به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی سازمان هنری رسانه‌ای اوج، در این مراسم که عصر دیروز در نخلستان سازمان اوج برگزار شد، ابتدا احمدرضا درویش درباره مرحوم ملاقلی‌پور گفت: برخی آدم‌ها صحنه زندگی‌شان تغییر می‌کند اما حذف نمی‌شوند در حدی که آدم شماره تماس آن‌ها را پاک نمی‌کند. من هنوز شماره تلفن وی را پاک نکرده‌ام و این مسئله دلیل دارد.
ملاقلی‌پور گفت: ملاقلی‌پور ظاهر و باطنش یکی و با خود صادق بود. اگر چه در ظاهر انسانی جدی و خشن به نظر می‌رسید اما درونی دریایی داشت. او در عرصه دفاع مقدس پیشتاز است و به خوبی و زیبایی این دوران را به تصویر کشید.
کارگردان فیلم دوئل خاطر نشان کرد: دغدغه ملاقلی‌پور دغدغه وسیعی بود. او یک انسان معترض، دغدغه مند و متعهد بود اما اعتراض او به رعایت نشدن ارزش‌ها بود و این اعتراض در فیلم‌هایش کاملاً مشهود است. ملاقلی‌پور در فیلم‌هایش اعتراض می‌کند اما در پایان فیلم چراغ‌هایی را روشن می‌گذارد و این گواه متعهد بودنش است.
منوچهر محمدی: کاغذبازی‌های اداری فرصت ساخت فیلم‌های بیشتر را از آقا رسول گرفت
در ادامه این مراسم منوچهر محمدی تهیه کننده فیلم سینمایی «میم مثل مادر» گفت: افتخار داشتم در آخرین کار رسول با وی همکاری داشته باشم؛ اثری که هنوز بعد از گذشت ده سال می‌توان با لذت آن را تماشا کرد، چون هر آنچه در آن دیده می‌شود عشق و علاقه است. اما افسوس که فرصت نشد در «عصر روز دهم» با وی همکاری مجدد داشته باشیم چون اگر این اتفاق رخ میداد معتقدم اثری تحسین‌برانگیز در حوزه فیلم‌های عاشورای خلق می‌شد.
محمدی افزود: حدود دو هفته با وی در سفری به کربلا همسفر بودم؛ در این مدت بسیاری از نکات را فهمیدم که سال‌ها دوستی من با رسول آن را برای من مشخص نکرد؛ آن هم اینکه وی عاشقانه اباعبدالله(ع) و عاشورا را دوست داشت اما این عشق خود را به صورت شعار فریاد نمی‌زد بلکه در کارش آن را نشان میداد؛ به همین دلیل می‌گویم اگر «عصر روز دهم» تولید می‌شد کاری خیره‌کننده در حوزه عاشورا ساخته شده بود.
این تهیه‌کننده سینما با بیان اینکه در دوران حیات ملاقلی‌پور سختی‌های بسیاری بر وی رفت گفت: رسول حداقل می‌بایست ۴ یا ۵ فیلم بیشتر از آن چیزی که هم‌اکنون ساخته، کارگردانی می‌کرد اما همیشه وی درگیر کاغذبازی‌ها بود که سرعت فیلمسازی وی را کند می‌کرد. برای همین هم‌اکنون از مسئولان وزارت ارشاد تقاضا دارم که کم کاری‌های خود در زمان حیات رسول را جبران کرده و با حمایت از پسرش که فیلمساز خبر‌ه‌ای است از راه و آرمان‌های ملاقلی‌پور حمایت کنند.
تهیه کننده فیلم «میم مثل مادر» در بخش دیگری از سخنانش گفت: هرگاه یاد لحظاتی که در ساخت این فیلم با رسول ملاقلی‌پور تجربه کردم، می‌افتم، اشک در چشمانم حلقه می‌زند، چون می‌دیدم چگونه وی عاشقانه با کودکان معلول رفتار می‌کند، وی با خنده بچه‌ها می‌خندید و با گریه‌هایشان اشک می‌ریخت.
محمدی با تاکید بر اینکه‌ای کاش حمایت‌ها از رسول ملاقلی‌پور به بعد از فوت وی مختص نمی‌شد، گفت: چرا ما باید در سینما به گونه‌ای عمل کنیم که تنها بعد از مرگ هنرمندان به یاد آن‌ها بیفتیم؛ آن هم سینماگرانی نظیر رسول ملاقلی‌پور که با عشق به انقلاب و اسلام وارد هنر شدند، پس از رفتار گذشته خود درس بگیریم و در ادامه هنرمندانی که دغدغه انقلاب دارند جدی گرفته و از فعالیت‌هایشان حمایت کنیم.
در ادامه این مراسم فیلم مستند کوتاهی از رسول ملاقلی‌پور به کارگردانی پوریا آذربایجانی نمایش داده شد و پس از آن‌هادی حجازی‌فر که سابقه همکاری با رسول ملاقلی‌پور را بعنوان بازیگر فیلم مزرعه پدری داشت در سخنانی کوتاه درباره زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور صحبت و به بیان خاطره پرداخت.
هم‌چنین جمشید‌هاشم‌پور که معمولاً در محافل سینمای کمتر حضور دارد و اصلاً هم اهل گفت‌وگو نیست و انتظار می‌رفت در این مراسم صحبت‌های مفصل و جالبی از همکاری‌اش با رسول ملاقلی‌پور شنیده شود، متن کوتاهی را قرائت کرد که در آن ضمن تسلیت دوباره برای فقدان این فیلم ساز اشاره شده بود که این بازیگر با رسول ملاقلی‌پور در پنج پروژه سینمایی همکاری داشته که در جشنواره‌های مختلفی مورد تقدیر قرار گرفته است.
شورجه: اگر الان هم زنده بود، تغییری نکرده بود
جمال شورجه نیز در سخنانی یاد و خاطره زنده یاد ملاقلی‌پور را گرامی داشت و گفت: ایشان شخص مشاوره پذیری بود علی‌رغم اینکه گنجینه اطلاعات و ذوق هنری بود. من توفیق داشتم دستیار ایشان بودم در فیلم «پرواز در شب» بودم که زنده یاد سلحشور هم نقش نریمان را در آن ایفا کرد و شبانه روز با هم بودیم آن هم در شهرکی که شبیه به امروز نبود. رسول بنیان‌گذار دفاع مقدس و ترکیب دفاع مقدس و مذهب بود.
وی تصریح کرد: او اهل صحبت بود و اگر الان هنوز هم زنده بود، تغییری نکرده بود و حقیقتاً مانند شیشه بود که می‌توان او را دید. توفیق نبود سینما از وجود ایشان بهره ببرد و در نهایت تشکر می‌کنم از عزیزانی که این محفل را فراهم کردند.
گلایه علی ملاقلی‌پور از برخی شیطنت‌ها
علی ملاقلی‌پور در بخش پایانی برنامه گفت: 10 سال از فوت پدر گذشت و خوشحالم که شخصیت ایشان درست توصیف شد. همه دوستان ایشان تلاش کردند که ایشان درست تصویر و توصیف شود اما برخی شیطنت کردند و صحبت‌های پدر را در مقابل فیلم رستاخیز قرار دادند. من صحبت‌های پدر را در یک برنامه تلویزیونی به ایشان رساندم اما ایشان از انتشار این برنامه پرهیز کردند. خیلی دوست داشتم در این سال‌ها آثار پدرم نقد و بررسی شود و معتقدم کاراکتر فیلمسازی پدرم قابل نقد است.
جواد طوسی: سینمای امروز فاقد آرمان خواهی و عدالت خواهی است
جواد طوسی منتقد و کارشناس سینمای ایران نیز در انتهای مراسم گفت: اگر به کارهای رسول ملاقلی‌پور دقت کنیم و حال امروز سینما را ببینیم، جای خالی ایشان را بیشتر احساس می‌کنیم. بدا به حال هنرمندی که به طبقه خودش پشت کند. رسول یکی از هنرمندان دغدغه‌مندی بود که هویت، شناسنامه و پایگاه اجتماعی‌اش را در تمام آثار او می‌توان دید. حس عدالت‌خواهانه در آثار ملاقلی‌پور بار معنایی متفاوتی دارد.
وی در پایان گفت: او در انتقال این حس متفاوت با حاتمی‌کیاست اما فصل‌های مشترکی نیز دارند. امروز شاهد فقدان آرمان خواهی و عدالت‌خواهی پایمردانه در آثار سینمایی هستیم. امیدوارم فیلمسازان نسل او این عدالت خواهی را در آثارشان زنده کنند و رنگ دیگری به سینما ببخشند زیرا خلاء این نوع آثار دیده می‌شود و جامعه خلع سلاح شده است.
گفتنی است در انتهای مراسم لوح یادبود و هدایایی سوی سازمان فرهنگی رسانه‌ای اوج به پاس یک عمر فعالیت در سینما به جمشید‌هاشم‌پور توسط همسر ملاقلی‌پور اهدا شد و برای اهدای لوح تقدیر و هدیه دهمین سالگرد فقدان زنده یاد ملاقفلی‌پور نیز هدیه‌ای از سوی سازمان هنری رسانه‌ای اوج توسط احمدرضا درویش به همسر ملاقلی‌پور اهدا شد.
احمدرضا درویش، جمشید‌هاشم‌پور، جواد اردکانی، محمدرضا فرهنگی، احسان محمدحسنی، حبیب والی‌نژاد،هادی حجازی‌فر، جمال شورجه، علی شاه‌حاتمی، منوچهر محمدی، پوریا آذربایجانی، جواد طوسی و... از جمله چهره‌های حاضر در جلسه بودند.