گروه سینمایی هنرآنلاین: محمد علی در فوریه ۱۹۶۴ جوانی ۲۲ ساله بود با نام کاسیوس کلی از لوییزویل کنتاکی و برای اولین بار ادعا کرد «من بزرگ‌ترینم.» این پیش از قاپیدن عنوان قهرمانی جهانی از سانی لیستن و اولین مورد از قهرمانی‌های سه‌گانه او در بوکس سنگین‌وزن دنیا بود.
گرچه اندکی پس از بیرون آمدن جمله «من بزرگ‌ترینم» درست بودن آن به جهان ثابت شد اما نمایش مستندی چهار قسمتی از شبکه پی‌بی‌اس به کارگردانی کن برنز، مستندساز نامدار و تحسین‌شده آمریکایی نشان می‌دهد مشتزن بزرگ تاریخ برای رسیدن به جایگاه «بزرگ‌ترین» بسیار کوشیده و همزمان در چند جبهه جنگیده است. «محمد علی» تلاش کرده است تا آنجا که می‌شود زندگی پرحاشیه و جنجالی محمد علی را از زاویه‌هایی تازه و ناگفته روایت کند.
رشیده علی که یکی از هفت دختر بازمانده از مشتزن بزرگ آمریکایی است و به گفته برنز بیشترین شباهت‌های اخلاقی را به پدرش دارد، می‌گوید: «زندگی پدر من چندان هم آسان نبود. چند بار جدا شد، بارها عقب‌نشینی کرد، با دیوان عالی آمریکا درافتاد و از زندگی خود گذشت تا مردمش بتوانند آزاد زندگی کنند.» تولید مستند «محمد علی» شش سال زمان برده و برنز آن را با همکاری دخترش سارا و دیوید مک‌ماهون با استفاده از ۴۰ سال آرشیو شخصی محمد علی ساخته است.
نمایش این مستند چهار قسمتی در زمانه‌ای که یک دگردیسی بزرگ فرهنگی در آمریکا در حال رخ دادن است، می‌تواند یک رویداد مهم باشد. رشیده علی می‌گوید: «امیدوارم این مجموعه پدر من را به نسلی معرفی کند که با گذشتگان آشنا نیستند و نمی‌دانند چه کسانی به مسئولیت اجتماعی خود عمل کرده‌اند. این مرد همیشه از گوشه آرام خود بیرون می‌رفت و با اینکه از شهری کوچک آمده بود، ناگهان وارد جریان اصلی شد. حتی در ۲۰ سالگی هم می‌خواست دنیا را دگرگون کند و گمان می‌کرد دیگر این جایگاه را نخواهد داشت.»
به گفته رشیده، محمد علی با نژادپرستی شدید و خشونت پلیس و اسلام‌هراسی مردم روبه‌رو بود؛ مشکلی که امروز هم فرزندان و نوادگان علی و مسلمانان آمریکا و جهان با آن درگیرند. هر چند علی امروز نیست تا با این موارد مبارزه کند اما راه را به کسانی که می‌خواهند، نشان داده است. یکی از مهم‌ترین رویدادهای زندگی محمد علی هم کشته شدن بیرحمانه امت تیل ۱۴ سال در ۱۹۵۵ در می‌سی‌سی‌پی بود که او را واداشت بیش از گذشته برای به دست آوردن حقوق مردم به ویژه سیاهان بکوشد.
رشیده علی هم به گونه‌ای دیگر نقش خود را در ادامه دادن راه پدر ایفا کرد و دو کتاب درباره زندگی کردن با پارکینسن نوشت؛ یک بیماری مرگبار که محمد علی ۳۰ سال با آن زندگی کرد و سرانجام پنج سال پیش از دنیا رفت. نیکو، فرزند رشیده هم مانند پدربزرگ و خاله‌اش لیلا مشتزن شده است: «آنها با هم درباره مشتزنی حرف می‌زدند. به نظرم پدر من مشتزنی را انتخاب نکرد، بلکه خودش انتخاب شد. او این ورزش را ابزاری می‌دانست برای انجام دادن کارهای خوب.»