سرویس سینمایی هنرآنلاین: رضا فهیمی کارگردان جوانی است که با ساخت فیلم‌های کوتاه شناخته شد و با "کودکان ابری" در جشنواره‌های مختلف داخلی و خارجی درخشید. او با فیلم "دوباره زندگی" با حضور شمس لنگرودی و گلاب آدینه اولین تجربه خود را در حوزه فیلم بلند سینمایی پشت سر گذاشت. فهیمی این روزها فیلم کوتاه "سفیدپوش" را آماده اکران دارد و درصدد است دومین فیلم بلند خود را نیز بسازد.
او در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره فعالیت‌های اخیرش گفت: پیش از کرونا فیلم کوتاهی ساختم به نام "سفیدپوش" که فیلمبرداری آن تمام شد. مراحل پس از تولید آن اوایل سال شروع شد و این روزها آماده نمایش شده است. این فیلم نیز در ژانر کودک و نوجوان و در حال و هوای فیلم قبلی‌ام "کودکان ابری" است. به‌زودی پخش بین‌المللی فیلم را آغاز کرده و در جشنواره‌های داخلی و خارجی حضور خواهیم یافت. همان‌طور که گفتم این کار همانند "کودکان ابری" فضای بومی دارد و بازیگران بومی رفسنجان ازجمله دو پسربچه 10- 12 ساله در آن به ایفای نقش می‌پردازند. فیلمنامه بر اساس قصه "نعلبکی پنیر" به قلم محمدصالح اعلا نوشته شده است.
فهیمی در پاسخ به این سؤال که چرا برای ساخت آثارش همواره فضاهای روستایی را انتخاب می‌کند، توضیح داد: جغرافیا را خود موضوع انتخاب می‌کند. معمولاً ایده‌های کوتاهی که به ذهنم می‌رسد در فضای روستایی می‌گذرد و در بعضی موارد روستا به معنای واقعی روستا نیست، بلکه تصویر کلی از جامعه است. در زندگی روزمره وقتی برای تفریح به روستایی وارد می‌شوم حس می‌کنم آنجا زندگی را می‌توان لمس کرد و زندگی در روستا جریان دارد. در روستا بوی نان تازه تنوری به مشام می‌خورد که حاصل تکنولوژی و صنعت نیست و یک بکری دیده می‌شود که من را جذب می‌کند. هرگز خودم را به موضوع تحمیل نمی‌کنم، اما در ایده‌هایی که به ذهنم می‌رسد بستری وجود دارد که بهترین آن برای نمایش، فضای روستایی است.
کارگردان "کودکان ابری" درباره همکاری با کودکان نابازیگر بیان کرد: با بچه‌ها کار کردن سخت است، اما با توجه به این که در زندگی روزمره نیز با آن‌ها ارتباط خوبی دارم کار با آن‌ها برایم سخت نیست. می‌دانم که جلوی دوربین چطور کار می‌کنند و چطور باید از آن‌ها بازی بگیریم. برای خود من لذت‌بخش است و انگیزه ایجاد می‌کند. وقتی بچه‌ای را که هنوز دوربین فیلمبرداری ندیده از یک گوشه شهرستانی می‌آورم تا جلوی دوربین بایستد و استعداد شکوفا نشده‌اش را کشف می‌کنم، برایم لذت‌بخش است. این دو بچه استعدادی هستند که به‌زودی در سینما و تلویزیون دیده می‌شوند. همان‌طور که دو کودک بازیگر "کودکان ابری" امروز در فیلم‌ها و سریال‌های مختلفی حضور یافته‌اند و دیده می‌شوند. من وقتی آثارشان را می‌بینم حال خوبی دارم و حس می‌کنم میوه‌های درختی هستند که من آن را کاشته‌ام. آن‌ها ابتدا هیچ تصوری از فیلم نداشتند و امروز در این فضا کار می‌کنند و دستمزد می‌گیرند. در این کار نیز این دو کودک برای اولین بار است که جلوی دوربین هستند و به بهترین شکل از آن‌ها بازی گرفتم و می‌دانم به‌زودی موقعیت خوبی برای آن‌ها به وجود می‌آید. وقتی از هیچی چیزی می‌سازی جالب و جذاب است. اگر فرصت آن بود در سینمای بلند نیز از نابازیگر استفاده می‌کردم، چرا که حال خوبی به من می‌دهد. اما با توجه به بحث اکران و فروش محدودیت‌هایی وجود دارد که این امکان را از شما سلب می‌کند.
فهیمی درباره فعالیت‌های جدیدش در حوزه نگارش نیز اظهار کرد: در دوران قرنطینه خانگی یک فیلمنامه کمدی با نام "ما همه قاتلیم" با یکی از دوستانم نوشتم که در راستای شرایط امروز است و به‌نوعی به ماجرای کرونا می‌پردازد. ایده خوبی بود که روی آن وقت گذاشتیم، اما خودم آن را نخواهم ساخت و اگر دوستی تمایل داشته باشد در اختیارش قرار خواهیم داد. به‌هرحال در زمان قرنطینه از آنجایی که همه‌جا تعطیل بود بهترین فرصت ایجاد شد تا فیلم ببینیم، کتاب بخوانیم و بنویسیم. بازنویسی این فیلمنامه تا یک هفته آینده به اتمام می‌رسد. همچنین در حال نگارش طرح اولیه دومین فیلم بلند سینمایی‌ام هستم که فضای شهری و ایده‌ای مدرن و جهان‌شمولی دارد. تا شش ماه آینده درگیر نگارش آن هستم و اگر همه‌چیز خوب پیش برود اواخر امسال وارد پیش‌تولید می‌شویم. یک فیلم در ژانر درام روان‌شناختی است. علاقه شخصی من ورای بحث کودک، موضوعات روان‌شناسی و روان‌شناختی است.
او در پاسخ به این سؤال که آیا با اکران آنلاین فیلم‌ها موافق است یا نه، گفت: شخصاً با اکران آنلاین مخالف هستم. زمانی که اکران‌های آنلاین شکل گرفت و صحبت‌هایی مبنی بر ادامه آن شد تا هرکسی تمایل دارد به این شیوه اثرش را اکران کند، ناامیدی تلخ و سیاهی من را فراگرفت. چون سینما را نمی‌شود روی صفحه گوشی و تلویزیون دید. سینما قبل از اینکه صرفاً نمایش فیلم باشد یک تفریح دسته‌جمعی است و از بعد روان‌شناسی یک فیلم را وقتی در خانه می‌بینید با زمانی که در سالن سینما به همراه 200 نفر می‌بینید اثرگذاری‌اش متفاوت است. آن تجربه دسته‌جمعی و خیره شدن به پرده نقره‌ای در فضایی تاریک کاری می‌کند که آدم‌ها نیز جزئی از فیلم می‌شوند. فیلم سینمایی جایش در سینماست. این که بعضی از دوستان و مسئولین به دلیل کمبود سالن یا شرایط نامناسب اکران می‌خواهند این شیوه را ادامه دهند نمی‌دانم، اما نظر من اکران در سینماست. چون سینما جادو می‌کند و شما وارد فضایی می‌شوید که برای دو ساعت فارغ از تمام مشکلات در آن فضا و جغرافیا قرار می‌گیرید و در کنار آن همزادپنداری می‌کنید.
کارگردان"دوباره زندگی" در ادامه و در پاسخ به این که این تجربه درباره فیلم کوتاه رخ داده و شاید بهترین امکان برای دیده شدن آثار فیلم کوتاه باشد، اظهار کرد: فیلم کوتاه خودش یک سینمای مستقل است و تکلیف آن متفاوت است. برای هر پلانش وقت، هزینه و خلاقیت وجود دارد که روی صفحه گوشی جواب نمی‌دهد. تجربه شخصی من این است که فیلم کوتاهی را که با استاندارد سینما ساخته شده است نباید روی صفحه گوشی یا تبلت دید، چرا که اگر همان فیلم را در سالن سینما ببینید متوجه تغییرات آن خواهید شد. ضمن این که دیده شدن به چه قیمتی مطرح است. چرا فیلمی که قرار است روی گوشی موبایل دیده شود باید برایش هزینه دوربین آنچنانی و صدای خوب صرف شود که در خروجی دیده نمی‌شود. زمانی که ما با یک تجهیزات سینمایی می‌رویم سر صحنه و همه تلاش می‌کنند کار حرفه‌ای انجام دهند، این حرفه‌ای بودن با نمایش در پلتفرم‌ها دیده نمی‌شود. نظر من این است که فیلم اگر دیده نشود بهتر از تا بد دیده شود. وقتی مخاطب می‌خواهد فیلم من را ببیند باید برایش ارزش قائل شود و به سالن سینما بیاید. ما در خیلی از موارد در سینما یا حتی فیلم کوتاه اثرمان را ارزان ارائه می‌کنیم چون هیچ‌وقت دیده نشده است. بچه‌های فیلم کوتاه با عشق در این فضا کار می‌کنند و فیلم می‌سازند، اما دیگران برای اکران و پخش آن اهمیتی قائل نمی‌شوند.