گروه سینما هنرآنلاین: هنوز سال نو نشده و دو ماهی بیشتر از افزایش قبلی قیمت بلیت نگذشته که باز حرف از افزایش قیمت بلیت سینماست. همایون اسعدیان سخنگوی شورای صنفی نمایش در گفت‌وگو با ایرنا پس از اعلام امکان فعالیت شبانه سینماها از تغییر نکردن قیمت بلیت‌ها تا «قبل از عید فطر» صحبت کرد؛ اما نکته اینجاست که مگر تا عید فطر چقدر فاصله زمانی داریم و در این مدت اقتصاد چه تحولی را در سطح خانواده‌ها تجربه خواهد کرد تا بتواند از پس تغییر قیمت کالایی فرهنگی آن هم بدون اولویت در سبد مخارج خانواده، برآید؟ آیا متولیان افزایش قیمت بلیت سینما، به ریزش تعداد مخاطبان هم اندیشیده‌اند. آیا کم شدن تعداد مخاطبان منافی افزایش درآمد سینما نخواهد بود؟
در 16 دی 402 محمد صابری سخنگوی انجمن سینماداران در گفت‌وگویی جهت استدلال برای افزایش قیمت بلیت گفت: درست است که درباره افزایش یک روز به روزهای فروش نیم‌بهای بلیت، نظر صنف سینماداران هم کسب شد و با موافقت ما این اتفاق افتاد اما واقعیت این است که هزینه‌های سینماداری بسیار بالا رفته است. زمانی که بلیت سینما ۳۰ هزار تومان بود، قیمت چیپس و پفک در پردیس کورش ۱۵ هزار تومان بود. امروز قیمت همان چیپس و پفک ۶۰ هزار تومان شده اما قیمت بلیت سینما هم ۶۰ هزار تومان است!
با دقتی گذرا حداقل دو گزاره در استدلال صابری جای بررسی و صحبت دارد. اولین گزاره بالا بودن هزینه‌ی سینماداری است. در اینکه اقتصاد به شکلی است که هر صنعت و فعالیت اقتصادی‌ای در مخارج با بحران دست و پنجه نرم می‌کند جای بحث و فصل ندارد و بی‌شک انکارناپذیر است. گزاره دوم قیاس بین افزایش قیمت چیپس و پفک با میزان افزایش قیمت بلیت در زمان یکسان است.
فیلم سینمایی ماهیتا کالایی فرهنگی است که با وجود شرایط اقتصادی موجود، کیفیت آثار سینمایی، نبود حق کپی‌رایت و امکان دسترسی به فیلم‌های خارجی و حتی داخلی با کیفیت بالا در بستر مجازی، در اولویت بودنش خیلی توجیه اقتصادی‌ای برای خانواده متوسط رو به پایین جامعه ندارد و نخواهد داشت. و اصولا قیاس بین صنعت سینما با صنعت تنقلات درست نخواهد بود و شأن سینما این نیست. یک لحظه به این فکر کنید در این قیاس و انتخاب کدام کفه‌ترازو سنگین‌تر خواهد بود و عمق فاجعه را بسنجید.
به فرض یک خانواده 4 نفره با کف حقوق وزارت کار را در نظر بگیرید. این خانواده در هر بار رفتن به سینما با بلیت 60 تومانی، خرید یک پفک یا چپس خانواده و یک بطری آب حدودا 300 تا 400 تومان هزینه خواهند داشت. این هزینه را بگذارید کنار کرایه خانه، پوشاک، تحصیل و خوراک آیا رفتن به سینما را در اولویت قرار خواهند داد؟
سینما به عنوان بستری که هدفش تولید خوراک فرهنگی مرغوب با سطح کیفی بالایی برای جامعه است و در کنار این امر نشاط جمعی امنی را برای خانواده‌ها و جامعه فراهم می‌کند در صورتی که به علت هزینه‌بر شدن از دسترس عموم جامعه خارج شود چه آسیب‌هایی در بر خواهد داشت؟
برمی‌گردیم به گزاره اول که طبیعی بودن مخارج بالای سینماداری بود. نمی‌توان مسئولیت قدرت اقتصادی پایین خانواده را فقط بر دوش سینمادار گذاشت و از او توقع همراهی داشت. سینما بعنوان صنعتی که رزق بخشی از جامعه را تامین می‌کند باید درآمدش کفاف مخارجش را داشته باشد. اینجاست که پای حمایت‌های بالادستی و دولتی میان می‌آید و انتظار می‌رود مسئولان ذی‌ربط در شرایطی که سینمادار و جامعه به عنوان مخاطبان سینما هر دو حال اقتصادی خوبی ندارند، چاره‌اندیشی کرده و از حذف مستعدترین و مرغوب‌ترین محصول فرهنگی‌ای که در ایجاد نشاط جمعی موثر است جلوگیری کنند.
برای احیا و حفظ سینما به مخاطبانش نیازمندیم. با گرانی بلیت سینما از درصد تعداد مخاطبانش کم خواهد شد و درآمد حاصله هم آنچنان که باید و شاید نخواهد بود. معضل اقتصاد ضعیف سینما با گرانی بلیت حل نخواهد شد؛ بلکه سینما را از خانواده‌ها خواهد گرفت.
زهرا عباسی