سرویس سینمایی هنرآنلاین: سینا حسینپور با مستند "داغ قرهباغ" در بخش ملی چهاردهمین جشنواره بینالمللی فیلم مستند سینما حقیقت حضور دارد.
او در گفتوگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره چرایی پرداختن به این موضوع گفت: مناقشه قرهباغ که مناقشه ارضی بین دو کشور جمهوری آذربایجان و ارمنستان است همواره به دلیل اشتراکات مذهبی و بومی که ما با هر دو کشور داریم، در ایران مورد توجه واقع شده و میشود. نبود اطلاعرسانی درست در طی این 30 سال باعث شد تا اطلاعات جامعهای در این زمینه وجود نداشته باشد که این وضعیت را تبیین کند و مخاطب متوجه شود که دعوا بر سر چیست و چرا این اتفاق رخ داده است، ازاینرو به سراغ آن رفتیم.
او ادامه داد: از سوی دیگر مسئله قرهباغ، همواره دغدغه فکری ارمنیها و آذربایجانیهای ایرانی است و هر دو طرف روی آن حساس هستند. به طبع جریانهای مختلف سیاسی داخلی و خارجی و رسانهها نیز بر این فضا موضع خود را دارند و برخی این فضا را مسموم کرده و برخی دیگر نسبت به شفافسازی آن اقدام میکنند. این در سایهروشن قرار گرفتن موضوع مهمتر از همه به ضرر ما ایرانیان است که کشور خود را دوست داریم. من بهعنوان یک آذری، کشورم را دوست دارم و هرگز دلم نمیخواهد به دلیل موضوعی خارجی تقابلی یا برخوردی بین اقوام کشورم ایجاد شود.
این مستندساز درباره زمان پژوهش و تولید این مستند بیان کرد: پژوهش این مستند بسیار زمانبر بود و از سه سال پیش تحقیقات ما شروع شد. مهمترین مانع و مشکل نیز همین بخش بود چون منابع مختلفی وجود داشت اما مطالب مفید آن بسیار کم بود و این حس خوشایندی برای ما به همراه نداشت، بنابراین به سراغ کتابهایی که در این دو کشور منتشر شده بود رفتیم که باز هم روایت درستی به دست نیاوردیم. درنهایت به سراغ منابع خارجی رفتیم یعنی آثاری که خبرنگاران و نویسندگان انگلیسی و آمریکایی نوشته بودند که اطلاعات بهتر و بیطرفانهای در آنها ثبت شده بود. نشریات ایرانی همان زمان بسیار به کار ما آمد و مجموع این اطلاعات اتفاقات خوبی را رقم زد. در بخش تاریخ شفاهی نیز همکاریهای کمی شکل گرفت، شاید به این دلیل که در درجه اول من یک مستندساز تازهکار بودم و ارتباطات وسیعی نداشتم و دلیل دیگر آن هم این بود که سوءاستفادههایی که پیش از این انجام شده بود، آنقدر بالا بود که مسئولان وقت، کمی میترسند وارد این فضاها شوند و اعتمادی وجود نداشت.
حسینپور در ادامه درباره برگزاری آنلاین جشنواره توضیح داد: برگزاری آنلاین جشنواره از جهتی خوب است چرا که فیلمسازان و علاقهمندانی چون من که در شهرستان ساکن هستیم و نمیتوانستیم به تهران بیاییم این امکان برایمان فراهم شده است که آثار را میتوانیم در خانه ببینیم، اما این اتفاق معایبی نیز دارد که ازجمله آن حذف تعامل میان فیلمسازان است. درواقع ما در سالهای گذشته و در جشنوارههای فیزیکی در حاشیه جشنواره تبادل اطلاعات و شروع دوستیهای جدید را داشتیم که بعضاً به همکاریهای متعدد ختم میشد، اما با این شیوه این امکان از فیلمسازان گرفته میشود و این تعاملها حذف میشوند. از سوی دیگر موفقیت این جشنوارهها به جذب مخاطب بستگی دارد و این که تا چه اندازه میتواند جذب مخاطب کند. برای جشنوارهای که در فضای مجازی و به شکل آنلاین برگزار میشود باید تبلیغات نیز در فضای مجازی باشد. در بسیاری موارد دیدهایم که جشنواره آنلاین بوده است اما تبلیغات آن شهری انجام شده، در این شرایط تبلیغات شهری به کار نمیآید و باید در همان فضای مجازی تبلیغات گستردهای انجام شود و مخاطبان از این جریان مطلع شوند. امیدوارم که در جشنواره حقیقت، برنامهریزی برای تبلیغات به شکل درست و گسترده انجام شود تا بتوان مخاطبان را مطلع و جذب کرد.
این فیلمساز در خاتمه درباره فضای مستند ایران نیز اظهار کرد: به نظرم سینمای مستند پیشرفتهای خوبی به دست آورده است و به یک پختگی خوب نسبت به ده سال گذشته رسیده است و در یک مسیر، دیگر حرکت نمیکند. شاید در گذشته تنها سبک مستندسازی ما، مستندهای کاشفانه بود که یک نفر دوربین در دست میگرفت و به دل ماجرا میزد، اما امروز این سبک کمتر شده است و مستندسازان عمیقتر فکر میکنند. گونههای مختلفی از مستند امروز تولید میشود که یک گام روبهجلوی خوب است. تولید مستند از جهاتی استناد بیشتری نسبت به سینمای داستانی دارد و صراحت بیشتری نیز دارد. درواقع سینمای مستند ابزار مهمتر و قدرتمندتری نسبت به سینمای داستانی است و حائز اهمیت است. پیش از این فرصت نمایش روی پرده سینما برای سینمای مستند چندان وجود نداشت، امیدوارم سینمای مستند با آنلاین شدن اکرانها بتواند از این امکان استفاده کرده و خود را به سینمای داستانی برساند که این جای خوشحالی دارد. اگر پیشرفتها بیشتر شود، فیلمنامههای پختهتری نوشته شود و بهتر بتوانیم با دل مخاطب بازی کنیم، قطعاً نتایج بهتری در سینمای مستند به دست خواهیم آورد.