سرویس سینمایی هنرآنلاین: چهارمین روز از جشنواره فیلم فجر ابتدای شیرینی داشت، چرا که همزمان با روز زن و میلاد دخت گرامی پیامبر (ص) شاخه‌های گل رز میان زنان حاضر در جشنواره اهدا شد، اما در میانه روز این شیرینی با تلخی غم از دست دادن علی انصاریان که امسال با فیلم "رمانتیسم عماد و طوبا" در جشنواره حضور داشت، همراه شد که به دلیل ابتلا به کرونا پیش از جشنواره روانه بیمارستان شد و متاسفانه رنگ جشنواره سی و نهم را به چشم ندید تا در نهایت چشم از جهان فروبست.
در نخستین سئانس روز چهارم جشنواره فیلم فجر، فیلم "زالاوا" به کارگردانی ارسلان امیری به روی پرده رفت. فیلمی از آقای نویسنده که در قالب ژانر وحشت به روی پرده رفت تا نخستین اثر سینمایی او باشد. "زالاوا" با بازی نوید پورفرج، پوریا رحیمی سام و هدی زین العابدین قصه مردم یک روستاست که به دلیلی دچار مشکل می‌شوند و استوار پاسگاه باید آن مشکل را حل کند اما در این میان اتفاقاتی رخ می‌دهد که پیش برنده قصه است.
در نشست پرسش و پاسخ فیلم "زالاوا" به کارگردانی ارسلان امیری با حضور کارگردان، سمیرا برادری (تهیه‌کننده)، نوید پورفرج، پوریا رحیمی‌سام، باسط رضایی، فریدون حامدی (بازیگر)، عماد خدابخش (تدوینگر)، محمد رسولی (فیلمبردار)، عباس عباسی (طراح گریم) و محمد‌حسین کرمی (طراح صحنه و لباس)حضور یافتند.
کارگردان "زالاوا" با بیان اینکه همه ما از این قبیل داستان‌ها را شنیده‌ایم، افزود: روزی پدرم برای من خاطره‌ای را تعریف می‌کرد از جدش که جنی را تسخیر کرده بود و آن را به خدمت گرفته بود. شیوه روایت پدرم برای من جذاب شد و تصمیم گرفتم فیلمی با این محتوا بسازم.
امیری ادامه داد: ما در این فیلم وارد مبحث درام شدیم و کاری به مباحث مذهبی این ماجرا نداریم. هدف ما نقد خرافه و به تصویر کشیدن سواستفاده از این قبیل مسائل است.
نوید پورفرج ضمن آرزوی سلامتی برای علی انصاریان درباره حضور در "زالاوا" گفت: سکانسی که عاشقانه شروع می‌شود تا پایان فیلم تداوم دارد و حفظ این راکورد کمی سخت بود. حدود 25 روز ما درگیر سکانس‌هایی بودیم که جلوی در می‌گرفتیم.
او گفت: فیلمنامه بسیار خوب بود و بعد از خواندن آن تصمیم گرفتم که در آن باشم، ضمن این که نقش من در "زالاوا" با دیگر آثارم فرق داشت.
او در پاسخ به سئوالی مبنی بر خرافه‌پرستی مردم کرد، گفت: این خیلی سوال زشت و منزجر کننده‌ای است. این اثر تنها نمادین است و ربطی به مردم کرد ندارد. امیدوارم سوال‌کننده بابت سوال زشت‌اش عذرخواهی کند.
امیری تصریح کرد: فیلم نمادین است و متعلق به تمام افرادی است که باور افراطی دارند.
او گفت: این فیلم، هیبریدی و بین ژانری است. من فیلم را در کردستان ساختم چون آدم در زمین خودش راحت‌تر بازی می‌کند. مردم "کردستان" هنر دوست هستند و برای حضور در فیلم از خودشان اشتیاق نشان می‌دادند.
اما در ادامه و پیش از شروع نمایش دومین فیلم متاسفانه خبر درگذشت علی انصاریان در سالن همایش‌های برج میلاد دهان به دهان گشت و خبر به واقعیت پیوست. بازیکن اسبق فوتبال ایران و بازیگر فعلی سینما و تلویزیون به دلیل ابتلا به کرونا پس از مبارزه‌ای سخت تسلیم تقدیر شد و با وجود آنکه دلش بسیار برای فیلم دیدن در سینما تنگ شده بود اما نتوانست هرگز در سالن سینما بنشیند و فیلمش را همراه با مخاطبان تماشا کند.
دومین فیلم "مصلحت" بود ساخته یک فیلم اولی دیگر؛ حسین دارابی که با همکاری اوج و باشگاه فیلم سوره نخستین فیلم سینمایی‌اش را ساخته است و در آن بازیگرانی چون فرهاد قائمیان، مجید نوروزی، نازنین فراهانی و وحید رهبانی به ایفای نقش پرداخته‌اند. فیلم درباره دادستان تهران آیت الله مشکاتیان است که فرزندش در یک حادثه اقدام به قتل می‌کند و حالا دادستان باید دست به انتخاب میان اجرای عدالت یا نجات جان فرزند بزند.
حسین دارابی کارگردان، محمدرضا شفاه (تهیه‌کننده)، سهی‌بانو ذوالقدر، وحید رهبانی، نازنین فراهانی، امیر نوروزی (بازیگر)، آرش قاسمی (صداگذار)، روزبه رایگا (مدیر فیلمبرداری)، سیاوش کردجان (تدوینگر)در نشست پرسش و پاسخ فیلم حضور یافتند و به دلیل درگذشت علی انصاریان با یک دقیقه سکوت جلسه را آغاز کردند.
وحید رهبانی درباره بازی در این فیلم گفت: زمانی که پیشنهاد این فیلم برایم رسید، برایم جذاب بود و بعد از چند جلسه گفت‌وگو آن را پذیرفتم؛ چراکه تیم خوب و همدلی پای این فیلم ایستادند و باید از تمامی عوامل کار تشکر کنم.
او پس از ارائه توضیحاتی درباره تغییرنام فیلم ادامه داد: سیاسی بودن فیلم، برچسبی است که به این قبیل فیلم‌ها چسبانده می‌شود. این اثر مشخصا درباره "عدالت" صحبت می‌کند و فکر می‌کنم که این موضوع خیلی به فضای امروز ما نزدیک است.
دارابی درباره گریم فرهاد قائمیان و شباهت آن به یکی از شخصیت‌های سیاسی گفت: فیلم ما از یک محور کلی صحبت می‌کند و هیچ کاراکتری را همسان‌سازی نکردیم. گریم فرهاد قائمیان نیز ایده‌ای از چهره آقای گیلانی نبود.
اوهمچنین افزود: مهم‌ترین مسئله در فیلمسازی برای من برقراری ارتباط مخاطب با فیلم بود. فکر کردم سکانس آخر فیلم این‌گونه مورد پسند بیشتر مخاطبان قرار می‌گیرد. برایم مهم بود فیلمی را بسازم که احساسات مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد و با حال خوب از سینما بیرون برود.استراتژی ما این بود که فیلمی درباره دهه‌های گذشته بسازیم که متفاوت از دیگر آثار این‌گونه بوده و پر طمطراق باشد.