به گزارش هنرآنلاین به نقل از ایسنا، در ماه‌های گذشته که سینماها تعطیل بودند، خبرهایی شنیده می‌شد از اینکه صاحبان برخی سینماها به ویژه آن‌هایی که تک منظوره بوده و با یکی دو سالن فعالیت داشتند، به فکر تعطیلی، فروش یا حتی تغییر کاربری افتاده‌اند و این مسئله درباره چند سینمای قدیمی تهران بیشتر مطرح بود.
آذرماه همین امسال خبر حکم تخریب سینما ایران در لاله‌زار سر و صدای زیادی به پا کرد و هنوز معلوم نیست سرانجام این سینمای قدیمی چه می‌شود. بجز آن سینما گلریز (گلدیس) هم که در محله یوسف آباد واقع شده و در ابتدا پاتوق فعالیت‌های هنری مهین و مصطفی اسکویی بوده و بیش از ۶۰ سال قدمت دارد، به دلیل اختلاف میان مالک و صاحب سرقفلی پلمب شده و احتمال تعطیلی و تخریب یا تغییر کاربری آن نیز وجود دارد.
مدتی قبل سینما بولوار در بولوار کشاورز هم که زمانی یکی از سینماهای مدرن تهران بوده تغییر کاربری پیدا کرده و به مرکز همایش‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران تبدیل شده است.
طبق پیگیری‌ها، ملک این سینما در اختیار دانشگاه تهران بود و سرقفلی آن در اختیار مرحوم حکاک که الان به ورثه او رسیده است. اما یکی از مشکلات اساسی بر سر را ه این سینماها همین است که در خیلی از این موارد ورثه توان مالی و یا انگیزه کافی برای نگهداری و سرپا نگه داشتن این سینماها را ندارند.
نمونه این مسئله سینما شهر قشنگ در خیابان جمهوری است که بیش از ۱۰ سال است تعطیل شده و تابستان همین امسال از سوی فرزند مرحوم رضا حجت (مالک)، اعلان فروش این سینمای ۷۰ ساله بر سر در آن نصب شد.
بسیاری از این سینماها به دلیل فرسودگی و متروکه شدن با تخریب و تغییر کاربری مواجه شدند، اما برخی دیگر هم به دلیل رکود سینما و کم بودن تماشاگر رو به تعطیلی می‌روند و در شر ایط فعلی کرونا هم مزید بر علت شده است.
برهمین اساس به تازگی مدیران سینما عصر جدید هم تصمیم به تعطیلی این سینما در خیابان طالقانی گرفته‌اند.
عبدالله علیخان مدیر سینما،با تأیید این خبر به ایسنا می‌گوید: من و آقای فرحبخش ۱۱ سال است که این سینما را خریداری کرده‌ایم، چون سینما علاقه ما بوده، اما الان با این وضعیت نمی‌دانیم باید چه کنیم و برای رسیدن به تصمیمی قطعی آن را تعطیل خواهیم کرد.
او با اشاره به سابقه طولانی فعالیت این سینما و جایگاهی که داشته، معتقد است برای حفظ این سینماهای قدیمی باید فکری اساسی شود.
فعالیت‌های ابتدایی در محل سینما عصر جدید فعلی به دهه ۱۳۲۰ برمی‌گردد و در مقطعی کاملاً تخریب می‌شود و بعد به شکل سینمای فعلی بازسازی می‌شود.