمان تازه لیلا صادقی که بهار 1397 از سوی انتشارات مروارید به بازار آمد، درباره شخصیتی به نام "آ" است که به صورت تصادفی با ازدحام جمعیت در میدانی به نام آ مواجه می‌شود. در این ازدحام در برخورد با شخصیت‌های متفاوت، داستان‌های متفاوتی شکل می‌گیرد که نقطه اشتراک شخصیت‌های تمام این داستان‌ها از جمله پروانه، بهزاد، فرناز یا فرهاد، لیلا و بسیاری دیگر با شخصیت اصلی، وجود اولین حرف الفبا در نام آن‌هاست که همین حرف مشترک، باعث سرنوشتی مشترک برای همه آن‌هایی می‌شود که بخاطر حضور خود در میدان آ وارد قلمروی این داستان می‌شوند.
رمان در ساختار فرهنگ لغت با مدخل آ به روایت داستان‌ها می‌پردازد. در مقدمه رمان مدخل‌های متفاوتی از شیوه‌های متفاوت تلفظ و کاربرد آ وجود دارد که همانند لغت‌نامه به معرفی شخصیت‌ها به مثابه واژه می‌پردازد، سپس در سرفصل‌های رمان که از ساختار مراحل تبدیل کرم ابریشم به پروانه استفاده می‌شود، به صورت مینی‌مال داستان‌های درظاهر غیرمرتبط روایت می‌شوند، از جمله تجاوز به دختری به نام ابریشم از سوی همکارش، سقط جنینی به نام لیلا بخاطر ابتلای مادرش پروانه به سرطان، نفرت بهزاد از پدرش بخاطر ترک آن‌ها در کودکی، مشکلات جنسیتی فردی به نام فرهاد که خود را فرناز معرفی می‌کند و درنهایت دختر یا پسری به نام آزاده یا آزاد که هیچ وقت به دنیا نمی‌آید. همه وقایع این داستان‌ها در میدان آ رخ می‌دهند و تمام شخصیت‌ها در حرف نمادین آ با یکدیگر در اشتراک هستند. رمان در لحظه‌ای که فردی تصمیم می‌گیرد خودش را از بالای ساختمان سیمانی بلندی در وسط میدان به پائین پرتاب کند، آغاز می‌شود، با تجمع مردم برای تماشای این سقوط ادامه پیدا می‌کند و درنهایت با خودکشی آن فرد به پایان می‌رسد که همزمان می‌شود با مرگ آ که شخصیت اصلی داستان بود، اما به دلیل حضور پر رنگ شخصیت‌های فرعی، به پس‌زمینه رانده شده بود. آ در انتهای رمان در حین عبور از زیر پل عابر پیاده با یک ماشین تصادف می‌کند و دچار سکته مغزی می‌شود که در آینده از او تنها لکه‌ای بر روی آسفالت خیابان برجای می‌ماند و سپس کتاب با مدخل بعدی، یعنی ب تمام می‌شود که گویا قرار است در جلدهای بعدی و یا در ذهن مخاطب روایت شود.
لیلا صادقی که تحصیلات خود را در مقطع دکتری زبانشناسی با گرایش ادبی و شناختی در سال 1394 در دانشگاه تهران به پایان رسانده است، بیست سالی است در عرصه‌های متفاوت ادبی و حوزه‌های انتقادی فعالیت می‌کند و داستان‌هایی که پیش‌تر از او منتشر شده‌اند، عبارتند از: ضمیر چهارم شخص مفرد (1379)، وقتم کن که بگذرم (1381)، اگه اون لیلا است، پس من کی‌ام؟ (1381)، داستان‌های برعکس (ابررمانی به همراه سی دی) (1388) و پریدن به روایت رنگ (1393).
همچنین دو مجموعه شعر-داستان از او منتشر شده است که عبارتند از: از غلط‌های نحوی معذورم (1390)، گریز از مرکز (1393). از جمله مشخصه‌های سبکی آثار داستانی لیلا صادقی می‌توان به برجستگی پیرامتن‌ها برای روایت، تلفیق شیوه‌های کلامی و تصویری برای روایت، بی‌نام بودن دلالت‌مند شخصیت‌های داستانی و یا تبدیل نام به بخشی از داستان، استفاده از ساختارهای زبانی برای ساختن جهان داستان، بهره‌گیری از ساختارهای چندگانه و تلفیق چندساختار در یک ساختار، فراروی از شکل مرسوم داستان‌نویسی و تبدیل روی جلد به بخشی از اثر، تغییر مفهوم روی جلد، استفاده از ظرفیت‌های نشانه‌شناسی در شکل‌گیری اثر و تبدیل ساختار به رویه دیگر ساخت مفهومی اثر، تغییر در فرم ساختاری اشیاء و پدیده‌ها برای روایت مانند تبدیل ضمایر ششگانه به چهارگانه در ساختار "ضمیر چهارم شخص مفرد"، تغییر ساختار سیمرغ منطق الطیر و تلفیق آن با هفت خوان رستم در ساختار "گریز از مرکز" و غیره.
همچنین کتاب‌ها و مقالات بسیاری از او در زمینه نشانه‌شناسی و چگونگی کاربرد ابزار زبانی در ادبیات به صورت تألیف و ترجمه در دسترس است که از آن جمله عبارتند از: کارکرد گفتمانی سکوت در روایت داستان، درآمدی بر شعرشناسی شناختی و غیره.